صحیفه سجادیه، اثر گرانمایه منسوب به حضرت سجاد(ع) و از خانواده قرآن و نهجالبلاغه است؛لذا به آن «اخت القرآن» نیز میگویند.
جهان امروز با بحران معنویت روبهروست. انسان معاصر بهواسطه قرارگرفتن در دوران مدرنیته و پیشرفت فوقالعاده تکنولوژی، چنین میپندارد که دیگر به دین و آموزههای الهی نیاز کمتری دارد و با بهرهگیری از نتایج حاصل از پیشرفتهای علمی و صنعتی، توان ایجاد شرایط مطلوب و ایدئال برای زیست انسان را حتی بدون حضور تعالیم معنوی داراست.
آردها را توی تابه ریختهام تا بویِ خامیِشان گرفته شود. باید حواسم بهشان باشد. زود میسوزند و تیره میشوند؛ مثل این دل که تا حواسم بهش نباشد، زود رنگ میگیرد، تیره میشود و سیاه.
هیچچیز نباید عادت بشود! عادت که بشود، عادی میشود. عادی هم که بشود دیگر فایده چندانی ندارد. یعنی چیزی ازش در نمیآید که به درد بخورد. زندگی اما برای ما عادی شده است. دنیا هم همینطور. این است که به قول آن بنده خدا، «دنیا دیگر به درد نمیخورد!» یعنی از این زندگی چیز به درد بخوری در نمیآید!
ماه مبارک رمضان آغاز سال عبادی مؤمنان است؛ زیرا در این ماه توشه قرب به درگاه خداوند را فراهم آورده و در طول سال پیش رو از آن بهره میبرند …
سمیه را گوشه ذهنم داشتم. برای اخلاق درجه یکش دوستش داشتم. دختر عمه فاطیام بود. آرام؛ خیلی آرام بود. اکثر اوقات ساکت بود. اوایل فکر میکردم گوشهگیر است و این سکوتش از سر ضعف اجتماعی بودن است. ولی اینطور نبود.
خطبه فدکیه حضرت زهرا(س) ازجمله متون گرانقدری است که بهدلیل نزدیکی فاصله ایراد آن با وفات پیامبر(ص) و تحولات حساس امت اسلام، بهویژه وقوع اتفاقات جانشینی پیامبر، از اهمیت والایی در شناخت گفتمان اسلامی برخوردار است.
نمیدانم چرا قدمهایم میلرزید؟ چادرم را روی سر جابهجا کردم و وارد کلاسی شدم که چند دقیقه قبل، معاون مدرسه با آه جگرسوزی از دانشآموزانش یاد کرده بود.
گاهی که دقیقتر میشوم، حتی به یاد میآورم که پارسال در کدام هیئت به این دستاوردهای یکسالهام فکر میکردم. در کدام شب از دهه بود که حسابم را کتاب کردم. درست مثل تودرتوی عمیقی که هرسالی را به گذشتهاش ربط میدهد.
شبهای قدر گذشتند؛ ماه دعا نیز می گذرد، دعاها و توسلات برگزار شد، چون با کمی توجه و حضور قلب بود؛ یک لحظه اندیشیدم.
آخر شب دستهایم را گذاشته بودم زیر سرم و با خودم زمزمه میکردم، الحمدلله الذی خلق الاشیاء من العدم. خدایا چقدر کیف دارد مثل تو بودن.
آیات الهی نشانههایی هستند که موجب شناخت و معرفت حق تعالی و ذکر و یاد او میشود. معمولا آیات و نشانههای الهی را به دو دسته تقسیم میکنند: آیات آفاقی و آیات انفسی. آیات آفاقی همچون آفرینش خورشید و ماه و ستارگان با نظام دقیقی که بر آنها حاکم است و آفرینش انواع جانداران و گیاهان و کوهها و دریاها با عجایب و شگفتیهای بیشمارش و موجودات گوناگون اسرارآمیزش، که هر زمان اسرار تازهای از خلقت آنها کشف میشود و هر یک، آیه و نشانهای است بر حقانیت ذات پاک او.