خدا برای من کافی است

ماه رجب ماه گفت‌وگو با خدای متعال است، ماه نجوا، ماه دعا و مناجات. حلاوت این مناجات و ادعیه زمانی در کام انسان ماندگارتر می‌شود که به مفاهیم و مضامین دعا دقت کند.

تاریخ انتشار: ۰۸:۲۰ - دوشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۳
مدت زمان مطالعه: 2 دقیقه
خدا برای من کافی است

به گزارش اصفهان زیبا؛ ماه رجب ماه گفت‌وگو با خدای متعال است، ماه نجوا، ماه دعا و مناجات. حلاوت این مناجات و ادعیه زمانی در کام انسان ماندگارتر می‌شود که به مفاهیم و مضامین دعا دقت کند. اهل‌معرفت و بندگان خوب خدا مناجات را زندگی می‌کنند. آن‌ها فقط به مناجات در سجاده بسنده نمی‌کنند؛ تمام روز و در بین همه فعالیت‌های روزانه‌شان، یک عبارت از دعا را مثل نقل‌ونبات گوشه دهانشان نگه‌ می‌دارند.

خدای متعال در آیه 191 سوره «آل‌عمران» این‌گونه توصیفشان می‌کند که: آن‌ها خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیده‌اند، یاد می‌کنند؛ و در اسرار آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند. دعا را و مناجات را و بندگی را باید زندگی کرد.ماه رجب، ماه تأمل و تکرار در دعای «یامن ارجوه لکل خیر» است. ما در کشاکش زندگی و در هجمه‌های بی‌رحم اتفاقات دنیا، اگر مدام با خودمان زمزمه نکنیم که «یا من ارجوه لکل خیر» چگونه می‌توانیم از پس خودمان بربیاییم؟ باید مدام با خودمان تکرار کنیم که از خدا امید هر خیری می‌رود.

زندگی مؤمنانه، سختی دارد؛ اما بن‌بست ندارد. رنج دارد؛ اما ناامیدی ندارد. شکست دارد؛ اما از پا نشستن ندارد. مؤمن دلش گرم است به خدایی که او را در هیچ لحظه‌ای و در هیچ واقعه‌ای تنها نمی‌گذارد. این وعده صریح خداست که «وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمنينَ» یاری‌کردن مؤمنان حقی برعهده ماست. انسان مؤمن و امیدوار به رحمت خدا، در تنگناها و سختی‌ها و شداید رابطه‌اش با خدا گرم‌تر می‌شود. خودش را تنها نمی‌بیند.توجه به این نکته هم بسیار مهم است که وقتی از خدا امید خیر داریم، باید بدانیم که البته الطاف الهی اشکال مختلفی دارند. بعضی از آن‌ها ظاهرشان شیرین است. در مقابل، خدای مهربان الطافی دارد که برای ما ناخوشایند است. بله، گاهی پوسته آن اتفاقی که خیر است، شیرین نیست. موجب رنجش ماست؛ اما باطن خیر دارد.

خدا رحمت کند سردار سلیمانی عزیز را که این جمله‌ معروف «یقیناً کله خیر» یعنی به‌یقین همه‌اش خیر است که باور و اعتقاد قلبی‌اش بود را در همه سختی‌ها به زبان می‌آورد و موجب قوت قلب همه می‌شد. این از ثمرات همین مناجات ماه رجب است: «حسن ظن به خدا»؛ یعنی خدایا ! من تمام زندگی و اتفاقاتش را به تو واگذار می‌کنم و مشغول بندگی و عبادت تو می‌شوم. در کاروکاسبی و کارمندی و خدمت به خلق، آن‌طور که محبوب توست رفتار می‌کنم، تو هم متکفل همه کاستی‌ها و کمبودهای زندگی من باش که كَفَى باللَّه حَسيبًا؛ یعنی همین بس که خداوند حسابگر و پاداش‌دهنده اعمال است و برای من کافی است.