میتوان گفت اینگونه از روایت که آدمها (و بهخصوص شهدا) را پایین بیاورند و خاکی و زمینی کنند تا قابلدرک و وصول برای مخاطب معمولی باشند، از حاتمیکیا شروع شد و با مهدویان، بهخصوص در فیلم «ایستاده در غبار» اوج گرفت.