اروپاییها در ایران به دنبال ترویج آیین مسیحیت بودند؛ مسیحیتـــــی که فرسنگها با آن مسیحیت حقیقی حضرت عیسی مسیح(ع) فاصله داشت. مسیحیتی که قرار بود ابزار سلطه باشد. اروپاییها این کار را تنها در ایران دنبال نمیکردند. این پروژهای بود که در آفریقا و سایر مستعمرات آنها هم دنبال میشد. به تعبیر آن آفریقایی که گفته بود: «هنگامیکه مبلغان مسیحی به کشور ما آمدند ما کتاب نداشتیم؛ زمین هم نداشتیم. اما حال کتاب داریم و هنوز هم زمین نداریم.»