ای دریغا چه چراغی افسرد!

بار دیگر دل فضیلت و پارسایی داغدار شد و چشم بصیرت و دانایی به اشک نشست. آیت‌الله دکتر داوود فیرحی در اوج شکوفایی و ثمربخشی سر بر آستانِ جانان گذاشت و به آسمانِ جان پیوست. چنین سزاوار است که در  سوگِ سترگ آن نماد فرهیختگی و فرزانگی و فروتنی، لَختی قلم را بگریانم و بر او اشک حسرت و دریغ ببارم. شادروان فیرحی از نخبگان کم‌نظیر و دانشمندان عزیزالوجودی بود که از یک سو پایی در سنت داشت و همه مراتب علوم و دروس حوزوی را با موفقیتی چشمگیر تا رسیدن به قله‌ی اجتهاد پشت سر گذاشته و فقیهی برجسته و فیلسوفی ژرف‌نگر در شمار بود و از سویی دیگر با اندیشه‌ی مدرن و عقلانیت جدید کاملاً آشنا و دم‌خور بود و در دانشگاه دانش و اندیشه سیاسی را تا بالاترین مراحل پیموده و استادی نامدار ونظریه‌پردازی تاثیرگذار محسوب می‌شد.