به گزارش اصفهان زیبا؛ مجله دنیای ورزش در شماره 612 مورخ اول مرداد 1362 صفحات 4 و 5 خود را به مصاحبه با نماینده اصفهان در مجلس اختصاص داد.
موضوع صحبت مسابقات کشتی جهانی در نروژ بود. در این مطلب آمده: «هفته گذشته فرصتی دست داد تا با برادر صلواتی نماینده محترم اصفهان که همراه تیم کشتی فرنگی جوانان جهت شرکت در مسابقات جهانی به نروژ سفر کرده بود، گفتگویی داشته باشیم. اما فرستادن یک نماینده مجلس در کنار تیم ملی کشتی چه ضروری داشت؟ این نماینده چنین توضیح داد:
از جهت این که یک فرد سیاسی همراه تیم باشد یا یک شخصیت سیاسی مخصوصاً از قوه مقننه، این بها دادن به ورزش بود و این که ورزش همیشه و همه جا مورد توجه مسوولین است و ما از هر جهتی به جوانان بها می‌دهیم و برای کار و تلاششان ارزش قائل می‌شویم. من تصمیم داشتم چند روز ماه مبارک را در اصفهان باشم اما وقتی پیشنهاد سازمان تربیت بدنی داده شد، استقبال کردم.
آقای میلان ارسگان رئیس فدراسیون جهانی جلسه‌ای با ما تشکیل دادند و با یک حالت دوستانه از ما خواستند چون ما نمی‌خواهیم مثل سالهای گذشته اهانتی به تیم شما و رهبر شما شود، خواستند در مسائل سیاسی شرکت نکنیم یعنی مسائل سیاسی را با ورزش مخلوط نکنیم.
به طوری که من شنیدم در فرانسه با این که تیم ارتش ما قهرمان جهان شد، متاسفانه فرانسویان اجازه بالا رفتن پرچم خوب و الهی ایران را ندادند و سرود جمهوری اسلامی ایران را ننواختند. حرفی که ارسگان می‌زد این بود که مردم نروژ با ایرانیان ضدیت دارند.
متاسفانه تبلیغات صهیونیستی جهانی و امپریالیستی جهانی در نروژ وضعی ایجاد کرده بود که همه عوامل را بر ضد ما تبلیغ کرده بود. آنها انتظار داشتند ما با سر بریده در مسابقات شرکت کنیم و ما را آدم‌های قاتل و دیکتاتوری معرفی کرده‌اند.
من از سفارت ایران در نروژ خواستم ما یک مصاحبه مطبوعاتی تشکیل بدهیم ولی آنها گفتند روزنامه‌هایی که اینجا هستند اکثرا حقوق بگیر شاه بودند، مزدور شاه بودند و تمام حقایق ایران را وارونه جلوه می‌دهند.
متاسفانه تبلیغات اسلام نه در نروژ بلکه در هیچ جای دنیا روی برنامه ریزی صحیح و حساب و کتاب درستی انجام نشده است. مثلاً پوسترهایی که برده می‌شود و پخش می‌شود، بعضی‌ها اهانت به پوسترهای ما می‌کنند. بعضی عکس‌های ما را پاره می‌کنند و گاهی اثر معکوس دارد. به طور کلی مردم نروژ از انقلاب ما یک نوع دیکتاتوری در ذهنشان بود. دستگاه‌های تبلیغاتی ما خیلی کار نکردند و شاید به زبان نروژی اصلاً تبلیغات نداشتیم.
در آن سفارتخانه شاید دو سه کارمند بیشتر نبودند و لازم می‌دانم از این سه برادر با محبت و با خلوص، آقایان درویش و فاریابی و مرتضوی تشکر کنم. من جدا از وزارت امور خارجه می‌خواهم به زبانهای زنده دنیا تبلیغات داشته باشیم و حتی به زبانهای دسته دوم دنیا مثل نروژی، سوئدی و فنلاندی تبلیغات داشته باشیم.
نظر شخصی من این است که ما باید در المپیک لس آنجلس هم شرکت کنیم تا سرود جمهوری اسلامی ایران را با بهترین آهنگ الهی خودش بنوازیم. ما با ملت‌ها درگیر نیستیم مثلاً ما متجاوزین آفریقای جنوبی و تک تک آن سفید پوستان را متجاوز می‌دانیم، اما من مردم آمریکا را مجرم نمی‌دانم و آن حکومت فاشیست آمریکاست که مجرم است. »
