به گزارش اصفهان زیبا؛ در سال 1354 کیهان ورزشی خبر از بیماری یکی از خادمان ورزش اصفهان داد؛ مردی که مؤسس باشگاه نیرو و تندرستی بود.
کیهان ورزشی با تیتر «جلائی تنهای تنهاست» مطلب خود را شروع کرده و پیشنهاد داده بود که مسابقهای گذاشته و عواید آن را به پیشکسوت ورزش اصفهان اختصاص شود.
«حالا که تیمهای ذوبآهن و سپاهان حاضر شدهاند به نفع او مسابقه بدهند و در این میان هم نمایندگی کیهان نقش واسطه را ایفا کرد، هیئت فوتبال اصفهان به یاریاش بشتابد و منافع حاصله از بلیتفروشی را برای ادامه معالجاتش در اختیار او بگذارند.»
تصویر جالبی از جلائی نیز در مجله چاپ شده بود که در زیر آن آمده بود: «جلائی کلیه احکام ورزشی و مدالها و صحنههایی از دوران قهرمانی خود را در قاب بزرگی جا داده است.»
از کثرت احکام و مدالها، بزرگی این قاب به اندازه یک فرش دستبافت شده بود! مجله در معرفی جلائی چنین نوشت: قصه دردهای مجید جلائی ، مردی که روزگاری در میدانهای ورزش استوار و درخشان گام برمی داشت و افتخارآفرین شهر خود بود،این روزها بر سر زبانهاست.
این پیر ورزش اصفهان که اینک 50 سال دارد، زمانیکه بیش از 13 سال نداشت با ورزش آشنا شد.
اولین رشته ورزشی او شنا بود که در سال 1321 در مسابقات قهرمانی ایران در ماده 200 متر قورباغه به مقام قهرمانی ایران رسید. جلائی در سایر رشتهها از جمله واترپلو، کشتیهای آزاد و فرنگی، وزنه برداری، دوچرخه سواری و پرتابها تا حد قهرمانی پیش رفت. اینک جلائی به علت سکته قلبی در منزل بستری است. به عیادت این مرد ورزش اصفهان رفتیم.
از دیدن ما کلی خوشحال شد و از کیهان ورزشی تشکر کرده گفت: من از شماره اول این مجله را تا حالا دارم. جلائی از فعالیت ورزشی خود داستانها گفت که ما مختصری از آن را بازگو میکنیم.
او گفت: زندگیام را در راه ورزش فنا کردهام و الان که از کارافتاده و مریض هستم افسوس میخورم که چرا در فکر آینده خود و بچههایم نبودم.
الان که مشاهده میکنید جز چند آلبوم ورزشی و مدالهای قهرمانی چیز دیگری ندارم که بعد از خودم آینده ساز خانوادهام شود. فرزندانم فقط یادگارهای ورزشی مرا خواهند داشت.
در دوران جوانیام که قهرمان اکثر رشتههای ورزشی بودم ارثیه پدرم را در راه تأسیس باشگاه وررشی نیرو و تندرستی اصفهان از دست دادم و چون از هیچ جا به من کمک نمیشد، خانه پدریام را فروختم تا بدهیام را دادم.
الان در بستر بیماری هستم و افسوس میخورم که چرا زندگی خود و بچههایم را در راه ورزش از دست دادهام. از سپهبد حجت سرپرست سازمان تربیت بدنی ایران میخواهم که یک فرد ورزشکار و ورزشدوست را در این لحظات بحرانی یاری دهد و نگذارد زندگی من که در راه ورزش سپری شده است بیشتر از این به هم ریخته شود.
