سبزپوشان اصفهانی که با شکست مقابل تیم هوادار نیم فصل را به پایان برده بودند، در آغاز نیم‌فصل دوم هم متحمل یک باخت دیگر شد و با شکست مقابل پرسپولیس، دور برگشت را آغاز کرد. ذوبی‌ها که با 18 امتیاز و رتبه دهمی نیم فصل را به پایان برده‌اند، دومین فصل همکاری مشترک با مهدی تارتار را می‌گذرانند.
اما برخلاف فصل قبل که اعتماد بیشتری به این سرمربی وجود داشت، اخیرا بخشی از جامعه فوتبال اصفهان به مخالفت با او پرداخته‌اند که خروجی آنرا می‌توان در پیام‌های انتقادی آنان در گروه‌های فوتبالی در شبکه‌های اجتماعی دید، اما موضوع مهم اینجاست که آیا عملکرد تارتار باعث این دیدگاه‌ها شده یا دیدگاه همیشه مخالف به مربیان غیر بومی چنین ذهنیتی را ایجاد کرده است. به این بهانه در ابتدا مروری بر عملکرد تیم ذوب آهن در چند نیم فصل گذشته داریم.
در لیگ نوزدهم که علیرضا منصوریان سرمربیگری تیم ذوب‌آهن را برعهده داشت، این تیم در پایان نیم‌فصل اول از 15 بازی، 15 امتیاز کسب کرد و در رده دهم ایستاد که میانگین امتیازی یک برای هر بازی به ثبت رسید، البته در نیم‌فصل دوم روند امتیازی ذوبی‌ها نزولی شد که منجر به قطع همکاری با منصوریان و حضور رادویچ به جای او شد.
برای لیگ بیستم، ذوبی‌ها با رحمان رضایی به توافق رسیدند، اما روند کسب امتیاز در دوره این مربی هم تعریفی نداشت و گاندوهای اصفهانی در پایان دور رفت با 11 امتیاز در رده چهاردهم جای گرفت. میانگین امتیازی 0.73 زمینه جدایی رضایی را فراهم کرد و مجتبی حسینی جانشین او شد که به نسبت رضایی روند امتیازگیری بهتری داشت؛ با این حال مدیران باشگاه ذوب‌آهن تمایلی به همکاری با این مربی نداشتند.
برای لیگ بیست‌و‌یکم مدیران باشگاه اصفهانی به سراغ مهدی تارتار رفتندبا این ذهنیت که همانند تیم پیکان که با بودجه متوسط خوب نتیجه گرفته، در این تیم هم چنین عملکردی را تکرار کند. تارتار در اولین فصل حضور در تیم ذوب‌آهن در هفته‌های اولیه روند امتیازگیری خوبی داشت و نیم‌فصل را هم با 18 امتیاز و رتبه یازدهم به پایان بردند که میانگین امتیازی 1.2 عملکرد قابل قبولی داشته است.
مقایسه عملکرد ذوب‌آهن در چهار دوره اخیر نشان می‌دهد به نسبت رتبه، عملکرد ذوب‌آهن بهتر از سه دوره قبل از آن بوده و از لحاظ امتیازی هم با فصل گذشته یکسان است؛ اما افزایش تعداد تساوی‌های این تیم و کم‌شدن تعداد بردهایش بیانگر آن است تارتار کسب امتیاز حداقلی را در دستور کار دارد. این شیوه معمولا توسط تیم‌های میانه جدولی که نمی‌خواهند دغدغه‌ای برای بقا داشته باشند، دنبال می‌شود و در تیم ذوب‌آهن نیز با توجه به سطح سرمایه‌گذاری و همچنین نبود مهره هجومی قابل توجه این ایده دنبال می‌شود.
روند امتیازی ذوبی‌ها نشان می‌دهد عملکرد تارتار به نسبت فصل گذشته تفاوتی نداشته و بخشی از انتقادات کارشناسان به او بابت روحیه‌نپذیرفتن مربیان غیربومی از سوی مربیان اصفهانی است و بخشی هم از آن انتقاداتی است که به واسطه بازیکنان زیادی است که توسط تارتار جذب تیم شده و در نیم‌فصل یا پایان فصل هم جدا می‌شوند.
