به گزارش اصفهان زیبا؛ آسمان دست به کار شده و شام شهادت مظلومانه امام هادی (ع) را پر از نورهای سبز و سفید و قرمز کرده است؛ البته باهاله‌ای از رنگ صورتی.
توی پله‌های آسمان، مردی چهل و یک‌ساله، در شام غریبانه شهادتش، دست نورانی‌اش را باز کرده، کاپشن صورتی و گوشواره قلبی را درآغوش گرفته و با دست دیگرش، احتمالا، امیرعلی افضلی را به خود می‌فشارد.
همه شهدا را کنارش جمع کرده تا با هم نظاره‌گر نورافشانی از آسمان باشند.
صدای ملکوتی‌اش را بلند کرده و گفته: مگر وعده‌ای حق‌تر از وعده الهی داریم؟!
و بعد هم آیه‌ای از آیات قرآن را به صوت زیبایش برایشان خوانده که «فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِک فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ؛ پس اگر تو را از دنيا ببريم، یقینا از اينان انتقام خواهيم گرفت.»
و انتقام گرفته شد.
توی آسمان ولوله‌ای برپا شد.
مهمانی نورانی، قدم به سرای پدربزرگ نهاده و دست عنایتش را بر سر حاضران کشیده و ندای حق را می‌گوید که: إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ.
همه چشم می‌شوند و گوش که هنوز انتقام اصلی مانده‌است.
آری؛ انتقامی سخت هنوز مانده که تقاص خون شهید ۱:۲۰ باشد، انتقام خون طهرانی مقدم و فخری‌زاده‌ها باشد، انتقام خون تمام شهدای حادثه تروریستی کرمان و همه ایران باشد.
انتقامی که نابودی اسرائیل فقط یک قسمتش باشد.
