در همین مورد اخیر، یعنی بازگشایی مدارس در روزگار کرونا، شاهدیم که از ماهها قبل بحث پیادهسازی آموزش در نرمافزار شاد بر بستر فضای مجازی بهطورجدی دنبال شد و در مقطعی با تبلیغ گسترده به اجرا درآمد، آزموده شد و همه مدارس با فرض تداوم بیماری کرونا، خود را بر اساس ابلاغیههای متعدد وزارت آموزشوپرورش آماده کردند تا با امکانات و شرایط جدید همراه شده و آموزشهای لازم را به کادر، مربیان، اولیا و دانشآموزان ارائه دهند. خلاف همه پرسشها، ابهامها و دغدغههای موجود در خصوص چنین شیوهای، همهچیز تا دو روز پیش از بازگشایی مدارس آماده بود تا طبق وضعیت خطر (قرمز، زرد، سفید) در هر شهرستان و بر اساس تبلیغهای رسمی به اجر درآید که ناگهان متولیان آموزشوپرورش هر چه رشته بودند، پنبه کردند و نبوغی نو درانداختند : «حضور در مدارس الزامی است؛ زیرا دانش به قدر جان افراد مهم است»، «توجیهی برای عدم حضور دانش آموزان در مدارس پذیرفته نیست»، «کادر مدارس ملزم به ارائه برنامه برای حضور دانش آموزان در مدارس هستند» و «آموزشهای مجازی در اولویت کاری وزارتخانه و مدارس نیست» یا رئیس محترم سازمان آموزشوپرورش استان اصفهان در برنامه زنده تلویزیونی اعلام کرد: « ما در شرایط قرمز بنا را بر وضعیت زرد گذاشته، بنابراین حضور دانشآموزان الزامی است» و… آیا این امر نشان از تزلزل و ازهمپاشیدگی مدیریت عالی اجرایی نیست؟
نمونه همین عدم اقتدار و ناهماهنگی را چندی پیش در ماجرای برگزاری کنکور شاهد بودیم که موجب شد آسیبهای متعدد روحی روانی به گروه گستردهای از سرمایههای آینده این سرزمین و خانواده آنها وارد شود یا موضوع عزاداریهای دهه اول محرم که اگر دخالت مستقیم مقام معظم رهبری نبود، چنین تصمیمهای متناقضی، مسائل عدیدهای را در سطح جامعه ایجاد میکرد؛ به این جنس تصمیمها اضافه کنید مشکلاتی چون گرانی بنزین، تصمیمهای ستاد مقابله با کرونا، بورس، دلار و ارز، حوادث آبانماه و… .
آنچه در اینجا باید بر آن تأکید کنم، نگرانی مضاعف و شدیدی است که از پی چنین کاستیهایی به جامعه تزریق میشود. تنها پیام روشنی که بهدنبال این تصمیمهای ضدونقیض و متغیر به جامعه آسیبپذیر ایرانی منتقل میشود، نبود مدیریتی واحد، منسجم، کارشناس، مسئولیتپذیر، کارآمد و شجاع است که نتیجه مستقیم آن، فقط و فقط بیاعتمادی عمیق و گسترده افراد جامعه به نظام اجرایی است. چنین عملکرد تأسفباری بر خلاف ادعا و شعار این دولت، تنها امید اجتماعی را هدف خواهد گرفت. اعتماد و امید، سرمایه گرانقدری است که میتواند ضامن بقای جامعه در برابر همه تهدیدها و آسیبها باشد. جامعه ایرانی به اندازه کافی از فشارهای اقتصادی، نگرانیهای حاصل از ویروس کووید ۱۹، آسیبهای اجتماعی و… در تنگنا و آزرده است، لطفا بر آن نیفزایید.
