حسن کریمی نگران هنرهای نمایشی اصفهان بود

هوشنگ جمشدیان، نویسنده و کارگردان تئاتر، درباره آشنایی با مرحوم حسن کریمی‌ می‌گوید: «آشنایی من با مرحوم حسن کریمی‌ و برادرشان مرحوم ابراهیم کریمی ‌آشنایی دیرینه است. در زمان حیات اقای ابراهیم کریمی‌و گروه‌های نمایش فعال آن زمان آقای حسن کریمی ‌به همراه برادر دیگرشان حسین آقا بازیگری می‌کردند. کارهایی که ایشان در کنار برادرانشان انجام می‌دادند از برجسته‌ترین کارها در زمان خودش بود و می‌توانیم بگوییم که این برادران صاحب‌سبک بودند و به‌خصوص آقای ابراهیم کریمی ‌که یکی از برگزیده‌های تئاتر کشور بودند. حسن آقا هم بیشتر در امر بازیگری فعالیت داشتند. بعد از آن هم چندین سالی در شورای نظارت بر نمایش اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی‌استان اصفهان در خدمت ایشان بودیم.»
او دلیل حضور مرحوم حسن کریمی ‌در شوراهای نظارت و داوری جشنواره‌ها و حضور کمتر روی صحنه را میدان‌دادن به جوان‌ها می‌داند: «ایشان بیشتر بر این تأکید داشتند که پیشکسوت‌ها بتوانند آن چیزی را که در اختیار دارند آموزش بدهند و راه بیشتر برای جوان تر‌ها باز باشد. چراکه وقتی پیشکسوت‌ها بخواهند کار کنند به دلیل آموزه‌هایشان ممکن است مقداری با کسانی که تازه آمدند هم‌سلیقه نباشند. علاوه بر اینکه میدان‌دادن به گروه‌های تازه می‌تواند در عرصه تئاتر راهگشا باشد.»
جشمیدیان در ارتباط با قضاوت‌های نادرستی که درباره ایشان انجام می‌شد می‌گوید: «درباره مرحوم کریمی ‌ناجوانمردانه قضاوت‌هایی می‌شد که واقعا اشتباه بود. در حالی که ایشان همیشه دنبال این مسئله بود که به جوان‌ها میدان داده شود تا ایده‌های تازه تر و نوتر انجام شود. همیشه نگران این بود که چرا نمایش اصفهان افرادی را که در کشور در زمینه هنرهای نمایشی شهره باشند و حرفی برای گفتن داشته باشند ندارد؟ سعی او بر این بود که جوان‌ها کارهایی را به نتیجه برسانند و استعدادشان را بروز دهند تا نامی ‌برای اصفهان در زمینه هنرهای نمایشی در کشور داشته باشیم.»
این نویسنده به ویژگی‌های اخلاقی و رابطه مرحوم کریمی ‌با اهالی تئاتر اصفهان هم می‌پردازد: «آقای کریمی‌واقعا مثل یک پدر مراقب گروه‌ها بودند و آن‌ها را در تمامی ‌زمینه‌ها راهنمایی می‌کردند. حتی برابر کسانی که با ایشان مقداری زاویه داشتند پدرانه  و مهربانانه رفتار می‌کرد و اشتباهات گروه‌ها را گوشزد می‌نمود. در نزد ایشان و در مجموعه شورا به هیچ عنوان نکات به عنوان ممیزی یا سانسور نگاه نمی‌شد؛ بلکه این نگرانی وجود داشت که اگر هنرمندان و گروه‌ها در صحنه‌های دیگر حضور پیدا کنند و اشتباهات را اصلاح نکنند، مشکلاتی برایشان به‌وجود می‌آمد و به‌نوعی زیرسؤال می‌رفتند. مرحوم کریمی ‌جدای از بحث نظارتی که امری مشخص شده بود پدرانه بالای سرکارها می‌ایستاد و وقت می‌گذاشت و بدون چشمداشت در تمام زمینه‌ها راهنمایی می‌کرد.» جمشدیان درباره فعالیت‌های هنری ایشان در سال‌های اخیر هم می‌گوید: «مرحوم کریمی ‌پیگیر چاپ آثار مرحوم ابراهیم کریمی ‌بود و موفق شد با نظارت خودش برخی کتاب‌ها را با حوزه هنری به چاپ برساند و بعد از آن هم قصد داشت برخی متن‌های آقای ابراهیم کریمی ‌را روی صحنه ببرد. هدفش این بود که با استفاده از این متن‌ها و تلفیق آن با سبک‌های جدید دست به بازسازی آثار برادرش ابراهیم کریمی ‌بزند، اما در بسیاری از مواقع به دلیل مشکلات مالی تولید این کارها به سرانجام نرسید.»