چه مراحلی برای دریافت درجه داوری در ایران و درجه بین المللی سپری می‌شود؟
ژیمناستیک را از 7سالگی در استان اصفهان شروع کردم و در تمامی سال‌ها به عنوان نفر برتر استان در رده‌های سنی مختلف بوده‌ام و به عنوان یکی از اعضای تیم منتخب استان در مسابقات کشوری حضور داشته‌ام. در سال ۲۰۰۳ به عنوان فرد منتخب استان، در دوره داوری بین‌المللی ایروبیک ژیمناستیک که در تهران به مدرسی یکی از اعضای کمیته ایروبیک فدراسیون جهانی برگزار می‌شد، شرکت کردم. در آن زمان موفق به دریافت مدرک داوری درجه ۴ بین المللی در رشته ایروبیک ژیمناستیک شدم. در سال ۲۰۰۸ برای ارتقای درجه داوری خود، در دوره بین المللی داوری در کشور آفریقای جنوبی شرکت کردم و موفق به کسب درجه ۳ بین‌المللی داوری شدم. در سال ۲۰۱۳ با حضور در دوره داوری بین المللی در کشور تایلند با قبولی در آزمون داوری، درجه داوری خود را به درجه ۲ ارتقا دادم و اولین داوری بودم که در این رشته موفق به کسب درجه ۲ بین المللی شدم.
چه رویدادهایی شرکت کرده‌اید؟
پس از دریافت درجه 3 بین‌المللی داوری در مسابقات قهرمانی ایروبیک جهان در فرانسه، قاره آفریقا، ویتنام و ایتالیا به عنوان داور و نماینده ایران حضور داشتم و از طرف فدراسیون ژیمناستیک به عنوان سرداور جهت حضور در تمامی مسابقات کشوری دعوت می‌شدم. همچنین مدرسی تمامی دوره‌های داوری را بر عهده داشتم تا اینکه در سال ۱۳۸۹ به عنوان مسئول کمیته داوران بانوان ایروبیک ژیمناستیک فدراسیون و سال ۱۳۹۰ نیز به عنوان نایب‌رئیس هیئت ژیمناستیک استان اصفهان انتخاب شدم. پس از این سال در مسابقات قهرمانی جهان در رشته ایروبیک ژیمناستیک در کشورهای فرانسه، پرتغال و بلغارستان شرکت کردم.
به نسبت مربی و ورزشکار چه اهمیتی برای داوران قائل هستند؟
در فدراسیون‌های قبلی شرایط متفاوت با چند سال اخیر بود؛ داوران با درجات بالاتر از طرف فدراسیون برای ارزیابی تیم ملی دعوت می‌شدند و حتی به عنوان نماینده تیم ایران در مسابقات جهانی به همراه تیم ملی اعزام می‌شدیم؛ اما متأسفانه در فدراسیون جدید شرایط کاملا تغییر کرد و با توجه به عدم رعایت شایسته‌سالاری در این رشته، کم‌کم جایگاه بین‌المللی داوران ما هم تغییر کرد، جایگاهی که سال‌های بسیاری برای آن تلاش کرده بودیم و همیشه با حضور یک داور در مسابقات پرچم ایران برافراشته می‌شد.
داوران خانم چقدر فضا برای پیشرفت دارند؟
متأسفانه در حال حاضر فضایی برای پیشرفت بانوان به خصوص داوران در این رشته وجود ندارد که فکر می‌کنم دلیل این مسئله را باید در سیاست‌های فدراسیون کنونی جست‌وجو کرد؛ اما از نظر بین المللی و جایگاه داوری، بین داوران آقا و خانم تفاوتی وجود ندارد.
آیا درآمد داوری بین‌المللی با توجه به هزینه‌ای که برای دریافت مدرک بین‌المللی صورت می‌گیرد، قابل توجه هست؟
متأسفانه خیر و ما در مسابقات با هزینه شخصی شرکت می‌کردیم و هزینه دوره‌های بین‌المللی را هم خودمان پرداخت می‌کردیم.
چه اهدافی را دنبال می‌کنید؟
با اینکه چند سالی از میادین بین المللی دور بودم، ولی در تلاش هستم با شروع مجدد و حتی پرقدرت‌تر از قبل نه تنها به جایگاه قبلی خود در بخش داوری بازگردم، بلکه بتوانم در فدارسیون جهانی و در کمیته ایروبیک ژیمناسیتک، جایگاهی را به عنوان نماینده ایران به دست آورم.
