انتخاب اول
با پیروزی انقلاب و پس از برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی و قانون اساسی دیگر وقت تعیین دولت مستقر بود؛ زیرا دولت موقت نیز پس از مدتی استعفا کرده بود و حالا کشور نیازمند قدرت اجرایی بود. انتخابات ریاست‌جمهوری دوره اول در تاریخ 5 بهمن 1358 برگزار شد. ابوالحسن بنی‌صدر وزیر اقتصاد و دارایی دولت موقت، احمد مدنی وزیر دفاع دولت موقت، داریوش فروهر وزیر کار دولت موقت، صادق قطب‌زاده وزیر امور خارجه دولت موقت، حسن حبیبی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت موقت، کاظم سامی وزیر بهداری دولت موقت، حسن آیت عضو هیئت‌رئیسه مجلس خبرگان قانون اساسی، صادق طباطبایی معاون سیاسی نخست‌وزیر و سخن‌گوی دولت موقت و سرپرست نخست‌وزیری پس از استعفای مهدی بازرگان، صادق خلخالی سه دوره نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی و نماینده مردم استان تهران در دور اول مجلس خبرگان رهبری و رئیس دادگاه‌های انقلاب اسلامی، محمد مکری نویسنده، شاعر، محقق و زبان‌شناس معاصر و نخستین سفیر تام‌الاختیار ایران پس‌از انقلاب در مسکو، کاندیداهای تأیید صلاحیت‌شده این دوره از انتخابات بودند که در نهایت ابوالحسن بنی‌صدر با کسب ۱۰میلیون و ۷۵۳ هزار و ۷۵۲ رأی و با فاصله بسیار با دریادار سیداحمد مدنی که پس از او در جایگاه دوم ایستاد، به‌عنوان نخستین رئیس‌جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد. بعد از بنی‌صدر و مدنی، حسن ابراهیم حبیبی رتبه سوم را کسب کرد؛ درحالی‌که آرای این نامزد موردحمایت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به یک‌میلیون هم نرسید و پس از او به ترتیب: صادق طباطبایی، کاظم سامی کرمانی، صادق قطب‌زاده و داریوش فروهر رتبه‌های چهارم تا هفتم را کسب کردند؛ البته مجموع آرای آنان نیز بسیار کمتر از بنی‌صدر و آرای محمد مکری هم ناچیز بود. در مجموع ۱۴میلیون و ۱۵۲ هزار و ۸۸۷ رأی اخذ شد؛ اما ریاست‌جمهوری بنی‌صدر به پایان نرسید و در تاریخ 30 خرداد 1360 از سوی مجلس شورای اسلامی عزل شد.
انتخاب دوم
با عزل بنی‌صدر کشور دوباره نیازمند استـــقــرار یک دولــت اجــرایـــی بود.به‌خصوص در شرایطی که کشور درگیر جنگ داخلی با منافقان و جنگ خارجی با صدام بود، وجود دولت به بهبود شرایط کشور کمک می‌کرد. انتخابات دومین دوره ریاست‌جمهوری در شرایطی سخت و دشوار برگزار شد و نخست‌وزیر وقت که اعتقادی به تبلیغات نداشت، پیروز میدانی شد که در سمت دیگرش عباس شیبانی، سید علی‌اکبر پرورش و حبیب‌الله عسکراولادی حضور داشتند، ســـیـــزده‌میـــلیـــون رأی به نخست‌وزیر وقت داده شد. با انتخاب رجایی به ســمــت ریــاســـت‌جمهوری، او در یازده مردادماه، درست 41 روز پس از رأی عدم کفایت رئیس‌جمهور سابق، حکم ریاست‌جمهوری خود را که از سوی حضرت امام (ره) تنفیذ شده بود تحویل گرفت و فردای آن روز در مجلس شورای اسلامی طی مراسم کوتاهی با حضور آیت‌الله اردبیلی، رئیس وقت شورای عالی، سوگند یاد کرد. او در همین جلسه محمدجواد باهنر را برای پست نخست‌وزیری معرفی کرد که دو روز بعد از تحلیف ( 14 امرداد) رأی اعتماد خود را گرفت. کابینه در مجلسی که بعضی از اعضایش حتی مجروحان بازمانده از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی بودند، رأی اعتماد گرفت که نشانه اهمیت دولت جدید و رئیس‌جمهور آن بود. دوران ریاست‌جمهوری رجایی نهایتا بعد از 28 روز با انفجاری که در دفتر نخست‌وزیری به‌وسیله مسعود کشمیری رخ داد، به پایان رسید.
انتخاب سوم
با انفجار دفتر نخست‌وزیری و شهادت مــحمــدعـلــی رجــایــی، رئــیــس‌جمــهــور و مــحــمــدجـــواد بــاهــنـــر، نخست‌وزیر، نگرانی‌های زیادی از بابت جایگاه ریاست‌جمهوری و برقراری نظم وجود داشت؛ به‌خصوص در شرایطی که جنگ نیز به کشور فشار می‌آورد و تحرکات منافقان مشکلات امنیتی بسیاری ایجاد کرده بود، کشور نیاز به ثبات در دولت داشت. در این شرایط در تاریخ 10 مهر 1360 انتخابات ریاست‌جمهوری با چهار کاندیدا که همه از نیروهای حزب جمــهـوری اسلامی بودند برگزار شد. آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، سید علی‌اکبر پرورش، حسن غفوری فرد و سید رضا زواره‌ای چهار نامزد این دوره بودند که در نهایت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با 16 میلیون رأی و اختصاص 95درصد آرا، نفر برگزیده برای سومین دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری شد. ابراهیم یزدی نیز در این دوره از انتخابات ثبت‌نام کرد؛ اما تأیید صلاحیت نشد. به دلیل نگرانی‌هایی که برای حفاظت از جان رئیس‌جمهور وجود داشت، ابراهیم اصغرزاده به‌عنوان مسئول حفاظت دفتر ریاست‌جمهوری برگزیده شد. در دولت سوم جمهوری اسلامی نیز بحث انتخاب نخست‌وزیر با چالش‌هایی روبه‌رو بود. ابتدا علی‌اکبر ولایتی به‌عنوان نخست‌وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی شد که موفق به کسب رأی اعتماد از سوی مجلس نشد. از ۲۰۵ نماینده حاضر در جلسه روز ۳۰ مهر، ولایتی موفق به کسب تنها ۷۴ رأی موافق شد. نمایندگان از میان پنج نام دیگر (مصطفی میرسلیم، مــحــمــد غــرضــی، حسن غفوری‌فرد، علی‌اکبر پرورش و میرحسین موسوی) به نخست‌وزیری وزیر امورخارجه رأی دادند و میرحسین موسوی خامنه به‌رغم اختلاف‌نظر با رئیس‌جمهور به مجلس معرفی و موفق به کسب رأی اعتماد شد. دولت سوم نهایتا در تاریخ 21 مهر 1364 به کار خود پایان داد.
انتخاب چهارم
با پایان دوره اول ریاست‌جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای در سال 1364، انتخابات دوره چهارم ریاست‌جمهوری در تاریخ 25 مرداد 1364 با مشارکت سه کاندیدا (آیت‌الله خامنه‌ای، حبیب‌الله عسکراولادی و سید محمود کاشانی) برگزار شد. از مسائل قابل‌تأمل در آن زمان می‌توان به این نکته اشاره کرد که آیت‌الله خامنه‌ای، اولین رئیس‌جمهور پس‌از انقلاب بود که توانست دوره چهارساله خود را به پایان برساند. در این انتخابات مانند دوره قبل شورای نگهبان مانع حضور برخی از نامزدها شد. از میان ۵۰ نفر نامزد انتخاباتی تنها صلاحیت سه نفر به ترتیب از حزب مؤتلفه اسلامی، یک نامزد مستقل و کاندیدای حزب جمهوری اسلامی مورد تأیید قرار گرفت. در این انتخابات 25میلیون و 133 هزار و 802 نفر واجد شرایط بودند که از این تعداد، 14 میلیون و 238 هزار و 587 نفر (54.78 درصد) شرکت کردند.
در جریان تبلیغات انتخاباتی، دو نامزد دیگر می‌دانستند که آرای آحاد ملت متوجه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خواهد بود؛ بااین‌وجود ضعف‌هایی را در جریان امور ملاحظه می‌کردند و آن‌ها را ناشی از ضعف عملکرد نخست‌وزیری و ناهماهنگی کابینه با رئیس‌جمهور می‌دانستند؛ بنابراین به نقد نخست‌وزیر پرداختند. آیت‌الله خامنه‌ای به‌عنوان رئیس‌جمهور در طول این دوره از ریاست‌جمهوری خویش به کشورهایی چون سوریه، لیبی، پاکستان، هند، چین، الجزایر، زیمبابوه، رومانی، کره شمالی و آمریکا (برای ایراد نطق تاریخی خویش در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد) سفر کردند. دولت چهارم در نهایت در تاریخ 25 مرداد 1368 به کار خود پایان داد و دوران پس از این دولت با رهبری آیت‌الله خامنه‌ای و ریاست‌جمهوری چهره‌های دیگر ادامه یافت.
انتخاب پنجم
این دوره از انتخابات در شرایطی برگزار شد که مدتی از فوت امام گذشته بود و یک سال نیز از پایان جنگ می‌گذشت. در این دوره شورای نگهبان از میان 79 کاندیدا فقط دو نفر، یعنی عباس شیبانی و علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی را تأیید صلاحیت کرد. انتخابات فوق در تاریخ 6 مرداد 1368 برگزار شد. از مجموع ۱۶ میلیون و ۴۵۲ هزار و ۶۷۷ رأی مأخوذه، اکبر هاشمی رفسنجانی با کسب ۱۵ میلیون و ۵۵۰ هزار و ۵۲۸ رأی، یعنی ۹۴٫۵۱ درصد از مجموع آرای مأخوذه، به‌عنوان چهارمین رئیس‌جمهور ایران برگزیده شد. میزان مشارکت در این دوره ۵۴٫۶ درصد بود. عباس شیبانی نیز موفق به کسب ۶۳۵٫۱۶۵ رأی شد. 24 مردادماه و در اولین جلسه نمایندگان مجلس پس از پایان تعطیلات تابستانی، حجــت‌الاســلام هــاشــمــی رفسنجانی، از ریاست قوه مقننه استعفا داد و برای ریاست‌جمهوری سوگند یاد کرد. فردای آن روز مهدی کروبی با 154 رأی از ناطق نوری که 96 رأی کسب کرده بود، پیشی گرفت و به ریاست مجلس رسید. انتخاب هاشمی رفسنجانی به ریاست‌جمهوری سرآغاز عملی سازی سیاست‌های بازسازی کشور بود که به «دوره سازندگی» معروف شد. رئیس‌جمهور که بر اساس اصلاحیه قانون اساسی (در 1368) مسئول تشکیل کابینه شده بود، اعضای کابینه خود را از چهره‌های عمدتا معتدل سیاسی و اجرایی انتخاب کرد تا به وعده خود مبنی بر سازندگی خرابی‌های جنگ جامه عمل بپوشاند. یکی دیگر از تحولات این دوره ریاست‌جمهوری، اصلاح قانون اساسی و حذف جایگاه نخست‌وزیری بود که هاشمی برخلاف رئیس‌جمهورهای پیشین به جای نخست‌وزیر معاونینی معرفی کرد.
انتخاب ششم
انتخابات ششمین دوره ریاست‌جمهوری در ۲۱خرداد۱۳۷۲ برگزار شد. در این دوره 128 نفر اقدام به ثبت‌نام در انتخابات کردند که 124 نفر از آنان رد صلاحیت شدند. در این انتخابات مانند انتخابات چهارم، رئیس‌جمهور (هاشمی‌رفسنجانی)، پس از یک دوره چهارساله مجددا خود را در معرض آرای ملت قرار داد تا برای چهار سال دیگر ریاست قوه مجریه را برعهده گیرد. برای حضور در این انتخابات ۳۳ میلیون و ۱۵۶ هزار و ۵۵ نفر واجد شرایط رأی دادن بودند که از این تعداد ۱۶ میلیون و ۷۹۶ هزار و ۷۸۷ نفر (معادل 50/66 درصد واجدان شرایط) رأی خود را به صندوق انداختند. در نتیجه هاشمی‌رفسنجانی با کسب حدود ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار رأی، معادل ۶۳ درصد آرای شرکت‌کنندگان برای بار دوم به‌عنوان رئیس‌جمهور برگزیده شد. احمد توکلی، مهم‌ترین رقیب آقای هاشمی نیز حدود چهارمیلیون رأی کسب کرد. نفر سوم، رجبعلی طاهری ۱۱۴٫۷۷۶ رأی و نفر چهارم، عبدالله جاسبی ۸۹٫۲۸۰ رأی را به خود اختصاص دادند.
انتخاب هفتم
هفتمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری در ۲خرداد۱۳۷۶ برگزار شد. در این انتخابات شاهد افزایش مجدد میزان مشارکت مردمی و افزایش شدت رقابت انتخاباتی بودیم. در این انتخابات از ۳۶ میلیون و ۵۲۵ هزار و ۵۷۴ هزار نفر واجد شرایط رأی دادن، حدود ۳۰ میلیون رأی (بیش از ۷۹درصد) به صندوق‌ها ریخته شد. سید محمد خاتمی؛ وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد محمدی ری‌شهری؛ وزیر پیشین اطلاعات و نماینده ولی‌فقیه و سرپرست حجاج، سید رضا زواره‌ای؛ رئیس وقت سازمان ثبت‌اسناد و املاک کشور و عضو حقوق‌دان شورای نگهبان و علی‌اکبر ناطق نوری، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی و وزیر پیشین کشور از کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری بودند. فردای روز انتخابات نتایج نخستین برخلاف تصور همگان، از پیروزی قاطع سید محمد خاتمی حکایت می‌کرد. نتایج نهایی ساعت ۱۴ روز شنبه، سو‌م‌خرداد ۱۳۷۶ در حالی از سوی ستاد انتخابات وزارت کشور اعلام شد که علی‌اکبر ناطق نوری رقیب اصلی خاتمی، ساعتی پیش از آن در پیامی، پیروزی خاتمی را در انتخابات تبریک گفته بود. نتایج انتخابات بر اساس رأی مردم به شرح زیر اعلام شد: سید محمد خاتمی ۲۰٫۰۷۸٫۱۷۸ رأی (۶۹درصد)، علی‌اکبر ناطق نوری ۷٫۲۴۲٫۸۵۹ رأی، رضا زواره‌ای ۷۷۱٫۴۶۰ رأی، محمد محمدی ری‌شهری ۷۴۴٫۲۰۵ رأی. این نتایج از میان ۲۹٫۰۷۶٫۰۷۰ رأی مأخوذه به دست آمد. ستاد انتخابات وزارت کشور همچنین اعلام کرد از مجموع ۶۷٫۸۳۱ رأی مأخوذه در نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور هم سید محمد خاتمی ۵۰٫۳۴۲ رأی را به خود اختصاص داده بود. تعداد آرای باطله نیز ۲۴۰٫۹۶۶ رأی اعلام شد. دوران خاتمی به دوران اصلاحات معروف شد که طیف موسوم به اصلاح‌طلبان توانستند کرسی‌های قدرت را به دست گیرند. دوره اول ریاست‌جمهوری سید محمد خاتمی با تحولات سیاسی شدیدی مواجه شد؛ ازجمله قتل‌های زنجیره‌ای، حوادث کوی دانشگاه، تعطیلی مطبوعات و… در نهایت این دوره نیز در 1380 پایان یافت.
انتخاب هشتم
هــشــتــمــیــن دوره از انــتــخــابــات ریاست‌جمهوری در حالی برگزار شد که چهار سال سخت برای دولت خاتمی رقم خورده و کشور درگیر تنش‌های نسبی بود؛ هرچند آمار و ارقام حکایت از رشد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دولت خاتمی داشت. دور هشتم انتخابات ریاست‌جمهوری در حالی برگزار شد که مجموعا 814 نفر برای رقابت در آن ثبت‌نام کردند و شورای نگهبان برخلاف ادوار گذشته، این بار صلاحیت 10 نفر از آن‌ها را برای شرکت در انتخابات تأیید کرد. سیدمحمد خاتمی، احمد توکلی، علی شمخانی، عبدالله جاسبی، حسن غفوری فرد، منصور رضوی، شهاب‌الدین صدر، علی فلاحیان، مصطفی هاشمی طبا و محمود کاشانی کاندیداهای این دوره از انتخابات بودند. انتخابات در 18خردادماه 1380 برگزار شد. رقابت اصلی انتخابات درواقع بین سیدمحمد خاتمی و احمد توکلی بود. احمد توکلی شکست‌خورده دور دوم ریاست‌جمهوری هاشمی رفسنجانی، این‌بار هم در دور دوم ریاست‌جمهوری خاتمی وارد میدان رقابت شد. توکلی شعار انتخاباتی خود را «جمهوری دوم» تعیین کرد. او همچنان به ناکارآمدی نظام اقتصادی حاکم تأکید داشت و علت حضور خود را مبارزه با تبعیض و تلاش برای شکوفایی اقتصادی عنوان کرد. هرچند توکلی در این انتخابات هم با کسب چهار میلیون رأی شکست خورد، اما در سال 84 با حمایت از احمدی‌نژاد بار دیگر وارد میدان شد. رخداد پراهمیت این دور از انتخابات آن بود که سیدمحمدخاتمی اولین رئیس‌جمهوری شد که در دور دوم ریاست‌جمهوری‌اش نه‌تنها ریزش آرا نداشت، بلکه آرای او نسبت به دور قبل افزایش نیز داشت. خاتمی با بیش از 21میلیون رأی، حدود 76درصد آرای شرکت‌کنندگان و 50درصد آرای کل واجدان شرایط را به دست آورده بود. او در دوره اول با کسب نزدیک به 20 میلیون رأی، 69درصد آرای شرکت‌کنندگان و 55درصد آرای کل واجدان شرایط را به‌دست آورده بود. علی شمخانی (وزیر وقت دفاع) که از درون کابینه به رقابت با خاتمی پرداخته بود، با کسب حدود 700 هزار رأی نفر سوم شد. هفت نفر دیگر آرایی کمتر از تعداد آرای باطله داشتند. جاسبی همچنان در دانشگاه آزاد باقی ماند، احمد توکلی به مجلس بازگشت و در طول مدت چهار سال یکی از کسانی بود که در مجلس، راه را برای حضور احمدی‌نژاد هموار کرد. شهاب‌الدین صدر نیز همانند توکلی چهار سال بعد ازجمله حامیان احمدی‌نژاد در مجلس شد. علی فلاحیان همچنان در رقابت‌های بعد در صحنه باقی ماند.
انتخاب نهم
به انتخابات خاص 1384 می‌رسیم. خاص از چند جهت؛ اول آنکه، این اولین باری بود که انتخابات ریاست‌جمهوری در نظام جمهوری اسلامی ایران به دور دوم کشیده شد؛ دوم آنکه، تعداد ثبت‌نام‌کنندگان برای اولین‌بار از هزار نفر گذشت و سوم آنکه، برای اولین‌بار در جریان تأیید صلاحیت‌ها حکم حکومتی داده شد. در نهمین دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، مجموعا هزارو 14 نفر برای انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کرده بودند. شورای نگهبان تنها صلاحیت شش نفر از آنان را تأیید کرد؛ ولی پس از دستور آیت‌الله خامنه‌ای صلاحیت دونفر دیگر از اصلاح‌طلبان یــعــنــی مــصـطــفــی مــعــیــن و محسن مهرعلیزاده هم تأیید شد. با تأیید این دو نفر، ترکیب رقبای نهایی انتخابات به هم خورد و اکبر هاشمی رفسنجانی، محمود احمدی‌نژاد، مهدی کروبی، محمدباقر قالیباف، مصطفی معین، علی لاریجانی و محسن مهرعلیزاده رسما وارد جریان انتخابات شدند. هاشمی رفسنجانی از سوی کارگزاران، مهدی کروبی، مصطفی معین و مهرعلیزاده از سوی اصلاح‌طلبان وارد میدان رقابت شدند. هرچند مهرعلیزاده مستقل عنوان شد، اما از مدیران دوران اصلاحات به شمار می‌رفت. علی لاریجانی، قالیباف و احمدی‌نژاد هم از سوی اصول‌گرایان وارد رقابت‌های انتخاباتی شدند.
در دور اول، رقابت اصلی میان سه نفر بود: هاشمی رفسنجانی، محمود احمدی‌نژاد و مهدی کروبی. به‌طوری‌که هاشمی رفسنجانی با کسب نزدیک به 2/6 میلیون رأی برابر 13/21 درصد از کل آرا در رتبه اول، محمود احمدی‌نژاد با کسب 7/5 میلیون رأی برابر 43/19 درصد کل آرا در رتبه دوم و مهدی کروبی با کسب پنج میلیون رأی برابر 24/17 درصد کل آرا در رتبه سومی ایستاد. قالیباف با کسب چهار میلیون رأی نزدیک به 14درصد، معین با کسب چهار میلیون رأی نزدیک به 14درصد، لاریجانی با کسب نزدیک دو میلیون رأی تقریبا
4درصد و مهرعلیزاده با کسب یک‌میلیون رأی نزدیک به 3درصد آرا را به خود اختصاص دادند. به این ترتیب سرنوشت انتخابات ریاست‌جمهوری نهم در دور دوم مشخص شد، سرنوشتی که شاید در صورت عدم تکثر اصلاح‌طلبان به شکل دیگری رقم می‌خورد. شاید هم اگر شورای نگهبان در سال 1384 به روال قبلی خود تنها سه‌چهارکاندیدا را تأیید صلاحیت می‌کرد، سرنوشت انتخابات در همان دور اول مشخص می‌شد. به هر تقدیر در دور دوم ریاست‌جمهوری، هاشمی رفسنجانی که در دور اول از احمدی‌نژاد جلوتر بود، در مقابل رقیب ناشناخته خود قرار گرفت و انتخابات را واگذار کرد. در سوم تیر 1384 دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری ایران برگزار شد. احمدی‌نژاد با 2/17 میلیون رأی 82/61 درصد آرا را به خود اختصاص داد و رئیس‌جمهور ایران در دور دوم شد. هاشمی نیز که در دور اول در بین هفت نفر از احمدی‌نژاد پیشی گرفته بود، این بار با 10 میلیون رأی، 93/35 درصد آرا را به‌دست آورد و از استاندار سابق خود شکست خورد. انتخابات نهم حاشیه‌های زیادی نیز داشت. احمدی‌نژاد خود را دکتر و دانشگاهی معرفی و مسائل اقتصادی را موضوع اصلی کار خود عنوان می‌کرد. مصطفی معین به پزشکی بازگشت و پس‌ازآن هرسال یک مقاله تخصصی درخصوص آسم منتشر کرد. قالیباف شهردار تهران شد. لاریجانی رئیس مجلس و در قامت منتقد احمدی‌نژاد ظاهر شد. محسن مهرعلیزاده به اتاق بازرگانی رفت و به کار تجارت پرداخت و مهدی کروبی هم که ماند، دور بعد نیز نامزد شد.
انتخاب دهم
دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری مورخ 22 خردادماه 1388 برگزار شد. مجموعا 475 نفر ثبت‌نام کردند که از آن میان شورای نگهبان به روال سال‌های قبل (به استثنای سال 84) صلاحیت چهار نفر را تأیید کرد. چهره‌های شاخص رد صلاحیت شده عبارت بودند از: اکبر اعلمی؛ نماینده دوره‌های ششم و هفتم تبریز در مجلس شورای اسلامی، رفعت بیات؛ نماینده زنجان در دور هفتم مجلس شورای اسلامی و قاسم شعله سعدی؛ نماینده مجلس سوم و مجلس چهارم از شهر شیراز. کاندیداهای باقی‌مانده میرحسین موسوی، محمود احمدی‌نژاد، مهدی کروبی و محسن رضایی بودند. انتخابات پرحاشیه و جنجالی سال 88 در همان دور اول با اعلام مشارکت 85درصدی از سوی وزارت کشور و پیروزی احمدی‌نژاد با رأی 24میلیون نفری به پایان رسید.
انتخاب یازدهم
یــازدهــمــیــن دوره از انــتــخــابـات ریاست‌جمهوری ایران در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ برگزار شد که طی آن حسن روحانی با ۱۸٬۶۱۳٬۳۲۹ به‌عنوان هفتمین رئیس‌جمهور ایران برگزیده شد. نام‌نویسی نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری از ۱۷ تا ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ انجام شد. در مجموع ۶۸۶ نفر در این انتخابات ثبت‌نام کردند که تنها حدود ۳۷ نفر از آن‌ها چهره‌های برجسته سیاسی بودند. رسیدگی به صلاحیت نامزدها، ابتدا به مدت پنج روز از ۲۲ تا ۲۶ اردیبهشت از سوی شورای نگهبان صورت پذیرفت؛ سپس شورای نگهبان یک تمدید پنج روزه را برای بررسی بیشتر صلاحیت نامزدها درخواست کرد. در نهایت شورای نگهبان اسامی نامزدهای احراز صلاحیت شده را در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ به وزارت کشور فرستاد. به دنبال آن، وزارت کشور در ساعت‌های پایانی ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ اسامی نامزدهای تأیید صلاحیت شده را اعلام کرد. تبلیغات رسمی نامزدها از ساعت هشت صبح روز ۳ خرداد ۱۳۹۲ آغاز و به مدت ۲۰ روز ادامه یافت. رأی‌گیری در روز جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ برگزار شد.
انتخاب دوازدهم
انتخابات دوازدهم در اردیبهشت 96 با حضور حسن روحانی، ابراهیم رئیسی، مصطفی هاشمی طبا، محمدباقر قالیباف، اسحاق جهانگیری و مصطفی میرسلیم برگزار شد. جهانگیری به نفع حسن روحانی و قالیباف به نفع ابراهیم رئیسی از رقابت‌های انتخاباتی کنار کشیدند و سرانجام انتخابات در روز جمعه ۲۹ اردیبهشت برگزارشد. طبق اعلام وزارت کشور، حسن روحانی با کسب ۵۷درصد آرا، مجددبه‌عنوان رئیس‌جمهور ایران انتخاب شد.
