چند روزی است که بحث محرومیت ساپینتو، سرمربی خارجی استقلالی‌ها، به یکی از سوژه‌های اصلی فوتبال ایران تبدیل شده و گفت‌وگوهای مختلفی در این رابطه در رسانه‌ها مطرح شده است.
بخشی از علاقه‌مندان به فوتبال معتقدند که این محرومیت سنگین هم‌خوانی با رفتار ساپینتو در کنار زمین ندارد و از طرف دیگر، خیلی‌ها هم معتقدند که او به‌عنوان یک سرمربی خارجی باید به هنگام کار و فعالیت در فوتبال ایران حواسش به رفتارهای خودش باشد و نمی‌تواند توجهی به فرهنگ فوتبالمان داشته باشد.
به‌هرحال استقلالی‌ها به‌همراه سپاهان و پرسپولیس در کورس قهرمانی هستند و غیبت چهارجلسه‌ای سرمربی آن‌ها روی نیمکت می‌تواند شرایط را برای آبی‌ها بسیار سخت کند؛ اما پرسش اینجاست که چرا این سرمربی پرتغالی در این هفته‌هایی که از رقابت‌های لیگ برتر گذشته این‌طور پرخاشگرانه در کنار زمین حضورداشته و کارهایی را انجام داده که کمیته اخلاق و کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال درنهایت مجبور شدند او را با این محرومیت سنگین روبه‌رو کنند.
البته تیم‌های روبه‌روی استقلال هم به دلیل آشنایی با اخلاق ساپینتو برنامه‌ریزی لازم را برای افزایش عصبانیت او انجام داده‌اند تا این چند هفته آبی‌ها مجبور باشند بدون سرمربی راهی مستطیل سبز شوند.
مربیگری همراه با استرس
در دنیای فوتبال حرفه‌ای سرمربیگری یکی از سخت‌ترین کارهاست و آن‌هایی که تجربه نشستن روی نیمکت تیم‌های فوتبال را دارند، به‌خوبی می‌دانند که حتی در پایین‌ترین سطوح حرفه‌ای هم یک سرمربی باید فشارهای روحی و روانی سنگینی را تحمل کند و درنهایت نتیجه‌ای که برای یک تیم کسب می‌شود، به نام سرمربیان تیم نوشته خواهد شد.
همان‌طور که یک سرمربی هنگام قهرمانی تیمش می‌تواند باافتخار از این موضوع استفاده کند، هنگام کسب نتایج ضعیف و ناکامی پیکان هم انتقادها به‌سوی سرمربی تیم پرتاب خواهد شد و سرمربی حتی باوجود اشتباه بازیکنانش باید جواب‌گوی نتایج به‌دست‌آمده در درون زمین باشد.
همین موضوع، مربیگری در دنیای فوتبال را به یک شغل پراسترس و به‌شدت دردسرساز تبدیل کرده و مربیان حرفه‌ای باوجود پول‌های فراوانی که در دنیای فوتبال دریافت می‌کنند، همیشه در معرض مشکلات جسمی و قلبی در راستای حضور در کنار زمین هستند.
شاید در دنیای فوتبال حرفه‌ای خوزه مورینیو پرتغالی یکی از معروف‌ترین سرمربیانی باشد که رفتارهایش در کنار زمین همیشه سوژه است؛ در کنار مورینیو باید به دیگو سیمئونه آرژانتینی هم اشاره کرد. آن‌ها دو نفر از بداخلاق‌ترین مربیانی هستند که در کنار زمین تیم‌های خودشان را هدایت می‌کنند. شاید رفتارهای ساپینتو که با مورینیو هم‌وطن است، به‌نوعی برگرفته از فرهنگ فوتبال پرتغالی هم باشد.
مربی آرام روی نیمکت سپاهان
اما ۴۰۰ کیلومتر آن‌طرف‌تر از تهران یعنی در شهر اصفهان خوزه مورایس پرتغالی به‌عنوان یکی از دستیاران سابق خوزه مورینیو در حالی روی نیمکت سپاهان می‌نشیند که همه از او به‌عنوان یک مربی متشخص و جنتلمن یاد می‌کنند.
در این هفته‌هایی که از لیگ پشت سر گذاشتیم، رفتاری خلاف شأن حوزه مربیگری از سرمربی سپاهان شاهد نبودیم؛ حتی در آن روزهایی که سپاهان نتیجه نمی‌گرفت و انتقادها به عملکرد این تیم زیاد شده بود. در مقابل، ساپینتو پرتغالی در تهران و شهرستان‌ها هرطور که دلش می‌خواهد، رفتار می‌کند و طبیعی است که او باید پاسخی برای این مدل رفتارها از جانب ارکان تصمیم‌گیر در فدراسیون فوتبال دریافت کند.
در انتظار جنجال
به‌هرحال هرچه به هفته‌های پایانی لیگ نزدیک‌تر می‌شویم، بدون شک فشار و انتظار روی دوش سرمربیان لیگ برتری بیشتر خواهد شد و همان‌طور که نمونه ایرانی آن‌ها، یعنی یحیی گل‌محمدی بارها در کنار زمین از کوره در رفته، در مقابل مربیان دیگری هم به این لیست اضافه خواهند شد که آینده شغلی خودشان را در خطر خواهند دید و با کوچک‌ترین مشکل از جانب قضاوت داوران ممکن است دوباره شاهد دادوفریاد مربیان در کنار زمین باشیم.
یحیی گل‌محمدی، ساکت الهامی و حتی جواد نکونام از آن دسته مربیانی هستند که ظرفیت رسیدن به این مراحل را دارند؛ البته گاهی اوقات باید به آن‌ها حق داد که برای گرفتن حق تیمشان معترض هم باشند. ولی این هم از موضوع‌هایی است که مربیان کنار نیمکت را با خودش درگیر می‌کند و به قول امیر قلعه‌نویی سال‌های زندگی یک سرمربی را نسبت به انسان‌های عادی کاهش می‌دهد.
