راهکارهای ارتقای سرمایه اجتماعی و کیفیت محیط شهری چیست؟

این امر با مطالعات میدانی و پیمایشی در محله‌هایی با سرمایه اجتماعی پیوندی بالا تأیید شد که در آن‌ها روابط بین‌فردی، میزان ارتباطات اجتماعی و اعتماد به یکدیگر به میزان قابل‌توجهی زیاد است که سرمایه اجتماعی پیوندی را نشان می‌دهد و از سوی دیگر کیفیت محیط بیش از ساکنان محله از سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی و منطقه‌ای تأثیر می‌پذیرد؛ یعنی با وجود سرمایه اجتماعی زیاد افراد در مناطق پایین شهر به دلیل بی‌توجهی مسئولان و وجود نابرابری‌های منطقه‌ای و محله‌ای، توجهی به کیفیت محیط محله‌ها صورت نگرفته است. در عین حال در محله‌های بالای شهر با وجود سرمایه اجتماعی پایین‌تر به دلیل توجه ویژه سازمان‌ها و ارگان‌ها کیفیت محیط نسبتا خوب است.
یکی از راهکارهای ارتقای سرمایه اجتماعی، ایجاد شورایاری در محله‌ها، تقویت نقش مساجد به دلیل اعتبار هیئت‌امنای آن‌ها در میان مردم، برقراری رابطه بیشتر و صمیمانه میان نهادهای اجتماعی و ساکنان، انتخاب نمایندگان محلی در هر محله، ایجاد و فعال‌کردن فرهنگ‌سراها برای تبادل اندیشه، ترغیب ساکنان به مشارکت در امور محله، اتخاذ راهکارهایی برای ایجاد حس تعلق به محل زندگی و ایجاد شرایط مناسب برای مشارکت شهروندان بخشی از این راهکارهاست.
راهکارهای ارتقای کیفیت محیط شهری شامل توزیع بهینه انواع کاربری‌های مختلف در سطح محله‌ها، تجهیز فضاهای سبز و عمومی محله‌ها به امکانات تفریحی، تقویت کاربری‌های خدمات درمانی و بهداشتی، احداث شبکه دفع فاضلاب، ارتقای کیفی فضاهای عمومی مختلف، واگذاری مسئولیت‌های مختلف به ساکنان شهر، ایجاد حس مراقبت از اموال عمومی شهر در میان شهروندان و مشارکت‌دادن ساکنان در تصمیم‌گیری‌های اساسی محله است. منفعت سرمایه اجتماعی و سلامت شهری، افزایش سرمایه اجتماعی مدیریت شهری هر جامعه‌ای مرتبط با انسجام اجتماعی شهروندان آن است؛ در واقع حوزه‌های مربوط به سلامت شهری مدیریت جامع یک شهر با استفاده از طرح‌های پژوهشی و نتایج پژوهش‌های مربوط به سلامت شهروندان می‌توانند برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت و بلندمدتی را با توجه به سن، درآمد و طبقه اجتماعی شهروندان انجام دهند تا شهروندان از پارامترهای اختصاصی و عمومی سلامت شهری برخوردار شوند که این پارامترها درواقع بیانگر نفع ارتباطی سرمایه اجتماعی با سلامت شهری است.