کوه مشکلات

ابطال مجوز سه باشگاه ایرانی و حذف آن‌ها از لیگ قهرمانان آسیا اگرچه از قبل قابل حدس بود، اما با اعلام رسمی و تشریح جزئیات توسط AFC می‌توانیم دلایل و قوانینی را که منجر به حذف تلخ این سه باشگاه شده‌اند، به‌دقت بیشتری بررسی کنیم.

تاریخ انتشار: 10:11 - چهارشنبه 1400/10/22
مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه

دلیل حذف سرخابی‌ها و گل‌گهر در بیانیه AFC به نواقصی برمی‌گردد که این باشگاه‌ها برای اخذ مجوز داشته‌اند. بند a تبصره ۲ ماده سوم قوانین لایسنس AFC، به‌طور واضح سه سطح B، A و C را برای گرفتن مجوز اعلام کرده که هر یک از این سطح‌ها برای حضور باشگاه در مسابقات خاصی موردنیاز است. مشخصا برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا تمام باشگاه‌های شرکت‌کننده نیاز دارند مجوز سطح A را اخذ کنند و این یکی از مشکلات تیم‌های ایرانی در این مسیر است.
برای همین مورد هم باشگاه‌ها نیاز دارند فرم خود را مطابق اطلاعاتی که در ماده ۱۶ تا ماده ۲۰ قوانین مجوز حرفه‌ای شرح داده‌شده است، در سامانه رسمی AFC بارگذاری کنند. این ماده‌ها که به ترتیب معیارهای موردنیاز برای صدور مجوز حرفه‌ای را توضیح داده است، شامل موارد زیر است:
ماده ۱۶: ضوابط ورزشی
معیارهای ورزشی مواردی مانند داشتن تیم‌های پایه، بانوان، سایر برنامه‌ریزی‌های فنی و همچنین مسئولیت اجتماعی را در برمی‌گیرد؛ برای مثال، استقلال، پرسپولیس و گل‌گهر با نداشتن تیم بانوان طبق این ماده با مشکل روبه‌رو شده‌اند.
ماده ۱۷: ضوابط زیرساختی
در ماده بعدی کنفدراسیون فوتبال آسیا ضوابط زیرساختی موردنیاز را بیان کرده که مهم‌ترین آن‌ها داشتن ورزشگاهی استاندارد، رعایت نکات ایمنی در استادیوم و همچنین زمین تمرین و دیگر موردهای زیرساختی است که باشگاه‌ها موظف به رعایت آن هستند.
ماده ۱۸: ضوابط پرسنلی و اداری
AFC برای تعیین هریک از پرسنل و بخش‌های مختلف باشگاه تعریف‌های مشخصی دارد و چنانچه شخص معرفی‌شده برای آن مقام اداری مانند مدیرعامل، پزشک و مدیر رسانه‌ای در یکی از باشگاه‌ها شرایط موردقبول کنفدراسیون را نداشته باشد، ازنظر این نهاد باشگاه موردنظر استحقاق لازم برای دریافت مجوز حرفه‌ای را نخواهد
داشت؛ شرایطی که احتمالا با توجه به مدیریت اشخاصی که مدارک و حتی تجربه موردنیاز را ندارند، احتمالا یکی از مهم‌ترین دلایل حذف تیم‌های ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا بوده است.
ماده ۱۹: ضوابط قانونی (مالکیتی و مدیریتی)
نکته بعدی حائز اهمیت، بحث مالکیتی باشگاه‌ها است که اساسا نباید دو باشگاه در یک لیگ حرفه‌ای، با یک مالک مشترک اداره شوند. این موضوع تا چندی قبل، گریبان‌گیر سرخابی‌ها بود و علاوه بر تقسیم نمایشی میان دو وزارتخانه، بعید به نظر می‌رسد توانسته باشد AFC را مجاب کند.
اگر بخواهیم شکل صحیح برخورد با این مشکل را پیدا کنیم باید به سری آ ایتالیا دقت کنیم که کلودیو لوتیتو مالک هم‌زمان دو تیم لاتزیو و سالرنتینا با فشار بسیار شدید سازمان لیگ و فدراسیون آن کشور مجبور به فروش یکی از باشگاه‌هایش شد تا از سقوط آن‌یکی از تیم‌ها به دسته پایین‌تر جلوگیری کند.
ماده ۲۰: ضوابط مالی
آخرین ضابطه AFC برای مجوز حرفه‌ای، بحث شفافیت و ساختارهای مالی باشگاه‌ها است که باید کاملا مطابق با قوانین بین‌المللی وضع‌شده باشد؛هرچند با توجه به نبود شفافیت در باشگاه‌های ایرانی بعید است این سه باشگاه از این مورد هم سربلند بیرون آمده باشند و این نکته نیز زخم دیگری بر پیکر این تیم‌ها برای حذف از آسیا بوده است.
قطعا با امیدواری به آینده و امیدهای پوچ هیچ مشکلی برطرف نمی‌شود؛به‌خصوص که این امیدها از سوی وزارت ورزش بسیار تکراری شده است. در کنار این مباحث باید نیم‌نگاهی به شایعاتی که مبنی بر اعمال انتقام و سوءاستفاده از شرایط بوده نیز داشت، تا قبل از هر اتفاقی جلوی پیشروی این مشکل را گرفت. ما نیز امیدواریم روزی فوتبال کشورمان رنگ‌وبوی حرفه‌ای به خود بگیرد و تا حدی بتواند به معیارهای استاندارد جهانی نزدیک شود و به ادعاهای فراتصورش رنگ حقیقت ببخشد.
حذف دو تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس اتفاق کمی نیست و با شروع لیگ قهرمانان آسیا، این موضوع اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد؛ اما موضوع مهم این است که متولیان فوتبال با دست‌گذاشتن درست روی مشکلات، اقدام به رفع آن کنند و بدانند اقدامات نمایشی و هوادارپسند نمی تواند کاری از پیش ببرد؛ بلکه در عمل باید به رفع مشکلات اقدام کنند.