به گزارش اصفهان زیبا؛ افزایش درجه حرارت محیط و یا بدن موجب طیف وسیعی از اختلالات میشود که از ضعف، بیحالی، سردرد و تهوع گرفته تا تشنج، نارسایی کلیه و مرگ متفاوت است.
در این فرایند گرما نیروهای بدن را میگدازد که در ادامه به ذکر آنها با نظر محمد موسوی، محقق طب سنتی و عضو هیات جامع طب ایرانی اسلامی میپردازیم:
ادم حاصل از گرما
این حالت در افرادی که به آب و هوای گرم عادت ندارند، رخ میدهد(معمولاً در زنان و افراد مسن) به صورت ادم پشت پا و مچ پا، متعاقب نشستن یا ایستادن طولانی مدت اتفاق میافتد.
علت آن، وازودیلاتاسیون عروقی و استاز خون وریدی و در نتیجه ادم بافت بینابینی میشود و نمایانگر بیماری قلبی یا لنفاتیک نیست.
اما، ادم حاصل از گرما نیاز به درمان خاصی نداشته و با عادت کردن به آب و هوای آن منطقه(معمولاً 4 – 3 روز) و بلند کردن پاها از سطح برطرف میشود.
گرفتگی عضلانی حاصل از گرما
این حالت نیز در یک آب و هوای نسبتاً گرم اتفاق میافتد، ولی معمولاً در افراد جوان و سازگار و متعاقب فعالیت شدید عضلانی اتفاق افتاده و در اثر تعریق زیاد شخص دچار دهیدراتاسیون میشود.
اگر مایعات هیپوتونیک مصرف شود، ممکن است هیپوناترمی و هیپوکالمی و در نتیجه کرامپ عضلانی رخ دهد که بیشتر در عضلات ساق پا و شانهها رخ میدهد.
دمای بدن در محدوده طبیعی بوده و بهجز اختلالات الکترولیتی خفیف، نکته مثبتی وجود ندارد.
درمان این حالت، استراحت در یک فضای خنک و تجویز مایعات به صورت وریدی(یک چهارم قاشق چایخوری نمک در یک لیوان آب هر 2 – 1 ساعت برای مدت 8 – 4 ساعت) بوده و در طی چند ساعت برطرف میشود.
ضمنا ماساژ خفیف عضلات به صورت مالش تا حدودی کمککننده است، اما باید از ماساژ شدید عضلات خودداری کرد چون موجب تولید گرما میشود.
سنکوپ حاصل از گرما
در برخورد از افراد(بهخصوص افراد مسن) که عادت به آب و هوای گرم ندارند، ممکن است سنکوپ بروز کند.
علت آن وازودیلاسیون عروق محیطی(بهطور رفلکس جهت کاهش دمای بدن) و دهیدراتاسیون است.
درمان این حالت، استراحت در هوای خنک و خواباندن بیمار و بلند کردن پاهای بیمار و گاهی تجویز مایعات خنک است.
ضعف و خستگی مفرط حاصل از گرما
این حالت در اثر دهیدراتاسیون نسبتاً شدید و اختلال الکترولیتی متعاقب فعالیت شدید در آب و هوای گرم و مرطوب اتفاق میافتد.
فرم شدیدتر در حالات فوقالذکر بوده و میتواند به سرعت به طرف گرمازدگی پیشرفت کند.
علائم و نشانههای آن ممکن است هر یک از حالات ذکر شده در بالا همراه با تهوع، استفراغ، ضعف و بیحالی، اضطراب، بیقراری، سردرد، سرگیجه، هیپیرونتیلاسیون، تاکیکاردی و تب(معمولاً کمتر از 39 درجه) باشد.
آنچه این اختلال را از گرمازدگی افتراق میدهد، طبیعی بودن وضعیت دماغی بیمار است.
درمان شامل: استراحت، تجویز مایعات(محلول نرمال سالین به میزان 8 – 2 لیتر) خنک کردن محیط و بررسی فونکسیون کلیه است.
