به گزارش اصفهان زیبا؛ در دنیای امروز، بهرهوری بهعنوان یکی از کلیدیترین شاخصهای موفقیت سازمانها و دولتها شناخته میشود. بهرهوری نهتنها به معنای استفاده بهینه از منابع موجود است، بلکه نشاندهنده توانایی یک سیستم در دستیابی به اهداف تعیینشده با کمترین هزینه و زمان ممکن نیز است.
اما این پرسش مطرح میشود که چگونه میتوان بهرهوری را افزایش داد و چه ارتباطی میان بهرهوری و برنامهریزی وجود دارد؟
برنامهریزی بهعنوان یکی از ارکان اصلی مدیریت، نقش تعیینکنندهای در افزایش بهرهوری ایفا میکند. بدون برنامهریزی دقیق و هدفمند، تخصیص منابع مالی و انسانی بهدرستی انجام نمیشود و این امر میتواند منجر به هدررفت منابع و کاهش بهرهوری شود.
برنامهریزی عملیاتی بهعنوان بخشی از فرایند برنامهریزی کلان، مشخص میکند که چگونه منابع مالی باید بین بخشهای مختلف توزیع شوند تا بیشترین بازدهی حاصل شود.
بودجهریزی مؤثر نیازمند شناخت دقیق اولویتها، تعیین اهداف واقعبینانه و تخصیص منابع به پروژههایی است که بیشترین تأثیر را بر دستیابی به اهداف کلان دارند. زمانی که بودجه بهدرستی تنظیم شود، سازمانها و دولتها میتوانند از منابع خود بهصورت بهینه استفاده کنند و بهرهوری را در تمامی سطوح افزایش دهند. بااینحال، افزایش بهرهوری از طریق برنامهریزی عملیاتی با چالشهایی همراه است. یکی از مهمترین این چالشها، عدم وجود دادههای دقیق و بهروز است.
بدون دسترسی به اطلاعات صحیح، بودجه بهجای اینکه بر اساس واقعیتها باشد، بر اساس حدس و گمان انجام میشود و این امر میتواند به تخصیص نادرست منابع و کاهش بهرهوری منجر شود.
چالش دیگر، عدم انعطافپذیری در برنامهریزی عملیاتی است. در دنیای پرتلاطم امروز، شرایط اقتصادی و اجتماعی بهسرعت تغییر میکند و برنامهریزی عملیاتی باید توانایی تطبیق با این تغییرات را داشته باشد؛ در غیر این صورت، برنامهریزی و بودجهریزی از واقعیتها فاصله میگیرد و بهرهوری کاهش مییابد. برای افزایش بهرهوری از طریق برنامهریزی عملیاتی، لازم است چندین اقدام اساسی انجام شود: نخست، باید سیستمهای جمعآوری و تحلیل داده تقویت شوند تا برنامهریزی عملیاتی بر اساس اطلاعات دقیق و بهروز صورت گیرد؛ دوم، برنامهریزی عملیاتی باید انعطافپذیر باشد تا بتواند بهسرعت با تغییرات محیطی سازگار شود؛ سوم، مشارکت تمامی ذینفعان در فرایند برنامهریزی و بودجه ضروری است تا اطمینان حاصل شود که نیازها و اولویتهای تمامی بخشها در نظر گرفته شدهاند.
بهرهوری و برنامهریزی عملیاتی دو عنصر جداییناپذیر در دستیابی به توسعه پایدار هستند. برنامهریزی عملیاتی مؤثر میتواند به افزایش بهرهوری منجر شود و از هدررفت منابع جلوگیری کند. بااینحال، برای دستیابی به این هدف، لازم است چالشهای موجود شناسایی و راهکارهای مناسبی برای مقابله با آنها ارائه شود. تنها در این صورت است که میتوان بهرهوری را افزایش داد و به اهداف توسعهای دست یافت.