به گزارش اصفهان زیبا؛ مهرداد زارعزاده، هنرمند اصفهانی در رشته قلمزنی برجسته و نیمهبرجسته است که در 1370 درمحله زاجان اصفهان به دنیا آمد. او که دارای مدرک کارشناسی در رشته مهندسی مکانیک است، از روی علاقه به آموختن شغل اصیل و سنتی قلمزنی روی آورده و دارای مدرک فنی و حرفهای در این زمینه است و هماکنون در کنار برادر خود در همین حرفه فعالیت میکند.
هنر قلمزنی، عشق میخواهد
زارعزاده با بیان اینکه شغل اغلب اهالی زاجان، از گذشته تا کنون دامداری و کشاورزی بوده است، گفت: در سالهای اخیر خشکسالی باعث شده است کشاورزان این منطقه نتوانند تولیدات زیادی داشته باشند؛ اما کماکان بیشتر پدران ما در همین حرفه مشغول هستند.
این هنرمند قلمزنی با اشاره به اینکه امروزه هرکس در حرفه قلمزنی مشغول به کار است، از روی عشق در این حرفه باقی مانده و معضلهای بسیاری برای اهالی این صنف در کشور وجود دارد، اذعان کرد: با توجه به آسیبهای جسمی که اغلب شاغلان در این حرفه با آن دست به گریبان هستند و درآمد بسیار ناچیزی که دارد، کمتر کسی حاضر میشود در این حرفه ادامه بدهد؛ زیرا درحقیقت، درآمد حاصل از این کار آنقدر اندک است که به زحمت میتوان با آن امرارمعاش کرد.
صادرات محصولات قلمزنی تقریبا به صفر رسیده است
او در خصوص آمار علاقهمندان به حرفه قلمزنی در کشور ادامه داد: این روزها جوانان کوچکترین علاقهای به هنری که هیچ درآمدی ندارد، نشان نمیدهند؛ مگر اندک افراد انگشتشماری که به علت اینکه پدرانشان در این حرفه هستند، علاقه نشان بدهند و مبادرت به آموختن هنر قلمزنی کنند.
زارعزاده با تأکید بر اینکه امروزه صادرات محصولات قلمزنی به خارج از کشور تقریبا صورت نمیگیرد، عنوان کرد: هنر قلمزنی به نوعی حکاکی و تزیین روی فلزات، بهویژه مس، برنج و نقره بوده که بهعنوان یکی از هنرهای دستی اصیل ایران، در طول تاریخ در تولید آثار هنری و تزیینی نقش بسزایی داشته است؛ اما متأسفانه این هنری که در دست ما ایرانیان و باعث افتخار هنری ما اصفهانیهاست، به دوران افول خود نزدیک میشود.
خیابانهای کمعرض و تاریک زاجان
این هنرمند جوان اصفهانی در خصوص زادگاهش محله زاجان اظهار کرد: منطقه زاجان برخلاف دیگر محلههای شهر اصفهان، طی سالهای گذشته تاکنون تغییر چندانی نداشته است و همچنان جزو مناطق محروم بهشمار میرود؛ بهطوریکه نوجوانان این منطقه برای دوره دبیرستان و بهخصوص هنرستان دچار مشکل هستند و باید برای ادامه تحصیل به محلههای مجاور بروند. زارعزاده درباره تاریکی و کمعرضبودن خیابانها و کوچههای محله گفت: هنوز طی سالیان دور تاکنون، خیابانهای این محله دست نخورده باقیمانده است و برای عبورومرور در شب واقعا با مشکل مواجه هستیم.
امکانات در محله زاجان متناسب با جمعیت نیست
او از تبدیلشدن فرهنگسرای محله زاجان به قهوهخانه بهشدت اظهار ناراحتی کرد و افزود: تنها مکانی که محله زاجان برای گذراندن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان داشت، یک فرهنگسرا بود که آنهم فروخته و به مکانی برای افراد بیکار و نامناسب تبدیل شد.
این هنرمند قلمزنی با تأکید بر اینکه با توجه به جمعیت و ظرفیت موجود در زاجان از امکانات بسیار کمی برخورداریم، ادامه داد: در هر منطقه از شهر اصفهان حداقل از 30 سال پیش تاکنون تغییرات مثبتی برای پیشرفت اهالی صورتگرفته، اما گویا محله زاجان توسط مسئولان فراموش شده است.
