روحانیت و مراجع آن زمان هرکدام در اصفهان، نماینده و پایگاهی داشتند؛ مثلا نماینده آیتالله خویی، آقای شمسآبادی بود که جایگاه خوبی داشت. امام خمینی(ره) آن زمان در اصفهان نماینده خاصی نداشتند.
مردم ناراحتیهایشان را بهشدت ابراز میکردند. حتی در روضهها اگرچه صراحتا مسئله مطرح نمیشد، بیشترین اشک مردم بهخاطر شهدای انقلاب میریخت.