هوشنگ حریرچیان را اغلب نسل جوان با سریال ساختمان پزشکان میشناسند؛ شخصیتی که با لهجه شیرین اصفهانی و تکیهکلامهای جذابش سبب شد این مجموعه خیلی بهتر دیده شود و در دل مردم جای بیشتری باز کند. اما اگر بخواهیم او را عمیقتر بشناسیم، باید عقبگرد 75ساله به اسناد هنری داشته باشیم؛ چراکه این هنرمند اصفهانی 75 سال است که در زمینه هنر تئاتر، تلویزیون و رادیو به ایفای نقش پرداخته؛ پس باید عمیقتر او را شناخت؛ هنرمندی از دیار اصفهان که همراهش کولهباری از تجربه دارد.
«ایــنــجــا اصـفهــان است؛ یــعــنــی نصفجهان است.» 20 دی 1328، ساعت سه بعد از ظهر بود که صدای مرحوم «رضا ارحامصدر»، اولین گوینده رادیو در یک استودیوی پخش کوچک در محل کنونی موزه علوم طبیعی واقع در خیابان استانداری که در آن زمان متعلق به باشگاه افسران بود، پیچید؛ صدایی که حکایت از تولد رسانهای جدید به نام رادیو در اصفهان داشت. رادیو اصفهان چهارشنبه هر هفته از ساعت 20 تا 21 برنامه پخش میکرد. ارحامصدر در مصاحبهای که درباره اولین روز راهاندازی رادیو از این رسانه پخش شده است، میگوید: «آن روز قسمتی از نهجالبلاغه، ترجمه جواد فاضل، را خواندم که مردم خیلی خوششان آمد. نامه میفرستادند و تلفن میکردند که گوینده خیلی خوب بود. کار رادیو از اینجا شروع شد.»
هوای داغ توی صورتم میخورد و چشمهایم به دنبال باد خنک از این شاخه به آن شاخه میپرد. جای همیشگیام، کنار پنجره، نشستهام و به گلهای شیپوری باغچه زل زدهام. از آنها خیلی دورم و دستم بهشان نمیرسد. شاید هفتهای یکبار بتوانم تماشایشان کنم؛ آنهم از پشت میلههای سبزرنگ. گلها من را یاد شیپورهای واقعی میاندازند. توی تلویزیون دیدهام که مردها چطور با لباسهای نظامی، مرتب میایستند و شیپور میزنند. گروه شیپورزنان آنقدر با هم متحدند که انگار یک نفر هستند. من هم خیلی دوست دارم در یک گروه باشم و با آنها همشکل شوم.