به گزارش اصفهان زیبا؛ افزایش تعرفه‌های پزشکی و گرانی هزینه‌های درمان در یکی دو سال اخیر، سیل جمعیت بیماران را روانه بیمارستان‌های دولتی کرده است؛ بیمارانی که حالا و در شرایط اقتصادی کنونی توان پرداخت بسیاری از هزینه‌های درمان خود را ندارند و ترجیح می‌دهند، برای مداوای خود به این بیمارستان‌ها مراجعه کنند.
بسیاری از بیماران، اما از خدمت رسانی در این مراکز درمانی گلایه دارند و معتقدند علی‌رغم اینکه حق بیمه پرداخت می‌کنند، خدمات درست و درمانی دریافت نمی‌کنند. شلوغی و کمبود امکانات و نبود پزشک متخصص و پرستار از جمله مشکلاتی است که بیماران از آن گلایه دارند.
فاصله بیمارستان‌های دولتی با شرایط مطلوب
حالا مدت‌هاست که وضعیت بیمارستان‌های دولتی با شرایط مطلوب فاصله زیادی پیدا کرده است. کمبود کادر درمان، فرسودگی تجهیزات و افزایش هزینه‌های درمان تنها بخشی از مشکلاتی است که مردم در این مراکز با آن روبه‌رو هستند. مشکلات این مراکز سال‌هاست روی هم انباشته شده و هر بار مسئولان با تکذیب یا ارائه وعده‌هایی که اجرایی نمی‌شود، سعی در کوچک جلوه دادن وضعیت بحرانی بیمارستان‌های دولتی داشته‌اند.
از کمبود پزشک تا فرسودگی تجیهزات
بیمارستان‌های دولتی این روزها با مشکلات متعددی از جمله کمبود پزشک متخصص و پرستار، فرسودگی تجهیزات و کیفیت پایین خدمات دست‌وپنجه نرم می‌کنند. موضوعی که به گفته بسیاری از مراجعه‌کنندگان، فشار مضاعفی را بر خانواده‌ها تحمیل کرده است. محمد از تجربه تلخ خود سخن می‌گوید: «پدرم مدتی است در بیمارستان دولتی بستری است. بارها شاهد بودم که به دلیل نبود پزشک متخصص، رسیدگی به بیماران با تأخیر انجام می‌شود. حتی چند بخش بیمارستان به خاطر کمبود پرستار عملاً تعطیل شده و بیماران سرگردان هستند.»
او با اشاره به هزینه‌های درمانی می‌افزاید: «وقتی به بیمارستان دولتی مراجعه می‌کنیم، انتظار داریم حداقل بخشی از فشار هزینه‌ها کمتر شود. اما در همین مراکز هم دریافت هزینه‌های مختلف ادامه دارد و خانواده‌ها را در شرایط سخت قرار می‌دهد. با این وضعیت، بیماران هم از نظر درمان و هم از نظر مالی در مضیقه هستند.»
محمد درباره کیفیت خدمات نیز گلایه می‌کند: «تجهیزات بیمارستانی فرسوده است و امکانات کافی وجود ندارد. پرستاران معدودی که در بخش حضور دارند، تحت فشار شدید کاری هستند و همین موضوع باعث می‌شود کیفیت خدمات به بیماران کاهش پیدا کند. به‌طور کلی می‌توان گفت شرایط بیمارستان‌های دولتی به‌هیچ‌وجه در شأن مردم نیست.»
به گفته این همراه بیمار، سال‌هاست مشکلات بیمارستان‌های دولتی روی هم انباشته شده و هر بار با وعده مسئولان به تعویق افتاده است: «مسئولان فقط وعده می‌دهند اما در عمل اتفاقی نمی‌افتد. مردم هر روز با این مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند و به نظر می‌رسد کسی پاسخگوی این وضعیت نیست.» افزایش هزینه‌های درمان باعث شده است تعداد مراجعات به بیمارستان‌های دولتی بیش از ظرفیت این مراکز باشد. مجموعه‌ای از عوامل، از جمله کمبود پرستار، نبود پزشک متخصص، فرسودگی تجهیزات و کیفیت پایین خدمات، موجب شده بیمارستان‌های دولتی به یکی از چالش‌های اصلی حوزه بهداشت و درمان کشور تبدیل شوند.
جای خالی نظارت
یکی دیگر از نکات مهم در شرایط بحرانی بیمارستان‌های دولتی، نبود نظارت کافی بر کیفیت خدمات و شیوه رسیدگی به بیماران است. بسیاری از مراجعه‌کنندگان نسبت به وضعیت نامطلوب خدمات درمانی گلایه دارند و می‌گویند نه‌تنها کیفیت خدمات پایین آمده بلکه کمبود پزشکان متخصص و دریافت هزینه‌های مختلف از بیماران، فشار مضاعفی بر خانواده‌ها وارد کرده است. علیرضا لطیفی، پزشک عمومی شاغل در بیمارستان دولتی الزهرا (س) اصفهان، در گفت‌وگو با روزنامه اصفهان زیبا به موضوع تعرفه‌های غیرواقعی خدمات سلامت و پیامدهای آن برای بیمارستان‌های دولتی، کادر درمان و مردم می‌پردازد.
او با اشاره به منشأ اصلی مشکلات می‌گوید: «منشأ اصلی مشکلات، تعرفه‌های غیرواقعی خدمات سلامت است؛ این خدمات هزینه تمام‌شده‌ای دارد شامل هزینه‌های جاری بیمارستان، ساختمان، غذای بیمار، تجهیزات پزشکی، دارو و هزینه‌های پرسنلی است. متأسفانه تعرفه خدمات سلامت بر اساس هزینه تمام‌شده تعیین نمی‌شود، بلکه بر اساس خواست بیمه‌ها و توان مالی آن‌ها تنظیم می‌شود.»
لطیفی ادامه می‌دهد: «نتیجه این می‌شود که عملاً در یک بیمارستان فوق‌تخصصی هزار تخت‌خوابی مثل الزهرا (س) اصفهان، برای هر خدمتی که ارائه می‌کنیم، بخش اندکی از پول را بیمار پرداخت می‌کند و بخش اعظم آن را بیمه با تأخیرهای هفت، هشت و نه ماهه پرداخت می‌کند.»
او می‌افزاید: «نتیجه این وضعیت این می‌شود که وقتی می‌خواهند پرداختی به پزشک و پرستار داشته باشند، تأخیرها به هشت و نه ماه می‌رسد. شما ببینید در نه ماه گذشته قیمت طلا و دلار و هزینه‌های جاری زندگی افراد چقدر تغییر کرده است. متأسفانه تعرفه سالی یک بار، آن هم در شورای عالی بیمه سلامت و با اعمال نظر خریدار خدمت یعنی بیمه‌ها تعیین می‌شود و نتیجه‌اش شده زیان انباشته بسیار زیاد دانشگاه‌های علوم پزشکی. به‌طور مثال دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 8 هزار میلیارد تومان بدهی معوقه دارد؛ پرسنل به پیمانکاران و خدمات‌دهندگان در بیمارستان طلب دارند.»
لطیفی توضیح می‌دهد: «وقتی بیمارستان پول نداشته باشد و نتواند با تأمین‌کننده‌های مواد غذایی قرارداد نقدی ببندد، مجبور است برنجی را که کیلویی ۵۰ هزار تومان است، کیلویی ۹۰ هزار تومان بخرد؛ گوشت را که کیلویی ۶۰۰ هزار تومان است، یک میلیون و 200 هزار تومان بخرد؛ چون تأمین‌کننده می‌داند حداقل یک سال دیگر پول به حسابش خواهد آمد.»
او خطاب به تصمیم‌گیران اصلی کشور می‌گوید: «باید دولت و سازمان برنامه و بودجه خودشان را متعهد به اجرای بند «الف» ماده ۹ احکام دائمی توسعه کشور بدانند که صراحتاً اعلام می‌کند تعرفه خدمات سلامت باید به صورت واقعی تصویب شود. اما متأسفانه این اتفاق نمی‌افتد و هزینه تمام‌شده به بیمارستان‌ها، به‌خصوص بیمارستان‌های دولتی، پرداخت نمی‌شود.»
لطیفی تأکید می‌کند: «بیمارستان‌های دولتی ملجأ و پناه همه مردم‌اند؛ از پایین‌ترین سطوح درآمدی تا متمول‌ترین افراد، خدمات‌دهی می‌کنند؛ چون برخی خدمات به‌ویژه خدمات فوق‌تخصصی در بیمارستان‌های دولتی ارائه می‌شود و نمی‌توان این بیمارستان‌ها را تعطیل کرد. خدمات سلامت ۲۴ ساعته در ۳۶۵ روز سال برقرار است، اما متأسفانه به‌خاطر این مشکلات، آرام‌آرام پرستاران از بیمارستان‌های دولتی خداحافظی می‌کنند. همکاران پزشک ترجیح می‌دهند تا جایی که می‌توانند در بیمارستان‌های دولتی فعالیت نکنند.»
او ادامه می‌دهد: «در بخش رزیدنتی نیز ورود همکاران پزشکی عمومی به رشته‌های مادر و حیاتی مثل طب اورژانس، بیهوشی، اطفال، عفونی، جراحی، داخلی، زنان کاهش چشمگیری پیدا کرده است؛ به‌طوری که امسال مجدداً، مثل سال‌های قبل، 4 نفر بیشتر برای تحصیل در رشته اطفال داوطلب نشدند، چون پرداختی به آن‌ها وجود ندارد. به خاطر همین یک پزشک که 7 سال عمر و جوانی‌اش را گذاشته تا مدرک عمومی بگیرد، دیگر حاضر نیست برای بقیه زندگی‌اش قمار کند.»
لطیفی می‌افزاید: «متأسفانه همکاران ما —چه پزشک و چه پرستار— در معیشت و زندگی عادی‌شان مانده‌اند؛ خودرو و منزل مناسب به‌سختی می‌توانند تهیه کنند و موج ناامیدی در بین‌شان خیلی زیاد است؛ شاهد مهاجرت و متأسفانه بعضی مواقع آسیب به خود و خودکشی هستیم.» به گزارش «اصفهان زیبا»، محسن مصلحی، معاون توسعه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نیز در این باره با بیان اینکه حوزه سلامت در کشور درست دیده نشده و نگاه اجتماعی دقیقی به آن وجود ندارد، تصریح می‌کند: «این حوزه نباید در سیستم دولتی به یک بنگاه اقتصادی تبدیل شود.
بااین‌وجود، امیدواریم دولت فعلی نگاه دقیق‌تری به حوزه سلامت و درمان داشته باشد و اگر به این اوضاع توجه نشود، با توجه به تغییر و افزایش نرخ ارز، شاهد تأثیر بسیار منفی این وضعیت در حوزه سلامت خواهیم بود.» به عقیده مصلحی، اصلاح تعرفه‌ها، تقویت سازمان‌های بیمه‌گر و الزام سازمان‌های بیمه‌گر، به‌ویژه سازمان تأمین اجتماعی در پرداخت به‌موقع حق بیمه ماهیانه مردم در حوزه سلامت در بهبود این شرایط مؤثر است؛ نه اینکه سازمان‌های بیمه‌گر به بهانه طلب از دولت، پول خود را به بخش‌های دیگر منتقل کنند.
