به گزارش اصفهان زیبا؛ صحيفه سجاديه، اثر گران‌مایه منسوب به حضرت سجاد(ع) و از خانواده قرآن و نهج‌البلاغه است؛ لذا به آن« أخت القرآن» نیز می‌گویند. شامل پنجاه‌وچهار دعا و دربردارنده دقيق‌ترين مسائل توحيدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و … است.
صحيفه، برجسته‌ترين کتاب در خصوص دعاست و هيچ کتابی هم‌پایه و هم‌سنگ آن در قالب نیایش نیست.
با توجه به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق‌وروزی و کسب‌وکار در صحیفه سجادیه را برگزیدیم؛ به این امید که بیانات حضرت، پاسخ‌گوی بخشی از پرسش‌های مردم و گره‌گشای برخی از گرفتاری‌های اقتصادی آنان در این راستا باشد.
قسمت دوم
در فراز پنجم از نیایش اول صحیفه سجادیه چنین می‌خوانیم:
«وَ جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ»؛ «خداوند برای هریک از جانداران قوت معین و قسمت شده‌ای از رزقش قرار داد.»
منظور از معلوم‌بودن رزق مخلوقات چیست؟
پاسخ را با کلام الهی بیان می‌کنیم:
«وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِى ٱلْأَرْضِ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِ رزقها»؛ «هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست؛ مگر اینکه خداوند تأمین رزق و روزی او را به‌عهده گرفته است.»
حکمت الهی برنمی‌تابد که بیافریند و نیازهای آفریدگانش را نادیده بگیرد. خداوند با توجه به نیازهای واقعی آفریدگان و مخلوقاتش، عهده‌دار پاسخ به آن نیازها در عالم شده است. مادی باشد یا معنوی، جسمانی باشد یا روحانی، برطرف‌کردن این نیازها را با تأمین رزق او تضمین فرموده است.
راه رفع نیازها، اسباب رسیدن به رزق‌وروزی و ابزار استفاده و بهره‌وری از رزق را در اختیار او گذاشته است؛ به این معنا که زمینه‌های کسب روزی و رفع نیازش را فراهم کرده است تا با تلاش و کوشش به آن برسد و این همان مقصود و منظور از رزق معلوم است.
اینکه می‌بینیم گاهی به‌رغم تلاش و کوشش، عده‌ای رزقشان کم است و باوجود تنبلی، عده‌ای دیگر رزقشان زیاد است، برای این است که مردم خداوند را فراموش نکنند و زیادی یا کمی روزی خویش را منحصر در کار و تلاششان نبینند.
