به گزارش اصفهان زیبا؛ فیلم سینمایی «آپاراتچی» ساخته قربانعلی طاهرفر و نویسندگی حسین تراب‌نژاد و احسان لطفیان است که داستان کارگردانی از خطه آذربایجان را در سال‌های دهه شصت روایت می‌کند.
فیلم درباره فردی به نام جلیل است که یک نقاش ساختمان بوده و به‌همراه دوستانش به فیلم‌سازی مشغول است. او عشق و علاقه بسیار زیادی به سینما دارد و می‌خواهد اولین فیلم حرفه‌ای خودش را بسازد؛ ازاین‌رو داستان به موانع شخصی و اجتماعی زیادی می‌پردازد که بر سر راه فیلم‌سازی او وجود دارد.
فیلم‌نامه این فیلم تک‌پرده و ساده است؛ اما موقعیت‌های طنز آن هرچند کم‌عمق، می‌تواند مخاطب را تا انتها با خود همراه کند. نگارش فیلم‌نامه آیرونیک و کنایه‌آمیز بوده که در راستای وجوه طنز آن است؛ همچنین این نکته حائز اهمیت است که برخلاف کمدی‌های سخیف، در این فیلم محتوای طنز سالمی ارائه شده است.
شخصیت‌پردازی فیلم‌نامه به نحوی است که هر فرد نماینده قشر خاصی از جامعه است. از پدرش گرفته تا بازیگری که قرار است در فیلمش ایفای نقش کند، همه‌وهمه نماینده گروه‌های خاصی از جامعه هستند.
چون مسئله فیلم مرتبط با خود مسائل سینماست، برای مخاطب خاص جلوه‌ای ویژه‌تر دارد؛ ولی می‌تواند برای مخاطب عام نیز جذاب باشد.
تقریبا بیشتر بازیگران لهجه آذری دارند یا به زبان ترکی صحبت می‌کنند که این موضوع برای مخاطب چندان آزاردهنده نیست و حتی شیرینی لهجه به دلنشین‌شدن فیلم کمک کرده و در جهت ابعاد طنز آن عمل می‌کند. قرارگرفتن بازیگران کمترآشنا در کنار بازیگران نام‌آشنا منجر به همکاری خوبی شده و بازی‌های قابل‌قبولی به تصویر کشیده شده است.
با اینکه داستان فیلم در دهه شصت می‌گذرد، طراحی صحنه برجسته‌ای ندارد و بازنمایی خاصی از آن دوران به چشم نمی‌خورد و از این لحاظ معمولی عمل کرده است.
درمجموع، فیلم سینمایی «آپاراتچی» به داستان فیلم‌سازی پرداخته است که برای ساخت فیلمش با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند و در راستای هدفش از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند. «آپاراتچی» روایت فرازونشیب‌های ساخت یک فیلم سینمایی در دهه شصت است و مسائل و مشکلاتی را عنوان می‌کند که نه‌تنها خاص آن دوران است، بلکه در عصر حاضر هم گریبان‌گیر فیلم‌سازان می‌شود.
