برای دریافت درجه داوری چه مراحلی را پشت سر گذاشتید؟
من اولین خانمی هستم که موفق به دریافت کارت داوری شدم و در سال‌های متمادی به آموزش داوری پرداخته‌ام و بیشتر داوران فعلی از من کارت داوری گرفته‌اند. دریافت کارت داوری من به سال‌های اول بعد از انقلاب برمی‌گردد که در کلاس‌های داوری که توسط فدراسیون در تهران برگزار می‌شد و تمام دوره‌ها را با موفقیت پشت سر گذاشتم.
شما به‌عنوان اولین ناظر بین‌المللی زن بسکتبال ایران شناخته می‌شوید. چه سالی موفق به کسب مدرک نظارت در بازی‌های بین‌المللی شدید؟
در سال92 و با شرکت در کلاس‌های بین‌المللی داوری موفق به دریافت مدرک نظارت شدم. این دوره‌ها هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شد که ایران دو دوره میزبانی را به دست آورده بود. یکی از امتیازهای خوب آن دوره، حضور «لوبو میرکوتلبا»، مدرس فدراسیون جهانی بسکتبال به‌عنوان مدرس بود؛ چراکه یکی از بهترین‌ها در جهان است و نکات بسیار خوب و ارزشمندی را طی این دوره فراگرفتیم. در اردیبهشت سال جاری نیز بار دیگر برای تمدید مدرک نظارت در امتحان‌های مربوط به این دوره‌ها شرکت کردم که موفق به کسب نمره قبولی شدم.
در چه رویدادهایی قضاوت کرده‌اید؟
من‌بعد از دریافت درجه داوری در تمام مسابقات کشوری،مسابقات لیگ یک، دو و سوپر لیگ سال‌ها سوت زده‌ام. یک سال سرپرست فنی لیگ دو بودم و یک سال هم سرپرست فنی لیگ یک؛ اما سال‌های زیادی سرپرست فنی سوپر لیگ ایران بوده‌ام. در چهار دوره برگزاری مسابقات کشورهای اسلامی من قضاوت داشته‌ام. در مسابقات دوستانه‌ای که تیم ملی ایران با کشورهای خارجی داشته نیز سوت زده‌ام.
جایگاه داوری را در رشته بسکتبال چطور می‌بینید؟
زمانی که ما کارمان را شروع کرده بودیم خیلی مشکلات پیش روی ما بود. در آن زمان خانم‌ها نمی‌توانستند باحجاب در مسابقات رسمی حضور داشته باشند، به همین دلیل مسابقات کشورهای اسلامی فقط در ایران برگزار می‌شد. این مسابقات در آن زمان به‌خصوص اولین دوره آن در سطح خیلی خوبی برگزار شد و تیم‌های قدرتمندی در آن دوره شرکت کرده بودند. چون در آن زمان آقایان نمی‌توانستند قضاوت دیدارهای خانم‌ها را بر عهده داشته باشند و این کار به داوران خانم واگذار شده بود. داوران خانم تمام تلاششان را کردند که خودشان را نشان بدهند و این مسابقات در پیشرفت داوری ایران نقش قابل‌توجهی داشت. دلیلش هم این بود که خود خانم‌ها باید این مسابقات را بدون حضور آقایان قضاوت می‌کردند؛ ولی حالا که خدا را شکر اجازه داده‌اند بازیکنان باحجاب در زمین مسابقه حاضر شوند، فرصت مناسبی برای حضور خانم‌ها فراهم شد که بتوانند داوری کنند و راه پیشرفت خیلی خوبی پیش روی آن‌ها قرار داده شده است.
به نسبت مربی و ورزشکار، چه اهمیتی برای داوران در این رشته قائل هستند؟
بسکتبال یک ورزش دانشگاهی است که در تمام حیطه‌های آن از ورزشکار، مربی تا داور افراد تحصیل‌کرده‌ای حضور دارند و در این رشته فرصت مناسبی برای داوران فراهم هست که بتوانند فعالیت کرده و سطح داوری‌شان را ارتقا بخشند.
داوران خانم چقدر فضا برای پیشرفت دارند؟
زمانی که ما کار می‌کردیم فضا خیلی بسته بود؛ چون مسابقات و رویدادهای خارجی کم بود. زمانی که یک تیم در مسابقات خارجی شرکت نکند، داور هم نمی‌تواند در عرصه بین‌المللی فعالیت داشته باشد و ظاهر شود و به این موضوع که کشورهای خارجی به ایران بیایند یا مسابقات کشورهای اسلامی برگزار شود، محدود می‌شود؛ ولی حالا که ورزشکاران اجازه حضور در میادین بین‌المللی را دارند فرصت مناسبی برای پیشرفت فراهم شده است و راه بازشده برای اینکه جوانان ما بتوانند حضور فعال‌تری داشته باشند. البته بستگی به علاقه بچه‌ها دارند؛ چراکه اگر علاقه وجود داشته باشد، می‌توانند به‌خوبی پیشرفت کنند و شرایط نسبت به گذشته خیلی بهتر شده است.
تفاوتی بین داوری خانم و آقایان وجود دارد؟
واقعا تفاوتی بین داوران خانم و آقا وجود ندارد؛ چراکه تمام کلاس‌ها با حضور آقایان و خانم‌ها برگزار می‌شود و اگر مدرسان خارجی دعوت شوند برای پیشبرد کار مؤثر است. بنابراین کسانی که بخواهند ارتقای علمی پیدا کنند می‌توانند در کنار آقایان با همدیگر در کلاس‌ها شرکت کرده و کسب تجربه کنند.
ازلحاظ درآمدی به چه صورت است؟
هرکس بخواهد داوری کند، نباید آن را به‌عنوان یک شغل حساب کند؛ چون داوری درآمد آن‌چنانی ندارد که بتواند زندگی را تأمین کند. داوری یک اشتیاق و علاقه است و به‌عنوان منبع درآمد نمی‌توان به آن نگاه کرد. کلا نه در داوری بسکتبال که در تمام رشته‌ها حق‌الزحمه داوری‌ها پایین است.
در کدام مسابقات دوست دارید به‌عنوان ناظر حضورداشته باشید؟
برای همه افق اصلی در المپیک است و حضور در این مسابقات در اولویت قرار دارد، برای من همین‌طور است.
