یک روستای کوچک مستعمره بریتانیا در اسپانیا به مقصد داغ گردشگری زوجهای جوانی تبدیل شده که در دوران اپیدمی کرونا راه سفر ماه عسل را در پیش میگیرند. آنطور که خبرنگار اهل ترکیه ساکن لندن، سیلان یگینسو (Ceylan Yeginsu) برای نیویورک تایمز مینویسد، برنامهریزان و مؤسسات حوزه گردشگری و سفر این روزها حسابی کار و بارشان کساد شده اما در همین روزهای سرد گردشگری در دوران کرونا، مقاصدی در جهان هستند که تدابیری برای جذب گردشگر و صعود به صدر جداول درآمدهای گردشگری اندیشیدهاند.
وقتی همسر جوئل گرفن در ماه نوامبر از او خواستگاری کرد، هر دو آرزو داشتند که مراسم باشکوهی در یکی از مهمترین کلیساهای شهرشان در لسآنجلس بگیرند، اما هشت ماه بعد، وقتی بارها مراسمشان به خاطر اپیدمی کرونا به تعویق افتاده بود، این زوج 36ساله بالاخره یک گزینه خوب پیدا کردند؛ اتاق کنفرانس کوچک هتلی در گیبرالتر (Gibraltar). زوج گریفین هم مانند خیلی از گردشگرانی که این تابستان به گیبرالتر سفر کردند، تا پیش از کرونا اصلا حتی اسم این مقصد را هم نشنیده بودند اما وقتی نامش را در صدر فهرست جستو جویشان با عنوان «راحتترین مقصد ازدواج در اروپا» در گوگل مشاهده کردند، تصمیمشان را گرفتند. در زمانی که کشورهای مختلف مجالس عروسی را محدود کرده و محدودیتهای زیادی برای سفر قائل شده بودند به امید کنترل اپیدمی ویروس کرونا، گیبرالتر مشتاقانه برای زوجهایی از ملیتهای مختلف که مصر بودند در همین اوضاع ازدواج کنند و مراسمی بگیرند، فرش قرمز پهن کرده بود. این زوج جوان از لسآنجلس با پرواز، خودشان را به فرودگاه گیبرالتر رسانده بودند.
جالب است بدانید که حداقل زمان پرواز برای این سفر، 17 ساعت و نیم است و بیشتر گزینههای سفر با دو استاپچنج بودهاند، اما آنها پروازی را که یک استاپچنج در لندن داشته (یعنی پرواز بریتیش ایرویز) انتخاب کرده بودند و هر دو یکصدا در پاسخ خبرنگار گفتهاند که ارزش این ازدواج برایشان آن قدر بوده که رنج این سفر و برنامهریزیهایش را متحمل شوند و خب ماجرای اصلی هم قوانینی است که ترامپ جدیدا درباره مهاجرت و سفر وضع کرده و همین هم باعث شده مشکلات عدیدهای برای زوجهای چند ملیتی به وجود بیاید. آن قدر که تصمیم بگیرند آن همه راه را تا اروپا بروند و آنجا ازدواج کنند. یکی از دلایلی که گیبرالتر پر از زوجهای چند ملیتی شده که یکی از آنها آمریکاییاست، هم همین است. زوج گریفین هم آمریکایی- انگلیسی هستند و در همین دسته قرار میگیرند. آنها درباره تجربه خودشان میگویند: «ما واقعا از آن همه محدودیتهایی که قوانین مهاجرت بر ضد ما تعیین کرده بودند، خسته شده بودیم.»
نکته جالب این است که تا پیش از ازدواج یار انگلیسی خانم گریفین بر اساس قوانین نمیتوانست وارد آمریکا شود و همسر آیندهاش را ببیند، اما حالا که ازدواج رسمی رخ داده، دیگر محدودیت سفر وجود ندارد.
زوج دیگری که به دلیل محدودیتهای ازدواج در کشور خودشان، ازدواج در گیبرالتر را انتخاب کردند، زوج ایرلندی 22 و 25ساله بودند. در ایرلند قانون محدودیت دعوت از حداکثر 50 نفر را در مهمانیها وضع کرده بود، برای همین آنها تنها با حضور سه نفر یعنی دو شاهد محلی و یک ثبتکننده ازدواج، با هم پیمان زندگی بستند، چرا که اگر در کشور خودشان عروسی میگرفتند فقط مجبور بودند حداکثر 50 نفر از دوستان و فامیلشان را دعوت کنند و این اسباب دلخوری برای دعوتنشدهها به وجود میآورد. مرد جوان اینها را به خبرنگار توضیح داده و تاکید کرده که خانوادههای ایرلندی معمولا پرجمعیت هستند و این قوانین بسیار برایشان آزاردهنده است.
البته نویسنده گزارش توضیح داده که قبل از اپیدمی هم گیبرالتر مقصد زوجهای بینالمللی فراری از قوانین دست و پاگیر مهاجرتی بوده چون بروکراسیهای کمتری دارد. فقط زوجها کافی است که پاسپورت و شناسنامهشان را تحویل بدهند و دستکم یک شب در این جزیره اقامت داشته باشند.
به این ترتیب پس از ثبت ازدواج، آنها طی سه هفته آینده گواهی ازدواجشان را از طریق ایمیل دریافت میکنند. نکته جذاب دیگری که خبرنگار در گزارشش به آن اشاره کرده این است که تاریخیترین ازدواج در این مقصد، ازدواج جان لنون، خواننده انگلیسی معروف گروه بیتلز، با زن هنرمند ژاپنی یوکو اونو بود. آنها بعد از آنکه به دلیل قوانین سختگیرانه کشورهایشان در چند کشور از جمله آلمان و فرانسه نتوانستند ازدواجشان را ثبت کنند، راهی گیبرالتر شدند.
تا اینجا این مقصد توانسته میزان مبتلایان را کنترل کند و مرگی هم نداشته باشد اما نگرانیها رو به افزایش است. هنوز برنامهریزان سفر از تقاضای بالای زوجها برای سفر به این منطقه خبر میدهند و حتی نوبتهای ثبت ازدواج و پروازهای بریتیش ایرویز و ایزی جت تا ماه نوامبر پر شدهاند. نتیجه اینکه قوانین آمریکایی و کرونا دست به دست هم دادند تا میزبانان بریتانیایی بتوانند پول پارو کنند!