فیلم «هفت بهارنارنج» ساخته فرشاد گل‌سفیدی با بازی علی نصیریان، یکی از فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر امسال است که در داستان خود به سراغ دنیای فراموشی مردی کهن‌سال اما عاشق‌پیشه رفته است.
فرشاد گل‌سفیدی (زاده ۱ فروردین ۱۳۶۰) تصویربردار و مدیر فیلم‌برداری است كه آثار زیادی همچون «من دیوانه نیستم»، «معراجی‌ها،» «به وقت خماری» و… در كارنامه كاری خود دارد. اما این بار با ساخت «هفت بهارنارنج» در مقام كارگردان وارد جشنواره شده است.
«هفت بهارنارنج» داستان عشقی كهنه اما زنده میان شمس و طلعت است كه احمد رفیع‌زاده آن را نگاشته و گل‌سفیدی به تصویر کشیده است. این فیلم اثری آرام و روان است که چون قصه‌ای مصور، برای بیننده از دنیای خیالی یک مرد حکایت می‌کند.
این فیلم نه اثری پركاراكتر است و نه پركنش. اما سرشار از حس‌های عمیق انسانی است که بیننده را با هر سنی به ادامه تماشا ترغیب می‌کند. عاشقانه «هفت بهارنارنج» در لوکیشنی دلربا و با بازی زیبای علی نصیریان رقم می‌خورد و همه چیز در ساده‌ترین شکل خود راوی دهه هشتاد زندگی یک مرد عاشق است.
به همین دلیل نمی‌توان از این اثر توقع چیزی فراتر از نمایش روزمره این شخصیت با چالش‌ها و افکار به همان نسبت کند را داشت. «هفت بهارنارنج» بیش از آنکه ذهن مخاطب را درگیر کند، اثری دل‌فریب است که شاید برای برخی کسل‌کننده باشد و ریتم آرام آن از پسِ هیجان‌طلبی برخی مخاطبان برنیاید.
با این تفاصیل اما نباید از این نکته غافل ماند که در «هفت بهارنارنج» همه‌چیز مهیای ساخت اثری ماندگار بوده است؛ اما فیلم‌نامه در بخش پرداخت محتوای اثر ضعیف عمل کرده و حتی نتوانسته است در خلال داستان اصلی فیلم، خرده‌داستان‌های کامل و بی‌نقصی را چاشنی کار کند.
کاراکترهای فرعی فیلم هرکدام با ماجرایی وارد داستان شده؛ اما بدون هیچ تأثیر بر قصه و شخصیت اصلی، به ناگاه در اواسط فیلم حذف و گم می‌شوند.
