و این جامعه قدرشناس!

 درست در همین روزهای بی‌خبری خانه کشتی اصفهان که به نام تجدد مزین شده و یکی از شاخص‌ترین پروژه‌های ورزشی خیرساز کشور محسوب می‌شود، مهمان جامعه کشتی استان شدم، بهانه این دورهمی نیز هفته‌ای بود که نام ورزش و تربیت‌بدنی را یدک می‌کشید و تقدیر از نگارنده به‌واسطه حمایت رسانه‌ای از رشته کشتی، هرچند که انجام مسئولیت رسانه‌ای نیازمند تجلیل نیست؛ اما برای قدردانی از قدرشناسی اهالی کشتی، دعوتشان را پذیرفتم. دفتر هیئت کشتی از اتاق کم‌نور طبقه اول به اتاقی در طبقه دوم منتقل شده تا فضایی آبرومند برای میزبانی از مهمانان و مراجعان جامعه کشتی فراهم شود. عکس رؤسای هیئت از ابتدا تاکنون روی دکوری چیده شده و در بین تصاویر چهره‌های آشنایی دیده می‌شود؛ از مرحوم ارحام‌صدر تا غلامرضا و مرادعلی شیرانی.
پس از گفت‌وشنودهای اولیه در دفتر هیئت، بازدید از سالن کشتی در دستور کار است. مصطفی میرزایی، رئیس هیئت کشتی استان اصفهان، توضیحاتی در خصوص آماده‌سازی و تجهیز سالن ارائه می‌کند. بحث به تعطیلی سالن که می‌رسد میرزایی با ابراز تأسف در این خصوص تأکید دارد که این توقف حدود یک‌ساله، در روند پرورش استعدادها و اجرای برنامه‌های هیئت، در آینده مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد. او به برنامه‌های هیئت برای تعامل با استان‌های دیگر در کشتی فرنگی و آزاد و درخواست میزبانی برای یکی از رویدادهای مهم کشوری نیز اشاره کرده که به دلیل شیوع ویروس کرونا منتفی شده؛ اما تأکید می‌کند که پس از پشت سر گذاشتن این مرحله دشوار، این برنامه‌ها از سر گرفته خواهد شد. محمد جواد قائدی‌فر، دبیر هیئت کشتی استان اصفهان نیز تجهیز سالن کشتی را بستری برای پرورش ورزشکاران این رشته عنوان می‌کند و این موضوع را پراهمیت می‌داند.
او به حضور همیشگی میرزایی و برداشته شدن مرز بین اهالی کشتی و رئیس هیئت می‌گوید و تأکید دارد با هم‌فکری شکل گرفته، اهالی این رشته برای ارتقای کشتی استان تلاش می‌کنند. در ادامه در سالن کنفرانس خانه کشتی دور هم جمع می‌شویم؛ سالنی که یادآور جلسات مجمع خیران ورزش‌یار بوده و تصویر مرحوم سلامتیان روی دیوار، نشانی از همان جلسات است. نوبت به خاطرات پیش‌کسوتان کشتی می‌رسد و هاشم قنبری به یادآوری روزهای گذشته می‌پردازد. قنبری در المپیک 1967 مونترال در ترکیب تیم اعزامی جای داشت؛ اما از او خواسته شد تا هزینه اعزام را از شرکت ذوب‌آهن، محل کارش دریافت کند که این موضوع به اختلافی تبدیل می‌شود و این ورزشکار فرصت حضور در المپیک را از دست می‌دهد. قنبری به قهرمانی‌اش در بازی‌های آسیایی اشاره داشته و می‌گوید: شب قبل از بازی فینال، درست نخوابیده بودم و وقتی مقابل حریف کره‌جنوبی روی تشک رفتم، گیج بودم و در وقت اول کشتی، هشت امتیاز از دست دادم. زمانی که برای وقت دوم می‌خواستم روی تشک بروم، محمد خادم به من گفت، قنبری کشتی خودت را بگیر. با این حرف تازه به خود آمدم و توانستم کشتی را مساوی کنم. برای وقت سوم، مجتبی نبویه، به من گفت که مساوی به نفعم است. من هم کشتی را اداره کردم و با تساوی 10 بر 10 کار پایان یافت و من قهرمان شدم. در بازی‌های آسیایی تهران، تیم ملی ایران که مربیگری آن را گیوه‌چی بر عهده داشت، هشت مدال طلا کسب کرد. تقی رجایی، از دوستان تختی است که در گزارش «دلمان نمی‌آمد، زیر تابوتش را بگیریم» به شرح خاطرات او با جهان‌پهلوان پرداخته‌ایم. رجایی در این دورهمی، به حضور میرزایی در رأس هیئت کشتی اشاره کرده و می‌گوید: وقتی رئیس هیئتی از بیرون می‌آید، برای ما دل‌چسب نیست؛ اما وقتی یکی از خودمان ریاست هیئت را برعهده داشته باشد، خودمان را سرباز هیئت می‌دانیم. رجایی به مرور خاطرات گذشته پرداخته و می‌گوید: در مسابقات قهرمانی کشور در سال50 که در اصفهان برگزار می‌شد، شش کشتی‌گیر از استان به فینال رسیده بودند. صبح مسابقات خبرنگارها از هر شش نفر ما عکس گرفتند و گفتند نمی‌دانیم کدام‌یک از شما طلا می‌گیرد. در آن مسابقات به عشق شهرمان کشتی می‌گرفتیم و توانستم قهرمان شوم. این پیش‌کسوت کشتی تأکید دارد که در ورزش همه‌چیز مدال و نتیجه نیست و اخلاق اهمیت زیادی دارد. قدرت‌الله الیکی، یکی دیگر از پیش‌کسوتان کشتی است که علاوه بر اینکه خود ورزشکار بوده، به‌عنوان مربی ورزش نیز شاگردان زیادی را پرورش داده است. او به دومی تیم اصفهان در مسابقات المپیاد اشاره دارد که باعث شد به‌عنوان مربی تیم ملی نوجوانان برای مسابقات روز جهانی کودک انتخاب شود. الیکی به خاطره‌ای از سال‌های دور اشاره می‌کند که در مسابقات انتخابی استان در دیدار فینال با هاشم قنبری مواجه شده و می‌خواسته قبل از مسابقه، به نشانه احترام دست قنبری را بالا ببرد؛ اما از او می‌خواهند مسابقه بدهد و آن‌طور که تعریف می‌کند، تنها کسی که توی سالن او را تشویق می‌کرده، محمد کتیرایی بود که چند روز قبل مرحوم شد.
الیکی به سال‌ها خدمتش در مدارس شاهد نیز اشاره کرد که یکی از شاگردانش به نام علی جعفری که فرزند شهید بود، به قهرمانی در سطح آموزشگاه‌ها دست یافت. مصطفی میرزایی، رئیس هیئت کشتی استان اصفهان نیز در ادامه بحث به معرفی اعضای هیئت‌رئیسه پرداخته و تأکید می‌کند که همه تصمیمات کلان در هیئت‌رئیسه و تصمیمات فنی از موضوع‌هایی چون میزبانی مسابقات استانی و انتخابی تیم منتخب تا سایر مسائل در کمیته فنی آزاد و فرنگی اتخاذ می‌شود. میرزایی با بیان اینکه در هیئت کشتی، یک نفر برای این رشته تصمیم نمی‌گیرد و همه تصمیمات شورایی است، خبر خوشی نیز برای اهالی کشتی داشته و می‌گوید: سالن تختی با هزینه‌ای بالغ بر 460 میلیون تومان بازسازی شده و قرار است پس از عادی شدن اوضاع کرونایی کشور، به بهره‌برداری برسد. لیلی امانی، داور جوان کشتی بانوان نیز یکی از حاضران این مراسم است. امانی که یکی از چند داور بین‌المللی ایران است، ابراز امیدواری می‌کند با حمایت بیشتر از داوران بین‌المللی، زمینه پیشرفت بیشتر آن‌ها و قضاوت در رویدادهای جهانی و آسیایی فراهم شود. او از مسئولان ورزشی درخواست دارد توجه بیشتری به جامعه داوران کرده و این قشر را هم در برنامه‌های‌ریزی‌های خود مدنظر داشته باشند. قدرشناسی اهالی کشتی نصف‌جهان آن‌هم در زمانه‌ای که خیلی از هیئت‌های ورزشی، رسانه‌ها را به کناره رانده‌اند، نقطه پایانی بر این گزارش است و البته قرار بعدی ما برای تهیه گزارش زمانی است که سالن تجدد مملو از کشتی‌گیرانی شود که آرزوهای دورودرازشان را روی تشک طلایی دنبال می‌کنند.