رقابت کسب‌وکارهای بزرگ و کوچک در اصفهان

سوپرمارکت‌های کوچک یک خیابان یا بخشی از یک محله را پوشش می‌دادند ولی امروز از بازار رضایت ندارند. فروشگاه‌های بزرگ مانند کوروش و جانبو و… بازار موادغذایی را قبضه کرده‌اند. آن‌ها بدون واسطه از تولیدکنندگان خرید می‌کنند و با توجه به حجم سفارش بالا، قیمت خرید آن‌ها نسبت به فروشگاه‌های کوچک کاهش پیدا می‌کند. سوپرمارکت باید اجناس را با واسطه از یک عمده‌فروش یا شرکت پخش بخرد که آن‌ها نیز از عمده‌فروش بزرگ‌تر یا کارخانه خرید کرده‌اند. برای مثال قیمت بیسکویت برای سوپرمارکتی که هفتگی یک کارتون می‌خرد نسبت به فروشگاهی که هفتگی دست‌کم صد کارتون می‌خرد یکسان نیست.گاهی قیمت فروش اجناس از فروشگاه‌های زنجیره‌ای از قیمت خرید سوپرمارکت‌ها کمتر است. با این تفاسیر چگونه کسب‌وکارهای خرد توان رقابت با فروشگاه‌های زنجیره‌ای را دارند؟ نه تنها در بازار سوپرمارکت‌ها؛ در بازار پوشاک، کیف و کفش نیز این مسئله دردسرساز شده‌است. فروش‌های آنلاین در کنار فروشگاه‌های بزرگ مانع فعالیت فروشگاه‌های کوچک می‌شوند.یکی از پوشاک‌فروشان اصفهانی راسته چهارباغ عباسی در این‌باره می‌گوید: «اول زمستان به تولیدی‌های تهران سر زدم تا لباس یقه اسکی بخرم. یک تولیدی پنج مدل داشت. به من گفت قیمت هرکدام 48 هزار تومان است، در حال انتخاب بودم که مدیر یکی از فروشگاه‌های بزرگ وارد تولیدی شد، او صد جین یقه اسکی را به قیمت هر عدد 32 هزار تومان خرید.» تولیدی‌ها و عمده‌فروشان به خریدهای بزرگ‌تر تخفیف بیشتری می‌دهند، درنتیجه قیمت خرید یک فروشگاه کوچک با فروشگاه‌های بزرگ یکی نیست. البته امروز فروشگاه‌های بزرگ نیز مشکلی به نام فروش آنلاین دارند که به دلیل وسعت بیشتر کار قدرت بالاتری برای مانور دارند.در بازار دیجیتال نیز فروشگاه‌های بزرگ به صورت کامل کوچک‌ترها را کنار زده‌اند، حتی عمده‌فروشان پا به بازار خرده‌فروشی گذاشته‌اند و با قیمت کمتر می‌فروشند. سال گذشته چند برند ایرانی بازار دیجیتال با ارسال نامه‌هایی به فروشگاه‌های بزرگ و فروشگاه‌های اینترنتی به آن‌ها هشدار داد تا با ارزان‌فروشی مانع فعالیت کسب‌وکارهای خرد نشوند؛ ولی نتیجه نداشت.سوپرمارکت‌ها، فروشگاه‌های پوشاک، کیف و کفش و بازار دیجیتال فقط چند مثال هستند. اکنون در تعداد زیادی از بازارهای شهر کسب وکارهای کوچک در معرض نابودی قرار گرفته‌اند. بزرگان بازار هم با قیمت کمتری می‌فروشند و هم تنوع بالاتری دارند تا در نتیجه یک فروشگاه کوچک توان رقابت با آن‌ها را نداشته‌باشد. برای مثال چه فروشگاهی توان رقابت با دیجی کالا را دارد؟ یکی از عمده‌فروشان بازار اصفهان می‌گفت قیمت فلش و مموری برای او بالاتر از قیمت فروش دیجی کالاست: « واردکننده می‌گوید تو ماهی 200 میلیون فلش‌ومموری می‌خری، دیجی‌کالا ماهی 5 میلیارد تومان، نباید به آن‌ها ارزان‌تر بفروشم؟» ماهی‌ها توان رقابت با نهنگ‌ها را ندارند و بازار در اقیانوس در اختیار نهنگ‌هاست.آیا حذف کسب‌وکارهای کوچک توسط بزرگ‌ترها اتفاق خوبی است؟ کارشناسان پاسخ یکسانی به این سؤال نمی‌دهند ولی ایستادن جلوی این روند غیرممکن است. شاید برخی انتظار داشته‌باشند مسئولان فروشگاه‌های بزرگ را به تعطیلی بکشانند مانند چند سال قبل که تاکسی‌های سنتی انتظار داشتند مسئولان با مجوز تاکسی‌های آنلاین موافقت نکنند! کسب‌وکارهای بزرگ اشتغالزایی بالایی دارند و پیگیری گردش مالی آن‌ها برای دریافت مالیات راحت‌تر است. درنتیجه بعید است تهدیدی از سود سیاست‌گذاران برای آن‌ها وجود داشته‌باشد.کسب‌وکارهای کوچک‌هم طی مرور زمان یا باید کار خود را تعطیل کنند و برای همین کسب‌وکارهای بزرگ‌تر کار کنند  یا از اقیانوس قرمز فرار کنند! کسب‌وکارهای سنتی توانی برای رقابت با بزرگ‌ترها ندارند، آن‌ها بدون تردید بازنده خواهند شد ولی می‌توانند به سمتی حرکت کنند تا فروشگاه‌های بزرگ توان رقابت با آن‌ها را نداشته‌باشند. برای مثال سوپرمارکت‌ها به دلیل محله‌های بودن به بخشی از مشتریان خود اعتماد دارند و اجناس را به صورت حساب دفتری می‌فروشند ولی فروشگاه‌های بزرگ موادغذایی تا کنون برنامه‌ای برای جذب مشتریان حساب دفتری نداشته‌اند.استراتژی اقیانوس قرمز به کسب‌وکارهای کوچک پیشنهاد می‌دهد در بخشی از اقیانوس به دور از نهنگ‌ها فعالیت کنند. آن‌ها باید با ایده‌های جدید تغییر کنند و این تغییر به صورت مداوم ادامه داشته‌باشد وگرنه نالیدن از وضعیت بازار نتیجه‌ای ندارد.