او بخشی از این تعارض منافع را به استان های همجوار و ذی نفع مربوط دانست و اظهار داشت:« به نظر می‌رسید برخی از مسئولان منافعی در انتقال و یا عدم انتقال آب دارند و مسئله صرفا علمی و فنی نیست زیرا خروجی آن در چهارسال گذشته، تنها موجب پیشرفت یک درصدی تونل سوم و کوهرنگ شده اما به نقطه پایانی نرسیده است.» میرزایی همچنین از وجود« اشکال فنی در تونل سد» خبرداد.
مهدی طغیانی، دیگر نماینده مردم اصفهان در مجلس نیز، گفت: «سامانه آبرسانی دوم، سهم آبه و مصرف جدید نیست و منابع آن را باید وزارت نیرو تأمین کند، امید ما برای رفع مشکل آب شرب، به سامانه آبرسانی دوم است.» این طرح با مخالفت نماینده کشاورزان شرق اصفهان همراه بود، زیرا کاظم محمدی اعتقاد داشت:« با اجرای این سامانه، همچنان تعدادی از شهرستان ها در میانه راه، برداشت خواهند داشت.»
حجت‌الاسلام حسین میرزایی، با اشاره به این نکته که «مافیای آب در کنار مسائل متععدی که وجود دارد، مانع تصمیم قاطع درخصوص انتقال آب شده است» گفت:« طرح بهشت‌آباد همچنان اجرایی نشده اما قبل از تامین منبع، مصرف و انتقال آب آغاز شده و آن چه به ظاهر درباره این موضوع گفته می شود، عدم همکاری محیط زیست در صدور مجوز لازم است، در حالی که پشت پرده جریانات دیگری در کار است.»
او ادامه داد :«در وزارت نیرو بر این مسئله فکر شده است که نوع حکمرانی منطقه ای در زمینه آب، باید با توجه به حوضه آبریز باشد و نه به شکل مرزبندی استانی زیرا بایستی این موضوع با توجه به جغرافیا و حوضه‌های آبریز مدیریت شود.»
نماینده مردم اصفهان در مجلس، افزود:« متاسفانه در زمینه مدیریت حوضه آبریز زاینده‌رود، فردی غیر بومی را منصوب کرده‌اند و معاون اول رییس جمهور به دنبال بردن آب سمیرم به کرمان است، به همین خاطر باید با اقدامات قانونی مانع این مسئله شد.»
حجت الاسلام میرزایی، نتیجه تصمیمات مسئولان را تمرکز بر شیوه مدیریت براساس حوضه آبریز هر استان عنوان کرد و گفت:« علاوه بر این شیوه مدیریت، کشور دارای آب‌های مرزی بسیار مهمی است که تاکنون فکری برای ساماندهی و مهار آنها انجام نشده و رییس جمهور آینده، بایستی برای مسئله آب کشور طرحی کارا، عملی و استراتژیک داشته باشد.»
او با تاکید بر اینکه در پشت مسئله بحران آبِ اصفهان، مسائل دیگری پنهان است که عده ای با آن همراهی می کنند، ادامه داد:«آب، فتنه ای کوچک از نقشه ای بزرگ برای مضمحل ساختن اصفهان است زیرا چنانچه در نظر داشته باشند که بخواهند مردم یک منطقه را نیست و نابود و پراکنده کنند، آب و هوا و اقتصاد آن را تحت الشعاع قرار می‌دهند و متاسفانه استان اصفهان در این چند دهه، بدترین شرایط را از نظر آب و هوا و اقتصاد داشته است.»
نماینده مردم اصفهان در مجلس، بااشاره به راهکارهای متعددی که برای صیانت از انتقال آب به اصفهان وجود دارد، گفت:« پلیس آب می‌تواند از بی نظمی‌های موجود در حوضه‌های آبریز جلوگیری کرده، مانع سو استفاده از منابع آبی شده و شرایط را به سوی بهبود، سوق دهد.»
او افزود:« آب های سطحی موجود در اثر بخار شدن از دست می رود، به همین خاطر باید برای آن چاره اندیشی کرد. همچنین در خصوص باروری ابرها پیگیری های زیادی انجام گرفته که بنده هنوز در این زمینه مجاب نشده ام اما از پیگیری آن نیز ناامید نخواهیم شد.»
حجت الاسلام میرزایی، رویکرد و راه حلی که معتقد است باید صرفا منافع یک طرف تأمین شود را محکوم به شکست دانست و گفت: « بسیاری بر این باوراند که استان اصفهان به دلیل داشتن منابع معدنی، آب و خاک، استانی برخوردار محسوب می شود در حالی که سرمایه و دارایی اصلی و اصیل ما، برخورداری از نیروی انسانی خبره و متخصص است که متاسفانه این موضوع نیز نادیده گرفته می شود؛ این در حالی است که نیروی انسانی ما با اخذ مالیات های سنگین به ستوه آمده و دارایی های طبیعی مان نیز با خشکیدن آب های زیرزمینی و فرونشست، عملا به سوی نابودی استان خواهد رفت.»
او با اشاره به موضوع انتقال آب از خلیج فارس، ادامه داد:« انتقال آب از خلیج فارس برای مصارف صنعتی و کشاورزی مقرون به صرفه نیست. صنایع آلاینده نیز باید در کنار دریای عمان و خلیج فارس مستقر شوند، زیرا آبی که برای این دست از مصارف صرف می شود، آزاد است و به همین خاطر، انرژی به صورت چشمگیری برای آنها به صرفه خواهد بود».
نماینده مردم اصفهان در مجلس، در پایان سخنان خود، صنایع هایتک را جایگزین بسیار مناسبی برای صنایع آلاینده دانست و گفت:« اصفهان باید بیش از هر صنعت دیگری به سمت صنایع هایتک برود زیرا این دست از صنایع نیاز به آب و آلایندگی ندارد و ارزش افزوده بسیاری نیز ایجاد کرده و به دنبال خواهد داشت.».
بحران آب اصفهان دست پخت دولت هاست
مهدی طغیانی، دیگر نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی، با اشاره به مباحث موجود درباره مسائل مرتبط با آب زاینده رود، گفت: «زاینده‌رود بحرانی‌ترین حوضه آبریز کشور است. این مسئله که امروز باعنوان بحران از آن یاد می شود، محصول دخالت های غیرکارشناسی دولت‌های مختلف به این موضوع است و طی سالیان بسیار، اثرات و تبعات آن بر هم تلنبار شده است.»
او بااشاره به طرح های انتقال آب به شهرها در زمان ریاست جمهوری دولت های گذشته، افزود: «دولت آقای خاتمی طرح انتقال آب به یزد را اجرا کرد که در نتیجه آن، آب مصارف شرب و صنعت یزد از آب زاینده رود تأمین شد. در این زمینه، مقدار انتقالی انجام شد اما تأمین منبع نادیده گرفته شد.»
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی ادامه داد:« در دوره دولت آقای احمدی نژاد نیز جدا کردن آب منطقه‌ای چهارمحال بختیاری، این مشکل را وارد فاز جدیدی کرد و کار تا آنجا پیش رفت که ایشان به اشتباه خود پی برد اما متاسفانه زمانی به فکر چاره افتادند که حجم زیادی از آب از دست رفته بود. با این حال، برداشت های بیش از اندازه نیز برای چهارمحال بختیاری برای تصویب شده است.»
او با تاکید بر اینکه آب های برداشت شده از طریق پمپاژ و حفر چاه صورت گرفته، گفت: « در سال ۸۴ به چاه های غیر مجاز مجوز داده شد که این مسئله، به پیچیدگی های بحران آبی افزود؛ هم اکنون نیز در بالادست هزار و ۲۲۲ مورد سد و آب بند وجود دارد. نکته جالب توجه اما اینجا است که سال گذشته که سال آبی خوبی بود و زاینده‌رود ۶۵۵ میلیون متر مکعب آب داشت نیز همچنان با مسئله بحران آب روبرو بودیم».
طغیانی ریشه اصلی این مشکلات را دوگانگی در تصمیم‌گیری عنوان کرد و افزود:« برای مثال، محیط زیست پدیده‌ای نیست که بتوان تالاب گاوخونی را از آن جدا کرد، به همین خاطر باید مدیریتی که انجام می شود، جامع نگر و همه جانبه باشد.»
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، بحث اصلی در مورد زاینده‌رود را دخل و خرج آن دانست و گفت:« این فرایند تعادل ندارد و مصوبات ۹ ماده‌ای و مُر قانون باید در خصوص آن اجرا شود، بنابراین مشکل مدیران ما تردید، دودلی و تزلزل در تصمیم‌گیری است».
او با اشاره به تونل های انتقال آب به اصفهان، گفت: «قرار بوده است که تونل اول و دوم کوهرنگ با تونل سوم تکمیل شود اما این کار به وقوع نپیوسته است؛ این در حالی است که مصرف آب اصفهان در سال ۳۲، به اندازه ۳۰ میلیون متر مکعب از محل تونل کوهرنگ پیش‌بینی شده بود و در حال حاضر مصرف آب حدود ۴۰۰ میلیون متر مکعب است.» طغیانی افزود:« با استفاده صرف از منابع طبیعی زاینده رود و کوهرنگ نمی توان آب شرب را تأمین کرد، به همین خاطر تأمین آب شرب نیازمند طرح های انتقال آب است و تونل های کوهرنگ ۲ و ۳ و چشمه لنگان باید اجرایی شود.»
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، با تاکید بر اینکه تزلزل در مدیریت مانع اقدام در این مسیر شده است، گفت: «حتی قبل از طرح بن بروجن، دوبرابر بیشتر از میزان آب مصوب، آب برداشت می‌کنند و آن را انتقال می‌دهند. این در حالی است که در این میان آدرس غلطی هم در تأمین آب داده می‌شود و یکی از آنها، انتقال آب از خلیج فارس است که باید گفت آب گران قیمت دردی از مصارف شرب و کشاورزی دوا نمی کند».
او ادامه داد: «نکته جالب اینجاست که صنایع اصفهان حاضر هستند تا دو یورو برای انتقال آب از خلیج فارس بپردازند اما برای خریداری هر متر مکعب آب زاینده رود، تنها پنج هزار تومان پرداخت می‌کنند. حال باید گفت، اگر آنها خریدار واقعی هستند، باید حق‌آبه کشاورز را به قیمت ۶۰ هزار تومان بخرند، این درحالی است که حتی بدهکار کشاورزان هم هستند».
طغیانی افزود: «در مورد مسئله آب شرب اصفهان گفته می‌شود که لوله‌های آب کفاف نمی‌دهد و با چاه‌های داخل شهر، افت فشار را جبران می‌کردند. اما در حال حاضر آبی که در بالادست برای شرب آزاد می‌شود، تنها ۴۰ واحد آن به سامانه آبرسانی می رسد و در واقع ۶۰ واحد دیگر به محض آزاد شدن در مسیر برداشت می‌شود».
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی با اشاره به سامانه بهشت‌آباد گلاب، گفت: «این سامانه قرار است آب را از محل سد تا مخازن دانشگاه صنعتی اصفهان انتقال دهد و به دلیل اینکه داخل تونل است، امکان برداشت قطره‌ای آب از آن وجود ندارد. سامانه دوم نیز سهم آبه و مصرف جدید نیست و منابع آن را باید وزارت نیرو تأمین کند. امید ما برای رفع مشکل آب شرب، به سامانه آبرسانی دوم است».
گفتنی است قرار بود در این جلسه دکتر عباس مقتدایی و محمد علی نقدعلی از دیگر نمایندگان مجلس، اسفندیار امینی دبیر اجرایی نظام صنفی کشاورزان اصفهان و حشمت الله انتخابی، دبیر شورای هماهنگی سازمان های مردم نهاد محیط زیستی استان حضور داشته باشند اما حجت الاسلام میرزایی عنوان کرد که نمایندگان یاد شده به دلیل مشغله بالا فرصت حضور در این نشست را نداشتند.
