دختران ورزشکار باید قهرمان زندگی‌شان باشند

مهرناز داودی بهبهانی یکی از بانوان رزمی‌کــار ایــران‌زمــیـــن اســت که برنامه‌های زیادی را برای موفقیت در رشته کــیــک‌بوکسیـنـگ در بـخـش قهرمانی و مربیگری تعریف کرده است. او از 12سالگی با رشته کاراته ورزش را شروع کرده؛ اما بعدها به سمت رشته کیک‌بوکسینگ کشیده شده و به آن علاقه بیشتری پیدا کرد.

تاریخ انتشار: ۰۹:۱۵ - یکشنبه ۵ دی ۱۴۰۰
مدت زمان مطالعه: 2 دقیقه

او در این باره می‌گوید: پس از چند سالی که در رشته رزمی کاراته فعالیت می‌کردم، در مقطعی به واسطـه دانشجو شدن از ورزش دور شـدم و حضور دوباره‌ام در ورزش با رشتـه کیک‌بوکـسینگ بـود.
داودی با ابراز گلایه از حمایت‌نشدن از رشته‌های رزم بـه‌ویژه کیک‌بوکسینگ تأکید می‌کند: در مسابقات انتخابی برای حضور در یک تورنمنت بین‌المللی به‌عنوان اول دست یافتم؛ اما به دلیل بالابودن هزینه‌ها امکان اعزام فراهم نشد؛ زیرا فدراسیون ورزش‌های رزمی، هزینه‌های اعزام را تقبل نمی‌کند و برای ورزشکار هم تأمین این بودجه سخت است.
او بزرگ‌ترین مشکل رشته‌های رزمی در ایران را حمایت‌نشدن عنوان کرده و معتقد است با وجود اینکه افراد زیادی در این رشته‌ها به‌عنوان مربی و ورزشکار فعالیت مـی‌کنند؛ اما مـسـئــولان وزارت ورزش و فدراسیون توجهی به آن ندارند.
به نظر داودی، در گذشته شناخت درستی از رشته‌های رزمی به‌ویژه برای بانوان وجود نداشت؛ اما به مرور زمان دیدگاه‌ها بهتر شده است.
او در این‌باره می‌گوید: زمانی که در رشته کیک‌بوکسینگ فعالیتم را شروع کردم، بسیاری از من درباره انتخاب این رشته می‌پرسیدند و تصور می‌کردند روحیه خشنی دارم؛ اما این طرز برداشت اصلا درست نیست. خوشبختانه در سال‌های اخیر دید مردم به رشته‌های رزمی بهتر شده و مشکلی از این بابت نداریم اما همچنان حمایت‌نکردن از این رشته ما را رنج  می‌دهد.
داودی در رشــتــه کیک‌بوکسینگ آرزوهای زیادی دارد که درباره آن‌ها می‌گوید: با تلاش و پشتکار زیاد می‌خواهم در این رشته پیشرفت زیادی داشته باشم و به عناوین قهرمانی متعددی دست پیدا کنم و تا زمانی که شرایط مهیا باشد و آمادگی بدنی‌ام پاسخ‌گو باشد، در حوزه قهرمانی فعالیت  می‌کنم.
او تصریح می‌کند: در حوزه مربیگری هم برنامه‌های زیادی دارم و می‌خواهم قهرمانان زیادی را پرورش دهم.
این بانوی رزمی‌کار که خانواده‌اش حمایتگر و انگیزه او برای ورزش و کسب موفقیت بوده‌اند، بر این باور است که دختران ورزشکار اگر به موفقیت خاصی هم دست پیدا نکنند، باز هم یک هیچ از پسرها جلوتر هستند؛ زیرا آن‌ها با وجود تمام سختی‌ها و محدودیت‌هایی که دارند، برای تحقق خواسته‌هایشان می‌جنگند و آن را به دست می‌آوردند و در واقع معنی شجاعت و تلاش را یاد گرفته‌اند.
او استادش را یک الگوی اخلاق و ادب معرفی کرده و با بیان اینکه امیدوارم مسئولان این تلاش‌ها و افتخارآفرینی بانوان جامعه ورزش را دیده و به این همه پشتکار بها دهند، می‌گوید: امیدوارم بتوانم همواره پرچم‌دار و افتخار کشورم بـاشــم و تمام دخـتـران سرزمینم قـهـرمان زندگی‌شان باشند.