به گزارش اصفهان زیبا؛ سازمان‌های بین‌المللی با ورود به ظرفیت‌های استان اصفهان و بررسی مشکلات ما می‌توانند امکانات کشورهای توسعه‌یافته عضو را برای حل بحران‌هایی چون بحران آب، محیط‌زیست، اشتغال، حمل‌ونقل و حتی ازدواج و فرزندآوری به‌کار گیرند.
50درصد توسعه پایدار یک کشور به سیاست خارجی فعال و موفق آن در ارتباط‌های گسترده سیاسی، اقتصادی و همچنین پیمان با سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی برمی‌گردد و مابقی در سایه یک سیاست داخلی موفق است.
از شاخص‌های سیاست خارجی موفق این است که کشور در انزوای بین‌المللی و محدودیت روابط قرار نگیرد. هر اندازه ارتباط یک کشور با کشورهای متعدد و همچنین سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی که تأمین‌کننده منافع و امنیت ملی هستند، بیشتر باشد، آن کشور می‌تواند به نحو احسن در حوزه تجارت بین‌الملل، سرمایه‌گذاری‌های خارجی، مبادله‌های علمی و فرهنگی، صنعتی و کشاورزی فعالیت کرده و در راستای توسعه پایدار از ظرفیت‌های خارج از کشور برای پرکردن ضعف‌ها و کمبودهای خود استفاده کند.
عمده سازمان‌های بین‌المللی با موضوع سیاسی، اقتصادی، نظامی و فنی‌وحرفه‌ای اهداف بلندمدتی دارند که اعضای آن‌ها بهرغم تعهدهای خود به این سازمان‌ها و پرداخت حق عضویت، حقوق و امتیازهایی نیز به‌دست می‌آورند. ازجمله این امتیازها؛ گرفتن مشاوره‌های تخصصی، مبادله مستشار، سرمایه‌گذاری، دریافت وام و استفاده از ظرفیت‌های علمی‌تکنیکی سازمان و دیگر کشورهای عضو است؛ همچنین با عضویت کشورها در سازمان‌های بین‌المللی بسیاری از چالش‌ها و کمبودها در حوزه‌های مختلف از طریق امکاناتی که سازمان با نیت خیر و نگاه علمی و کارشناسی در اختیار آن‌ها می‌گذارد، برطرف خواهد شد؛ برای مثال، با عضویت ایران در سازمان‌هایی همچون فائو، شانگهای، یونسکو، اکو و… این ظرفیت‌ها خودبه‌خود برای کشورمان ایجاد می‌شود و ما می‌توانیم در راستای توسعه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و… از آن‌ها بهره‌مند شویم.
به دنبال آن، هر استانی نیز به‌تبع ظرفیت‌های خود می‌تواند از این امکانات استفاده کند؛ چراکه یک کشور تنها در پایتخت خلاصه نمی‌شود و استان‌های مختلف می‌توانند فضای استفاده از ظرفیت‌های مستشاری، علمی، صنعتی و اقتصادی سازمان‌های بین‌المللی را برای خود نیز فراهم کنند. اصفهان نیز بهرغم اینکه پایتخت سیاسی کشور نیست، به‌عنوان پایتخت فرهنگی، تمدنی، علمی و صنعتی می‌تواند در این بستر ظرفیت‌های فراوان بالقوه‌اش را بالفعل کند و بسیاری از معضل‌هایی را که هم‌اکنون در حوزه توسعه پایدار (همچون مشکلات اقلیمی ریزگردها، فرونشست زمین، مدیریت آب، توسعه شهری، حمل‌ونقل، متروی شهری، ساخت‌وساز، توریست و صنعت) با آن‌ها مواجه است، تا اندازه‌ای برطرف سازد.
سازمان‌های بین‌المللی با ورود به ظرفیت‌های استان اصفهان و بررسی مشکلات ما می‌توانند امکانات کشورهای توسعه‌یافته عضو را برای حل بحران‌هایی چون بحران آب، محیط‌زیست، اشتغال، مسکن، حمل‌ونقل و حتی ازدواج و فرزندآوری به‌کار گیرند؛ درعین‌حال با حل مشکلات زیرساختی بسیاری از چالش‌های استان به‌تدریج حل خواهد شد.
استان اصفهان باید این بستر را فراهم کند تا بسیاری از چالش‌ها در بسترهای بین‌المللی و در ارتباط با سازمان‌های بین‌المللی برطرف شود. اصفهان علاوه بر داشتن ظرفیت‌های گردشگری و همچنین علم و فناوری، به دلیل قرارداشتن در موقعیت کویری، با کمبود آب مواجه است و این شرایط، معضل‌های بسیاری را برای اصفهان ایجاد کرده است. اصفهان می‌تواند با استفاده از مشاوره‌هایی که از سازمان‌های بین‌المللی می‌گیرد، صنایع خود را به بنادر جنوبی کشور منتقل کند؛ درواقع کشور ایران اگر به‌سمت اقتصاد دریامحور برود و بخش عمده‌ای از جمعیت بیکار و صنایع جدید و قدیم را به بنادر جنوبی، از خرمشهر تا چابهار منتقل کند، بسیاری از بحران‌های زیست‌محیطی، جمعیتی و مسکن حل خواهد شد.
دولتمردان و سیاست‌گذاران نیز باید با درنظرگرفتن ظرفیت‌های بالای اصفهان در حوزه گردشگری و هنری، علمی و فرهنگی و کسب درآمد کلان از آن‌ها، بخشی از اهداف اقتصادی اصفهان را در همکاری و تعامل با سازمان‌های بین‌المللی تأمین کرده و از امکانات و مشاوره‌های آن‌ها استفاده کنند. هم‌اکنون نفس اصفهان به دلیل مشکلات صنعتی، زیست‌محیطی، آب، مسکن، بیکاری و… به شماره افتاده است. باید رویکرد توسعه پایدار شهر در مسیری منطقی، علمی و کارشناسی قرار گیرد تا بسیاری از این مسائل به‌بن‌بست‌رسیده حل شود.
