به گزارش اصفهان زیبا؛ مشاغل مختلف در جهان امروز در حال تغییر بوده و مشاغل مرتبط با مغز، بر مشاغل نیازمند قدرت بدنی، در حال غلبه است. امروزه، مدیران ارشد و مدیران سرمایه انسانی اهمیت استفاده از فناوری در تصمیم‌گیری‌های راهبردی را درک کرده‌اند. آگاهی از نحوه کاربرد هوش مصنوعی و فناوری در سازمان‌ها برای مدیریت تغییرات سریع، امروز، نه یک اختیار، بلکه ضرورت آن اجتناب‌ناپذیر است.
هوش مصنوعی را می‌توان یک نظام هوشمند تعریف کرد که به‌عنوان یک عامل منطقی و سازگار با محیط خود، اقداماتی را انجام می‌دهد که شانس خود را به‌منظور دستیابی به هدفی، به حداکثر می‌رساند. در یک سازمان، با استفاده از جدیدترین روش‌های تجزیه‌وتحلیل داده‌ها می‌توان فشار کاری کارکنان را با کمک هوش مصنوعی کاهش داد.
فناوری هوش مصنوعی به جای وابستگی انسان به انسان یا انسان به ماشین، وابستگی ماشین به ماشین را ترویج می‌کند؛ برای سرمایه انسانی نیز در این زمینه چشم‌انداز عظیمی وجود دارد که سازمان‌ها را وادار می‌کند به موضوع کاربرد هوش مصنوعی در سازمان خود فکر کنند. اگرچه همچنان در مسائل قانونی و حقوقی و همچنین، واکنش کارکنان به این‌گونه تصمیم‌های مدیریتی به دلیل گذار از روش سنتی به روش مبتنی بر فناوری، پرسش‌هایی وجود دارد، هیچ‌چیز این واقعیت را که مشاغل مبتنی بر مهارت در حال جایگزینی با سایر فعالیت‌هاست، تغییر نمی‌دهد. هوش مصنوعی می‌تواند هرگونه فرایند مبتنی بر کارکنان و سایر بخش‌ها را هموار کند.
در اینجا، به این نکته اشاره می‌شود که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند سرمایه انسانی جدیدی را خلق کند؟ ابزارهای استخدام مبتنی بر هوش مصنوعی قادر به ارائه طرح‌ها و پیشنهادهای مفید است که رقابت و بهره‌وری سازمان را افزایش می‌دهد. با استفاده از هوش مصنوعی می‌توان روش‌های استخدام را برنامه‌ریزی‌شده کرد، تکنیک‌های آموزشی را تغییر داد، عملکرد را بر اساس داده‌ها بهینه کرد و فرسایش‌ها و جابه‌جایی‌های شغلی را پیش‌بینی کرد. در فرایند استخدام، ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی می‌تواند بر اساس داده‌ها، به تعداد زیادی از متقاضیان متناسب با نیاز سازمان، دسترسی پیدا کند.
این ابزارها کمک می‌کند تا افراد جذب‌شده، در دوره (معمولا دوهفته‌ای) شروع به کار خود، که در منطقه‌ای تاریک قرار دارند، بتوانند نقش خود را پیدا کنند. به‌عبارت‌دیگر، به این افراد کمک می‌کند تا به‌سرعت با فرایندها، فرهنگ و سیاست‌های سازمان آشنا شوند؛ آموزش کارکنان نیز می‌تواند با استفاده از ابزارهای سیستماتیک و مدرن انجام شود تا افراد بتوانند مهارت‌های خود را ارزیابی کرده و نقاط ضعف و راهکارهای بهبود آن را پیدا کنند. می‌توان کلیه اطلاعات مربوط به زمان‌های مرخصی کارکنان، نحوه پرداخت‌ها و چگونگی کمک‌رسانی کارکنان به هوش مصنوعی را تغذیه کرده و نحوه توزیع عادلانه حقوق و مزایای کارکنان را تعیین کرد. می‌توان برنامه‌ریزی‌های لازم برای تنظیم جلسه را بدون اینکه ساعت‌ها صرف هماهنگی بین افراد شود، انجام داد.
شرکت IBM ابزاری ایجاد کرده است که با استفاده از هوش مصنوعی، کارکنان جدیدالورود از کلیه شغل‌های سازمانی و نحوه ارتباط آن‌ها با نقش خود اطلاع پیدا می‌کنند. درخواست‌های مرخصی در طول یک دوره زمانی تحلیل و در خصوص تأیید یا نحوه برخورد با آن‌ها پیشنهاد ارائه می‌شود؛ همچنین به کنترل سازوکارهای اخلاقی کمک می‌کند و به افراد هشدار می‌دهد که در حال حاضر در چه شرایطی هستند و آیا لازم است قبل از گرفتن تصمیم جدید، کمی استراحت کنند یا خیر. این شرکت توانسته است با کمک هوش مصنوعی، افراد بااستعداد را شناسایی کرده و بانک جامعی از آن‌ها تهیه کند؛ همچنین، سوگیری‌های زبانی را حذف می‌کند و کارکنانی را که در حال برنامه‌ریزی برای خروج از سازمان هستند، شناسایی می‌کند و راهکارهایی برای آن‌ها ارائه می‌دهد؛ علاوه‌براین، ساختار مهارتی موردنیاز کارکنان را قبل از هرگونه آموزش مشخص می‌کند.
