به گزارش اصفهان زیبا؛ امروز می‌خواهم در دنیای معلمی از دغدغه‌ای صحبت کنم که در طول این هشت سال تدریس همیشه برایم مهم بوده و ذهنم را مشغول کرده. معمولا وقتی اسم مدرسه و کلاس و درس به میان می‌آید، یک برنامه منظم کلاسی، کتاب‌های درسی، دفتر مشق و تکلیف و تابلو و نیمکت و امتحان برایمان تداعی می‌شود و انتظار یک چنین ساختاری را داریم؛ اما من همیشه فراتر از این ساختار اصلی آموزش، به موضوعات جدی‌تری می‌اندیشم.
معمولا اولیای دانش‌آموزان انتظار دارند فرزندانشان بعد از گذراندن یک سال تحصیلی یا یک دوره تحصیلی به موفقیت‌های درسی دست پیدا کنند، مطالب کتاب را به‌خوبی آموخته باشند، به‌خوبی حفظ کنند، فرمول‌ها را حفظ باشند و شاید همین برایشان کفایت و خوشحالشان کند.
اگر پدر و مادر یا معلمی به همین سطح از آموزش بسنده کند و با تحقق همین سطح از آموزش خوشحال باشند باید بگویم به موضوع آموزش‌وپرورش تک‌بعدی نگاه کرده است و باید نگاه و روشش را اصلاح کند.
من در این سال‌های معلمی همیشه علاوه بر موفقیت تحصیلی دانش‌آموزانم، موضوع‌های دیگری هم برایم اهمیت داشته؛ مانند کسب مهارت‌های لازم برای برقراری ارتباط، مهارت لازم برای اداره صحیح زندگی و مهارت‌های خودشناسی. کسب این مهارت‌ها در مقطع ابتدایی و در سنین پایین ضرورت بیشتری دارد.شاید بسیاری از اتفاقات و مشکلاتی که در نوجوانی و بزرگ‌سالی ایجاد می‌شود، ریشه در عدم کسب این مهارت‌ها داشته است که اگر از دوران کودکی به آن‌ها آموزش داده می‌شد، مدیریت بهتری در زندگی شکل می‌گرفت. موضوع اینجاست که شاید در دوران کودکی چالش و کشمکش زیادی با کودکان نداشته باشیم؛ ولی هرچه آن‌ها به سن بلوغ و انتخاب‌های اساسی و مهم نزدیک می‌شوند، اهمیت آموزش مهارت‌های اساسی زندگی خود را نشان می‌دهد.
گاهی اوقات می‌بینم دانش آموزان ما هنگام ورود به مکانی در یک سلام و احوال‌پرسی معمول روزانه مشکل دارند یا از خجالت و کم‌رویی یا از عدم آگاهی و آموزش؛ بنابراین کسب مهارت‌هایی مانند خودشناسی، اعتمادبه‌نفس، شناخت احساسات، کنترل خشم، ارتباط مؤثر، کار تیمی و … بسیار ضروری است.
اینکه فرزندمان اگر در یک ارتباط دونفره دچار مشکل شد چگونه حل مسئله می‌کند؟ چگونه راه‌حل مناسب را پیدا می‌کند؟ چگونه احساسش را در آن موقعیت و رابطه کنترل و مدیریت می‌کند؟این‌ها موضوع‌هایی است که حقیقتا به موفقیت فرزندانمان کمک می‌کند.
ما خاصه در مقطع ابتدایی دانش‌آموزی را موفق می‌دانیم که در کنار ریاضی و املا و علوم و دروس دیگر، مهارت‌های لازم برای اداره صحیح زندگی و احساسات را بداند تا در نوجوانی و بزرگ‌سالی کمتر دچار بحران و چالش شود.
