به گزارش اصفهان زیبا؛ در دنیای فعلی میزان اهمیت ارتباط درست و صحیح بر همگان روشن است و جزو مهارتهای فردی حساب میشود. اما اهمیت آن در زمان نوجوانی هم برای خود نوجوان و هم برای اطرافیان و بهخصوص والدین دوچندان است و میتواند تأثیرات مثبت زیادی بر رشد و توسعه نوجوان داشته باشد. ارتباط سالم و مؤثر باعث ایجاد اعتماد بین نوجوانان، والدین یا مربیان میشود.
این اعتماد به نوجوان احساس امنیت میدهد که یکی از نیازهای مهم اوست و او را تشویق میکند تا احساسات و نگرانیهای خود را با دیگران در میان بگذارد. ارتباط مؤثر به نوجوان کمک میکند تا مهارتهای اجتماعی خود را تقویت کند و بتواند روابط بهتری با گروه همسالان و بزرگسالان برقرار کند. از طرفی به نوجوان این امکان را میدهد که در فضای حمایتی از سمت والدین احساس استقلال بیشتری نیز بکند و از همه مهمتر ارتباط درست، دریچه ورود به دنیای نوجوان و درک احساسات و نیازهای او در دنیای خودش است. این درک از سمت والدین میتواند بسیاری از مشکلات و چالشهایی را که ممکن است بین آنها و نوجوان ایجاد شود، بهراحتی برطرف کند.
ارتباط درست با نوجوان چه ویژگیهایی دارد؟
اصل اول در یک ارتباط درست برقراری تعاملی دوطرفه است. بهگونهای که پیام از سمت گیرنده بهدرستی منتقل و از سمت شنونده بهدرستی دریافت شود. در این مرحله برقراری تماس چشمی، شنیدن صحیح و بودن در اینجا و اکنون ضرورت دارد. همچنین ارتباط باید بهمنظور انتقال احساسات یا بیان نیازهای طرفین باشد تا اثربخش بوده و مؤثر واقع شود. صحبت درمورد مواردی که طرفین از آن آگاهی کامل دارند یا درونمایه نصیحت، سرزنش و تحقیر دارد، ارتباط مؤثر و اثربخش را کاملا از بین خواهد برد.
از دیگر ویژگیهای یک ارتباط درست، احترام به نیازها و حقوق طرفین است. زمانیکه والدین به نیازها و حقوق نوجوان خود احترام بگذارند، او نیز در مقابل میآموزد که والدین نیز نیازها و حقوقی دارند که لازم است به آنها احترام گذاشته شود. پذیرش این حقوق از سمت طرفین میتواند ارتباط را استحکام بخشد. داشتن صداقت و صراحت در ارتباط، باعث ایجاد اعتماد در طرفین و تقویت آن میشود و درنهایت در ارتباط با نوجوان والدین باید بدانند که با توجه به سن نوجوان و پایان دوران کودکی، او دارای حق انتخاب و عمل بهطور خودخواه است. این ویژگی به افزایش خودباوری و خودکنترلی نوجوان در ارتباط با دیگران نیز کمک میکند.
چگونگی ارتباط درست با نوجوان
یکی از راههای برقراری ارتباط، گفتوگوست. در قدم اول آنچه در اندیشه من والد یا مربی میگذرد، بسیار در ادامه یافتن و اثربخش بودن گفتوگو اثرگذار خواهد بود.
قبل از شروع گفتوگو این سؤالات را از خود بپرسید چرا با نوجوان هم شروع به صحبت میکنم؟ هدف من دقیقا چیست؟ آیا قصد دارم موضوعی را به او اطلاع دهم؟ آیا میخواهم به او آموزش دهم؟ یا قصد سرزنش کردن و نصیحت نوجوانم را دارم؟ یا شاید بخواهم خودم را بهعنوان والد به او ثابت کنم. پاسخ به سؤالات و آگاهی از آنها در درون من والد میتواند باعث تغییر ذهنیت من در مورد اصل گفتوگو شود.هدف ما از گفتوگو بهتر است یکی از این موارد باشد.
1. من میخواهم با نوجوانان وارد گفتوگو شوم تا بتوانم دریچهای را به دنیای او باز کنم و نیازهای خودم و نوجوان را برطرف کنم.
2.رابطه مادر یا پدریام را با او تقویت کنم یا اینکه موضوع و مشکل وجود دارد که من و او بهدنبال راهحلی برای آن هستیم.
داشتن این اهداف در ابتدای گفتوگو میتواند اثربخشی را چند برابر کند.یکی از موارد که ارتباط بین والدین و نوجوان را ضعیف یا مختل میکند، نگاه بالا به پایین از سمت والدین به نوجوانان است. والدینی که تا اکنون فرزندی را پرورش میدادند که در سن کودکی بوده و اراده زیادی از خود نداشته، اکنون با فردی روبهرو هستند که نیازهای متفاوتی دارد؛ ولی همچنان طبق همان شیوهای ارتباطی و تربیتی گذشته با فرزند خود رفتار میکنند و در نقش پیر خردمند یا معلم فرزانه باقی میمانند .
