به گزارش اصفهان زیبا؛ مرکز آمار ایران به تازگی جزئیات مربوط به طرح آمارگیری از نیروی کار در پاییز ۱۴۰۳ را منتشر کرده است که نشان میدهد هر یک از بخشهای اقتصادی چه سهمی در ایجاد اشتغال دارند.بررسی اشتغال در بخشهای عمده فعالیت اقتصادی نشان میدهد که بخش خدمات با ۵۲.۷ درصد بیشترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است.
در مراتب بعدی، بخشهای صنعت با ۳۳.۵ درصد و کشاورزی با ۱۳.۷ درصد قرار دارند.سهم شاغلان بخش کشاورزی و بخش خدمات در پاییز ۱۴۰۳ نسبت به فصل مشابه سال قبل به ترتیب ۰.۱ و ۰.۶ درصد افزایش داشته و سهم شاغلان بخش صنعت ۰.۷ درصد کاهش داشته است.نتایج طرح آمارگیری نیروی کار پاییز ۱۴۰۳ نشان میدهد جمعیت شاغلان ۱۵ ساله و بیشتر در این فصل ۲۴ میلیون و ۹۸۳ هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل تقریبا ۲۰۷ هزار نفر افزایش داشته است.بررسی نرخ بیکاری افراد ۱۵ ساله و بیشتر نشان میدهد که ۷.۲ درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار) بیکار بودهاند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به فصل مشابه در سال قبل (پاییز ۱۴۰۲)، ۰.۴ درصد کاهش یافته است.
نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله حاکی از آن است که ۲۰.۲ درصد از فعالان این گروه سنی در پاییز ۱۴۰۳ بیکار بودهاند.بررسی تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان میدهد، این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (پاییز ۱۴۰۲) ۰.۴ درصد کاهش یافته است.
بر اساس این آمارها نرخ بیکاری در ۲۶ استان در پاییز امسال تکرقمی شد؛ در این رتبهبندی استان تهران کمترین میزان نرخ بیکاری و استان سیستان و بلوچستان بیشترین نرخ بیکاری را به خود اختصاص دادهاند.
بیکاری فارغالتحصیلان دانشگاهی به یکی از چالشهای جدی در جوامع مختلف، بهویژه کشورهای در حال توسعه، تبدیل شده است. این پدیده که نتیجه ترکیبی از عوامل اقتصادی، آموزشی و اجتماعی است، نهتنها معیشت و آینده جوانان را تهدید میکند، بلکه تأثیرات منفی بر توسعه پایدار جامعه نیز دارد.بر اساس آمارهای رسمی، نرخ بیکاری در میان فارغالتحصیلان دانشگاهی بالاتر از میانگین کل جامعه است. بسیاری از این افراد پس از سالها تحصیل و صرف هزینههای قابلتوجه، با بازاری مواجه میشوند که یا توان جذب آنان را ندارد یا مهارتها و تواناییهای آنان با نیازهای واقعی بازار کار همخوانی ندارد.یکی از دلایل اصلی این مشکل، عدم تطابق برنامههای آموزشی با نیازهای بازار کار است.
بسیاری از دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی همچنان بر رشتههای سنتی تمرکز دارند، در حالی که بازار کار به تخصصهای جدید و مهارتهای فناورانه نیاز دارد. این موضوع باعث میشود که فارغالتحصیلان به جای یافتن شغل مرتبط با تخصص خود، یا بیکار بمانند یا به مشاغلی کمدرآمد و غیرمرتبط روی بیاورند.از سوی دیگر، رکود اقتصادی و کاهش فرصتهای شغلی در بسیاری از صنایع نیز به افزایش نرخ بیکاری در این قشر دامن زده است. برخی از کارفرمایان نیز ترجیح میدهند بهجای استخدام نیروهای تازهکار، افراد باتجربه را به خدمت بگیرند که این امر ورود فارغالتحصیلان به بازار کار را دشوارتر میکند.
برای حل این بحران، دولتها و نهادهای آموزشی باید اقدامات مؤثری انجام دهند. بازنگری در برنامههای آموزشی، توسعه مهارتهای شغلی در دوران تحصیل، ایجاد ارتباط نزدیکتر میان دانشگاهها و صنایع و حمایت از کارآفرینی از جمله راهکارهایی است که میتواند به کاهش بیکاری فارغالتحصیلان کمک کند.در پاییز ۱۴۰۳ سهم جمعیت شاغل فارغ التحصیل آموزش عالی از کل شاغلان ۲۶.۹ درصد بوده است. این سهم در بین زنان نسبت به مردان و در نقاط شهری نسبت به نقاط روستایی بالاتر است. بررسی تغییرات این شاخص نشان میدهد که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۰.۶ درصد کاهش یافته است.
در نهایت، بیکاری فارغالتحصیلان نه تنها یک مسئله فردی، بلکه یک چالش ملی است که حل آن نیازمند همکاری همهجانبه دولت، بخش خصوصی و نظام آموزشی است. اگر این مشکل بهدرستی مدیریت نشود، میتواند به عاملی برای افزایش نارضایتی اجتماعی و کاهش رشد اقتصادی تبدیل شود.اوایل خرداد ۱۴۰۳ بود که محمود کریمی بیرانوند، معاون سابق توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: امسال برای نخستین بار تصمیم بر این شد که ۲۵درصد سهم اشتغال ایجادی مختص فارغالتحصیلان دانشگاهی باشد.این اقدام در راستای کاهش مشکل بیکاری فارغ التحصیلان قرار بود انجام شود. ایجاد اشتغال برای فارغالتحصیلان دانشگاهی یکی از اولویتهای اساسی در سیاستگذاریهای اقتصادی و اجتماعی است.
