مهدی امینیان
معلم و جامعه‌شناس
آرشیو مطالب منتشر شده
کارگروه وارسی کارِ گروهی
خدا از قدت بردارد و روی عقلت بگذارد. این ضرب‌المثلِ کمترشنیده‌شده را هرگاه می‌شنوم، یادم می‌افتد به دانش‌آموزانم یاد بدهم یادشان نرود که با من و همکلاسی‌های خود در یک کلاس درس می‌خوانند و این یعنی چند تهدید و چند فرصت.
کلاس بانشاط یا زنگ تفریح شاد؟
صدای زنگ تفریح مدرسه همسایه ما گوش محله را کر کرده. نه خود زنگ؛ آن که چند ثانیه بیشتر نیست. صدای موسیقی پرهیجانی که در طول زنگ تفریح پخش می‌شود را می‌گویم.
همه تدریس‌ها باید خصوصی باشد!
برخی دانش‌آموزان استعداد سمینار کلاسی دارند. دیگری دوست دارد کلیپی پخش شود تا نقد کند. یکی می‌تواند برای هم‌گروهی خود مسائل پیچیده را آسان کند. همه این‌ها نیز به یادگیری خوب ختم می‌شود. پس چرا باید شیوه مشارکت همه در کلاس یکسان باشد؟
چهارپایه‌ای برازنده معلم برتر
«اصفهان‌زیبا» را برمی‌دارد و به یادداشت «راهبران روشمند و توانمندساز» نگاه می‌کند. ابروهایش را بالا می‌اندازد و بادی به غبغب که «خیلی خُب! چرا منِ معلمِ ایرانی نتوانم مانند معلمانِ آن سوی آب، چنین ویژگی‌هایی داشته باشم؟ از فردا من هم با همین الگو سر کلاس می‌روم.»
راهبران روشمند و توانمندساز
اگر به سراغ رابطه معلم و شاگرد در مدارس جهان برویم، پس اول باید از «رویه کلی» در این رابطه سخن بگوییم. واقعیت آن است که می‌توان حرف‌های قلمبه و زیادی زد؛ اما از آن‌سو، می‌توان همه را خلاصه کرد.
مشاور مدرسه یا آچارفرانسه؟!
بلافاصله بعد از صدای زنگ تفریح، خود را به من رساند؛ در حالی که صدایش زودتر از خودش آمده بود: «آقا ببخشید نمی‌شه به معلم ریاضی بگین که دیگه سر کلاس ننویسیم؟»
مشاور یا لینک؟ مسئله این است!
مدیر مدرسه واقعا فکر می‌کرد می‌توان به جای مشاور برای دانش آموزان خود لینک فرستاد تا خودشان روش مطالعه را یاد بگیرند، به آینده شغلی خود فکر کنند، با تست‌زدن خودشناس شوند و علاقه‌سنجی کنند.
هفت کلاسِ جذاب‌تر از گیم‌نت
دانش‌آموزان، صاحب تلفن همراه می‌شوند و دیگر گوششان به درس و کتاب درسی بدهکار نیست؛ این یک فرایند رایج در بسیاری از مدارس ایران است.
بفرمایید کتاب درسی! ممنونم نِت دارم
ورود گوشی همراه به زندگی دانش‌آموزان بسیاری از مدارس را دچار ابهام کرد. از سویی بخش مهمی از ساعات روز دانش‌آموز به کار با گوشی اختصاص می‌یابد و از سوی دیگر والدین از مدرسه انتظار دارند برنامه دانش‌آموز را به گونه‌ای پر کند که کمتر سراغ گوشی برود.
کتاب درسی در مدرسه کجاست؟!
«عملکردی» یک رویکرد است که می‌توان با روش‌ها و طرح درس‌های مختلفی به اجرای آن اقدام کرد. آیا کتاب درسی نمی‌تواند منبعی برای کشف محتوا باشد؟ آیا تعامل دانش‌آموزان در مورد یک محتوا در کتاب درسی نمی‌تواند به برساختن ایده منجر شود؟
وصول به علم نافع در مدرسه
«به چه دردمان خورد این‌همه درسی که خواندیم؟» این پرسشی است که نسل قبلی دانش‌آموزان، دیریازود با آن روبه‌رو شده یا می‌شوند.
پایان عصر دست به سینه
پرتکرارترین واژه در تعامل با دانش‌آموزان، زمانی که ما تحصیل می‌کردیم، دست به سینه بود. تأمل در این واژه نشان می‌دهد تا چه حد بی‌عملی یادگیری منفعلانه یک ارزش تلقی می‌شد.
سال اصفهان زیبا
