به گزارش اصفهان زیبا؛ فیلم سینمایی «شهر آرزوها» یا «بامبولک ۲» به کارگردانی محمد متین اوجانی، اثری در ژانر کودک است که حول خواستههای کودکان و تقابل آن با دنیای والدینشان میچرخد.
خط داستانی این فیلم شباهت زیادی به فیلم معروف «تنها در خانه» (Home Alone) محصول آمریکا در سال ۱۹۹۰ دارد.
اکتهای بازیگران بهطور آشکار مبالغه شده و گاهی اگزجره بود، اما با توجه به گفته کارگردان که فیلم را ویژه کودکان ساخته، این سبک بازی به فضای اثر میآید.
موسیقی و سرودهایی که کودکان اجرا میکنند، با وجود پرانرژی بودن، از نظر ریتم و جملات تکراری بودند و تنوع چندانی نداشتند.
اجرای کودکان پر از رنگ، نقاشی صورت، لبخند و لباسهای رنگی بود که حس شادی و نشاط را به مخاطب کودک منتقل میکند.
طراحی دکور و صحنه، با استفاده از رنگهای تند، کانسپت آبنبات چوبی و حضور عروسکهای دستی، جذاب و هماهنگ با دنیای کودکانه بود.
بازیگران کودک و بزرگسال احساسات خود را در دیالوگها بهخوبی نشان میدادند، هرچند این احساسات نیز مانند اکتها، گاهی از حد واقعی فراتر رفته بودند.
انتخاب لباسها هماهنگ با طراحی صحنه و استفاده از رنگهای تند برای فضای کودکان درست و مؤثر بود.
با این حال، استفاده بیش از اندازه از پرده سبز و ترنزیشنها، در برخی بخشها به چشم میآمد و از طبیعی بودن فضا کاسته بود.
ایده خط داستانی چندان نوآورانه نبود و مشابه آن را در آثار دیگر این ژانر میتوان یافت. فیلم در فضایی موزیکالفانتزی و با حضور تعداد زیادی بازیگر کودک ساخته شده است، اما پیام کلی آن لزوما برای این رده سنی مناسب به نظر نمیرسد.
گریم نقش «شیطونک» شباهت زیادی به کرکتر جوکر در فیلم «Suicide Squad» داشت که این انتخاب ممکن است برای کودکپسند بودن اثر کمی جای بحث داشته باشد.
در نهایت، «شهر آرزوها» اثری است که نکته حیرتانگیز یا تازهای در روایت ندارد،
اما طراحی لباس، صحنه و استفاده جسورانه از رنگها را میتوان به عنوان نقاط قوت اصلی آن برشمرد.،
