اصفهان در آستانه خداحافظی با دو زاینده‌رود

بگذارید قسمتان بدهم که دریغ نکنید از انجام هر کاری که برای نجات بقایای بافت تاریخی اصفهان از دستتان برمی‌آید. چرا این‌همه دل‌نگرانم؟ چون از نزدیک تک‌تک این خانه‌ها را دیده‌ام و قلبم از دیدن زیبایی‌ تخریب‌شده‌شان مچاله شده است. چون همین چند روز پیش در بافت فهادان یزد قدم زده‌ام و فهمیده‌ام که اگر بافت تاریخی اصفهان را حفظ کنیم، چه اتفاق بزرگی برای این جهان‌شهر می‌افتد. یزد با نجات‌بخشی و احیای بافت تاریخی‌اش توانست هم‌قد و قواره اصفهان و شیراز بایستد. باآنکه هیچ‌وقت سابقه پایتختی ایران را نداشته، اما حالا در کنار دو شهری ایستاده که قرن‌ها سابقه پایتختی ایران بزرگ را در تاریخ غنی‌شان ثبت کرده‌اند و مأمن خانه‌های ارزشمند و بافت‌های تاریخی جواهرنشان بی‌شماری بوده‌اند. امروز که دارم این متن را می‌نویسم، تازه از سفرهای یزد و شیراز بازگشته‌ام و ساعت‌ها هم در بافت جویباره قدم زده‌ام، چند خانه در خیابان میرداماد را دیده‌ام، در حریم نقش‌جهان ساعت‌ها و روزها گشته‌ام و البته بافت‌گردی شبانه در فهادان یزد و سکونت در بافت تکه‌پاره شده سنگ سیاه شیراز را هم تجربه کرده‌ام. بنابراین می‌توانم بگویم هرچه یزد از پله‌های هوشمندی یکی‌یکی بالا می‌رود، شیراز و اصفهان در سراشیبی سقوط هستند و هرروز دارند بیشتر از قبل دارایی‌های ارزشمندشان را از دست می‌دهند و این مایه تأسف است. اصفهان فقط یک زاینده‌رود نداشت! بافت تاریخی این شهر زاینده‌رودی بود که آن را هم طی قرون و دهه‌های اخیر خشکاندیم و حالا اصفهان را در آستانه خداحافظی با دو رودش قرار داده‌ایم؛ رودهایی که «زاینده» بودند؛ اما به جایی رسیده‌ایم که باید برای «زنده»‌شدنشان هم کفش آهنین بپوشیم. بنابراین در این دقایق سرنوشت‌ساز آخر، حفظ هر تکه کوچکی از بافت تاریخی اصفهان، یک قدم بزرگ است رو به آینده روشن.
 در پرونده پیش رو ما فقط به هفت خانه مهجور و نادیده پرداخته‌ایم، اما از این خانه‌ها زیر پوست شهر بی‌شمارند و زندگی و مرگشان به ما و شما مردم و مسئولان وابسته است!