به گزارش اصفهان زیبا؛
محبوب رضاست هرکه دلریشتر است
از کعبه صفای این حرم بیشتر است
اینجاست طبیبی که ندارد نوبت
هر دل که شکستهتر بُوَد پیشتر است
سینمای دینی و مذهبی همیشه موردتوجه سینماگران ایرانی بوده و آثار مستند زیادی نیز در این زمینه ساخته شدهاست. به مناسبت مصادفشدن شنبه، دوازدهم خردادماه با سالروز شهادت امام هشتم شیعیان، حضرت علی بنموسیالرضا (ع)، به معرفی و بررسی یکی از آثار مستند برجسته با این موضوع میپردازیم.
فیلم مستند «رضای رضوان»، اثر کارگردان نامآشنای سینمای ایران مجید مجیدی، محصول سال 1384 است. این مستند کوتاه، حال و هوای حرم مطهر امام رضا (ع) را به تصویر میکشد. کارگردان در ابتدا سعی دارد مفهوم خدمت به زائران امام رئوف و تقدس این مسئله را برای مردم نشان دهد. او با خادمان حرم رضوی، بهخصوص کفاشخانه حضرت همراه شده و مختصر داستان خدمت چند تن از این خدام را نمایش میدهد.
مصاحبه با خادمان و زائران در کنار نمایش اینسرتهایی از رفتوآمد مردم و ارتباطشان با کفشداریها، لحظات احساسی را برای مخاطب رقم میزند؛ همچنین در راستای همین هدف، به لایه صدا نیز توجه ویژهای شده. زمزمههای زائرانی که در حال زیارت هستند و یا نغمههایی از نقارهخوانی حرم حضرت رضا (ع)، به فضاسازی در فیلم کمک کرده است.
در نیمه دوم مستند، صدای مردمی که از راه دور و از طریق تماس تلفنی با حرم، حاجات خود را درخواست میکنند، روی تصاویر زائران واقع در حرم قرار میگیرد. کارگردان با این حرکت بهاصطلاح ویساور، بازهم مخاطب را بیشازپیش به لحاظ عاطفی و احساسی درگیر میکند. در انتهای فیلم نیز تصاویری از شکوه بارگاه ملکوتی ضامن آهو و خیل عظیم نمازگزاران صحنهای حرم مطهر رضوی نمایش داده میشود. فیلم که همچنان احساسات مخاطب را هدف قرار داده، در سکانس پایانی به زیبایی به اوج میرسد.
در کنار فوکوس دوربین روی یکی از کبوترهای حرم، صدای معصومانه دختربچهای پخش میشود که درخواست صحبت با شخص امام رضا (ع) را دارد.بهطورکلی میتوان گفت این اثر احساسی، نمایش آشنایی از حس و حال زیارت مرقد مقدس امام رضا (ع) است.
