به گزارش اصفهان زیبا؛ بازی کردن نقش مهمی برای سلات روان دارد توضیحات لازم در این زمینه را از قول زهره زیلابی کارشناس سلامت کودکان مرکز بهداشت شماره یک اصفهان بخوانید:
در روانشناسی رشد کودکی را از منظر سیر رشدیافتگی به چهار مرحله تقسیم می‌کنند.
نوپایی(یادگیری راه رفتن)، دوران کودکی آغازین(سن بازی)، دوران کودکی میانه(سن مدرسه) و نوجوانی (گذار از سن بلوغ و بالغ شدن). یکی از عوامل برجسته و قابل توجه در دوران کودکی مفهوم بازی است. در روانشناسی، بازی از ارکان اصلی درمان اختلالات، آموزش مفاهیم و یادگیری محسوب می‌شود.
مفهوم بازی
به‌طور کلی هیچ تعریف جامع و فراگیری از بازی که همه نظریه‌پردازان روانشناسی آن را تایید کنند، وجود ندارد.
هر صاحب‌نظری، بر اساس تجارب، مشاهدات، اعتقادات و دیدگاه خود، تعریفی از بازی ارائه کرده است و هر یک از این تعاریف، تنها با برجسته کردن جنبه‌ای از بازی، نگرش خاصی را بیان کرده است.
پیاژه، روان‌شناس معروف سویسی، پنج معیار را برای تمیز و تشخیص بازی از کار، به عنوان شاخص‌های بازی معرفی می‌کند:
1. بازی در خود هدف دارد.
2. بازی اختیاری است، نه اجباری.
3.بازی دلپذیر و خوشایند است.
4. بازی ترتیب و سازمانی ندارد.
5. بازی از قید و بند، پرخاش و کشاکش آزاد است.
بازی و درمان اختلالات کودکان
امروزه، برای حل مشکلات رفتاری کودکان، به کمک بازی‌درمانی، درمانگران اسباب‌بازی‌هایی را در اختیار کودکان قرار میدهند و در هنگام بازی کودکان، رفتارهای آنان را زیر نظر می‌گیرند.
آنها پس از کشف ریشه‌های مشکلات کودکان، به درمان آنان می‌پردازند. بازی نقش تخلیه هیجانی، برای از میان بردن انرژی سرکوب شده را ایفا می‌کند.
کودکی که در معرض تنش‌های محیطی قرار دارد، به علت محدودیت محیطی تحمیل شده به او، نیاز است از فشاری که به او وارد می‌شود، رهایی یابد.
بازی به کودک فرصت می‌دهد تا احساسات نهفته خود را به شیوه‌ای قابل پذیرش در جامعه بیان کند و به او اجازه می‌دهد.
انرژی تحت فشار خود را به گونه‌ای بیرون بریزد که از نظر اطرافیان، معنایی نداشته باشد.
بازی و اسباب‌بازی‌ها بهترین ابزار جهت شناختن تمایلات واحساسات کودکان به شمار می‌آیند؛ زیرا کودک، به هنگام بازی خواسته‌ها و تمایالت خویش را بیان می‌کند.
به‌طور غیر‌مستقیم نشان می‌دهد که از چه چیزی محروم شده است، به چه چیزهایی بیشتر علاقه و تمایل دارد و از چه چیزهایی در رنج است.
بازی و سلامت کودک
کودکانی که بازی را به صورت خودجوش و آزاد انجام میدهند لذت بیشتری از انجام آن می‌برند چرا‌که خود را مقید به رعایت نکات از پیش تعیین‌‌شده نمی‌بینند.
بازی هر چقدر بیشتر آزاد برگزار شود، برای آنها لذت‌بخش‌تر است. کودکانی که از بازی بازداشته می‌شوند، دچار اندوه، افسردگی، لجبازی و انواع مشکلات جسمی و روحی می شوند.
حفظ سلامت روانی کودکان بسیار مهم است. رشد شناختی و مهارت‌های اجتماعی کودک که در اثر بازی رخ می‌دهد کمک می‌کند تا روان کودکان از عواطف نامطبوع و محتویات نابهنجار ضمیر ناخودآگاه تخلیه شود.
این کار را می‌توان با انجام بازی‌های گروهی، به شکلی ساده و لذت‌بخش انجام داد.
این روش ساده‌ترین راه درمان چنین کودکانی است. با انجام بازی می‌توان برای کودکان راهی برای ورود به دنیای بیرون یافت و آنها را با درونشان سازگار کرد.
کودکان به هنگام بازی، با انجام حرکات مختلف، قابلیت‌ها و توانایی‌هایی را در خود کشف می‌کنند و آنها را پرورش میدهند.
هر پیروزی، شوقی را در ایجاد می‌کند که باعث می‌شود آن را بارها و بارها تکرار کنند و با ادامه موفقیت، اعتماد‌به‌نفس در آنها تقویت می‌شود و باعث می‌شود احساس مثبت و مطبوعی نسبت به خود پیدا کنند.
این احساس عزت‌نفس آنها را تقویت می‌کند و کودکان نسبت به انجام فعالیت پیچیده‌تر شور و شوق بیشتری از خود نشان میدهند.
