به گزارش اصفهان زیبا؛ شهر اصفهان ازجمله شهرهایی است که سال‌هاست زبانزد مردمان بسیاری بوده، شهری که جدای از بناهای تاریخی و میراثی و بحث گردشگری‌اش، نمونه‌ای از تبلور مباحث شهری است، شهری که پارک‌ها و فضای سبزش و دردسترس‌بودن آن‌ها بسیاری را شگفت‌زده و امکانات رفاهی و تفریحی شهر، مسافران را برای انتخاب دوباره شهر اصفهان مصمم‌تر می‌کرد.
خیابان‌های منظم و باروکش آسفالت مناسب و خیابان‌کشی‌ها و البته زیبایی بصری و تمیزی به چشم همه مردم می‌آمد و این ناشی از مدیریت درست و فعال شهر بود. شهروندان اصفهان اما انگار به این قانون‌مداری و شهری بر قاعده عادت کرده‌اند و در بسیاری از مواقع این زیبایی دیده نمی‌شود. تغییر نگاه و درک درست از داشته‌ها وقتی اتفاق می‌افتد که انسان در شرایط متفاوتی قرار بگیرد و داشته‌هایش را بهتر رصد کند. مسافرت به شهرهای مجاور و سایر کلان‌شهرها باعث می‌شد در بیشتر مواقع، انسان به داشته‌های شهرش فکر کند. سفر به شهرهای دیگر برای شهروندان اصفهانی بیشتر این ثمره را داشته تا قدر داشته‌های شهرشان را بدانند و البته در بعضی مواقع هم از نداشته‌هایی که بهتر بود در شهر اصفهان پیاده شود، مطالبه‌گر ی کنند.
شاید با رشد شهرهای ایران این مقایسه در خصوص موضوع‌های شهری کمی سخت‌تر به نظر برسد و شهروندان توان مقایسه خودشان را از دست بدهند. پیشرفت در برخی شهرها و مدیریت بهتر آن‌ها، شاید این روزها بیشتر باعث دلخوری مردم اصفهان شود و روحیه برتر بودن شهر اصفهان در امور شهری به یک مطالبه جدی تبدیل شود.
اما مسافرت به کشورهای هم‌جوار هنوز این فرصت را می‌تواند به مردم بدهد تا از داشته‌های شهر خودشان مشعوف باشند. زندگی در شهر زیبای اصفهان وقتی وارد کشوری چون عراق می‌شوید، بیشتر به چشم می‌آید. عراق کشوری است که سال‌ها از جنگ و ناامنی رنج برده و البته ساختارهای شهری درستی برای آن تعریف نشده است. با آنکه در ظاهر سال‌هاست دیکتاتوری عراق به پایان رسیده اما روند شهرنشینی در آن به‌کندی پیش می‌رود و المان‌های شهری کمتر دیده می‌شود.
آنچه به‌محض ورود به خاک عراق توجه آدمی را جالب می‌کند، وجود بی‌حدواندازه زباله است. رهاشدن انبوهی از زباله در بیابان‌ها، اطراف شهرها و کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر، ذهن آدمی را به این نکته معطوف می‌کند که نبودن دستگاه جمع‌آوری زباله و فقدان آموزش شهروندی در خصوص جمع‌آوری زباله در یک شهر، به چه معضلی می‌تواند مبدل شود. تصور اینکه اگر در شهرهای ایران قانون جمع‌آوری زباله و آموزش نحوه برخورد با زباله اجرایی نمی‌شد، آیا امروز شاهد این شهرهای تمیز بودیم، سخت است. در کنار فقدان سیستم جمع‌آوری زباله که به‌تازگی راه‌های ابتدایی خودش را در عراق طی می‌کند، باید به فقدان هرگونه آموزش شهروندی اشاره کرد. به‌صورت واضح مشخص بود که رفتار شهروندان عراقی با زباله برگرفته از بی آموزشی است. زباله رها می‌شود و کسی از این کار ناراحت نیست. شهروندان عراقی حتی همتی برای جمع‌آوری زباله از اطراف محل زندگی خودشان نداشتند و به دنبال آن حتی مطالبه‌ای از شهرداری برای جمع‌آوری و سامان‌دادن به این اوضاع وجود ندارد؛ البته بعید به نظر می‌رسد که ساختار شهری منسجمی چون شهرهای ما در شهرهای عراق به لحاظ مدیریت شهری حاکم باشد.
وضعیت نامناسب آسفالت جاده‌ها و خیابان‌هایی که سال‌ها شاهد عبور و مرور عده زیادی از زوار در طول سال است، یکی از عمده مشکلات کشور عراق است. جاده‌های بین‌شهری و شهری مشکلات جدی دارند و نقشه‌کشی منظم و منسجمی در خصوص خیابان‌ها دیده نمی‌شود. حمل‌ونقل عمومی در عراق به تاکسی، سه‌چرخه‌ها و مینی‌بوس ختم می‌شود. اتوبوس و «بی‌آرتی» و مترو چیزی نیست که در عراق بتوانی ببینی. مردم برای حمل‌ونقل باید از وسیله شخصی یا وسایلی که نام برده شد، استفاده کنند؛ البته پای موتور و ماشینهای برقی به کشور عراق باز شده بود؛ اما به‌صورت محدود، چون مشکل تأمین برق مانع ورود جدی این وسایل می‌شود.
قوانین ترافیکی نیز وضعیت بهتری از سایر موارد ندارد. مردانی که لباسی شبیه به پلیس دارند، سر چهارراه می‌ایستند تا تصادفی نشود؛ اما چراغ چندان نقش مؤثری ندارد و در بسیاری از مواقع چراغی وجود ندارد و دوربین نظارتی که در شهرهای ما به‌وفور دیده می‌شود، آنجا محلی از اعراب ندارد. وقتی داخل بافت شهری شهرهای عراق می‌شوید، نقشه به‌خصوص شهری پیش روی فرد نیست. شهر از قانون خاصی تبعیت نمی‌کند و توسعه شهر از قاعده خاصی برخوردار نیست. کوچه‌های باریک که خاکی بودن بسیاری از آن‌ها عادی است و برای کسی عجیب به نظر نمی‌رسد، پیش روی گردشگران است. ما در کشورمان در تمامی معابر شهری و روستایی از نعمت آسفالت برخورداریم؛ اما در عراق این نعمت به خیابان‌های اصلی راه پیدا کرده و هنوز بسیاری از معابر حتی در حاشیه شهرها خاکی است. زیباسازی شهرها و معابری که هنگام عبورومرور امکانات مناسبی را برای عابرپیاده فراهم کرده تا راحت‌تر در شهر تردد کرده و امروز در حوزه مناسب‌سازی هم ورود جدی داشته است، چندان قابل‌رؤیت نیست.
پوشش معابر از آسفالت و آجرهای مختلفی تشکیل شده است وبافت یکدستی دیده نمی‌شود. بافت فرسوده و خانه‌هایی که غم سال‌های گذشته را در شهرها فریاد می‌زنند، به‌خوبی در بافت شهرهای مذهبی دیده می‌شود. این بافت غالب شهر است و هتل‌سازی وبلندمرتبه‌سازی به‌تازگی در دل محله‌ها راه باز کرده است.نامرتبی تأسیسات شهری وضعیت نامناسبی در شهرها دارد و این بی‌قوارگی چهره شهرها را در انظار نامطلوب نشان می‌دهد. باآنکه در این سال‌ها تلاش‌شده در این حوزه هم تغییراتی حاصل شود، اما هنوز قاعده مطلوبی پیدا نکرده است. دیدن این تفاوتها و مقایسه آن با شهرهای محل زندگی‌مان، می‌تواند چشم را به امکانات شهرهای خودمان بیشتر باز کند. شهرهای ایران به لحاظ شهری در وضعیت مناسبی هستند و تمدن شهری در آن‌ها قابل‌رؤیت است. باید تلاش کنیم تا تمدن شهرنشینی ایرانی را باتوجه‌به گذشته تاریخی خودمان در بهترین حالت نگه داریم و شهرهای خودمان، به‌خصوص اصفهان را همچنان در صدر شهرهای جهان با توجه به امکانات پیشرفته روز دنیا پیش ببریم و زبانزد کنیم.
سلام ، دست شما درد نکند از بابت گزارش …. اما شما به عراق فقط اشاره نکنید یه سری هم به امارات و قطر و عمان هم بزنید تا تفاوتها را بهتر متوجه بشین، بهتر نیست به کشورهای پیشرفته نگاه کنید نه عراق و افغانستان و ….. یه روز صبح از شهر بهارستان به طرف ترمینال صفه تشریف بیارین در اتوبان و عصر هنگام غروب هم برگردید از تردد کامیونها، تریلی ها و ماشینهای سنگین و دود و خاک و غبار شگفت زده میشین ….. کمربندی شرق اصفهان به بهارستان محل عبور هزاران کامیون هست ، کنار گذر اتوبان شهید دستجردی بابت مترو 10 ساله خراب و ویران پر از گودال و تپه هست هیچ عملیاتی هم مشاهده نمیشه …. این محله ای هست که ما هستیم دیگه از طرف های دیگه شهر کمتر اطلاع داریم ولی مشت نمونه خرواره
تشکر میکنیم از زحمات شما ولی یکم ریزتر به مسائل نگاه کنید. نمیدونیم واقعا دیگه باید به کجا اطلاع بدیم تا بدادمون برسن . ممنون