به گزارش اصفهان زیبا؛ سيدمحمد صمصام مشهور به «بهلول اصفهان»، از چهار پنج دهه پيش، بخشی از حافظه تاريخی مردم اصفهان است. صمصام در سال 1290 شمسی در محله صراف‌های اصفهان و در خانواده‌ای از سادات موسوی معروف به «قلم‌زن اصفهانی» متولد شد و در آبان 1359 در اثر سانحه تصادف از دنیا رفت. او به رندی و طنازی شهره بوده و در کلام و اعمالش آنچه را باید بگوید، بی‌واهمه از مقام مخاطب، ابراز می‌کرد.
از جمله نقل می‌کنند که روزی طبق شیوه معمولش، بدون دعوت قبلی و به‌صورت سرزده به مجلس روضه مهمی که مقامات و مسئولان شهر از جمله استاندار و فرماندار وقت و رئیس ساواک اصفهان هم در آن حضور داشتند، وارد می‌شود و بالای منبر می‌رود و می‌گوید: «دیروز علوفه اسبم تمام شده بود. هرچه توی شهر دنبال جو گشتم تا بدهم بخورد، گیرم نیامد. گشتم و گشتم؛ خیابان چهارسوق، چهارباغ، پل فلزی، خلاصه هرجا رفتم مغازه‌ها بسته بودند.
تا رسیدم به محله جلفا. دیدم یک مغازه باز است. رفتم دیدم شیشه‌هایی گذاشته‌اند بیرون مغازه و می‌فروشند. پرسیدم اینها چیه؟ گفتند آبجو. گفتم علفی، جویی، گندمی، چیزی ندارید، بدهم این حیوان زبان‌بسته بخورد؟ گفتند نه. فقط آبجو داریم. گفتم عیبی ندارد. کمی آبجو بدهید به این حیوان. آوردند و گذاشتند جلوی دهانش. حیوان اول یک بویی کشید و بعد سرش را بلند کرد و تکان داد. هر کار کردیم نخورد که نخورد. هرچه اصرار کردم فایده‌ای نداشت. آخرش عصبانی شدم و گفتم: حیوان! اصلا تو می‌دانی این چیه؟ این چیزی است که استاندار می‌خورد، فرماندار می‌خورد، رئیس شهربانی می‌خورد، همه رئیس رؤسای کشور می‌خورند. یکهو دیدم تا اسم استاندار آمد، حیوان شروع کرد به خوردن آبجو.»
نام سيدمحمد صمصام
شهرت بهلول اصفهان
دوارن حیات 1290 تا 1359 شمسی
نام پدر درویش سیدجعفر
آرامگاه کوشک درویش(تخریب شده است)
