به گزارش اصفهان زیبا؛ آن زمان که دانش‌آموز بودم، هرچند وقت یک‌بار مراسم بررسی کیف‌ها در مدارس به راه بود. گاهی به‌صورت آشکار و علنی و گاه، پنهانی.
نهایت جرم افراد نیز به‌همراه‌داشتن یکی‌دو قلم لوازم‌آرایشی یا حتی آینه خلاصه می‌شد و در موارد نادری، تلفن همراه. آثار نامطلوب آن جست‌وجوها همچنان بر روح ما باقی است؛ لحظه‌هایی که احساس می‌کردیم هر حرکتمان زیر نظر است و مسئولان مدرسه به‌جای تزریق احساس امنیت، ناامنی را در وجودمان می‌کاشتند.
حالا سال‌هاست که از آن نیمکت‌ها فاصله دارم. نمی‌دانم اکنون این مراسم به قوت قبل باقی است یا نه؛ اما هرچه هست، تفاوت را می‌توان در رفتارهای دانش‌آموزان دید. بگذارید این‌طور بگویم: اوضاع به‌کلی فرق کرده است.
چند روز پیش در انتظار اتوبوس بودم که توجهم به گروهی از دبیرستانی‌ها جلب شد. چیزی را دست‌به‌دست می‌‌کردند و بوی آلبالو در فضا پراکنده می‌شد.
با اندکی تعجب دریافتم که آنچه در بینشان می‌چرخد، پاد است؛ نوعی دستگاه ویپینگ که به‌عنوان جایگزینی برای سیگارهای سنتی طراحی‌شده، اما به‌دلیل وجود نیکوتین، ازلحاظ اعتیادآوری دست‌کمی از سیگار ندارد.
این دستگاه‌های کوچک، قابل‌حمل و ساده‌تر از ویپ‌های بزرگ‌تر هستند؛ همین باعث افزایش محبوبیت و استفاده از آن‌ها در میان دانش‌آموزان می‌شود.
گرچه ناراحت‌کننده بود، از موضوع گذشتم؛ تا آنکه این‌بار به دانش‌آموزان دختر برخوردم. با فرم مدرسه و پاد در دست قدم می‌زدند و توده‌ای از دود پدید می‌آوردند. اما واقعا چرا پاد به این سرعت بین دانش‌آموزان رواج یافته است؟
بسیاری از مصرف‌کنندگان جوان باور دارند که پاد ضرر کمتری نسبت به سیگار دارد؛ درحالی‌که بخار آن حاوی ترکیب‌های شیمیایی مضری است که می‌تواند به بافت ریه آسیب بزند و حتی زمینه‌ساز بیماری‌های مزمن شود؛ علاوه‌براین، نیکوتین موجود در آن وابستگی شدیدی ایجاد می‌کند؛ مخصوصا در مغز نوجوانان که هنوز در مرحله رشد
قرار دارند.
نگران‌کننده‌ترین مسئله اما نبود آگاهی کافی درباره این موضوع است. اگرچه درگذشته مدارس با سخت‌گیری‌های خاصی رفتار دانش‌آموزان را زیر نظر داشتند، اکنون به نظر می‌رسد چالش‌ها تغییر کرده‌اند.
به‌عنوان راه‌حل، بهتر است به‌جای محدود و سرزنش‌کردن نوجوانان، مسیرهای آگاهی‌بخش بیشتری ایجاد شود. تبلیغات فریبنده در این زمینه باید مهار و اطلاعات درست به‌صورت گسترده‌تر ارائه و مهم‌تر از همه، فضایی امن برای تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر فراهم شود.
در همین راستا، برخی از مدارس تلاش کرده‌اند با اجرای طرح‌هایی مانند «پاد» (پیشگیری از استعمال دخانیات)، مصرف دخانیات را در میان دانش‌آموزان خود کاهش دهند.
این برنامه که نخستین‌بار در ورامین اجرا شد، با تمرکز بر آموزش مستقیم، به دانش‌آموزان درباره خطرهای دخانیات آگاهی می‌دهد.
یکی از ایده‌های این طرح، انتخاب پادیار است؛ یعنی دانش‌آموزانی که به‌عنوان سفیران پیشگیری از دخانیات فعالیت می‌کنند و امتیازهایی مانند امکان استفاده رایگان از اماکن ورزشی و فرهنگی دریافت می‌کنند؛ علاوه‌براین، همکاری بین مدارس، شهرداری‌ها و سایر نهادها نیز مؤثر خواهد بود.
به‌طورکلی مصرف پاد میان نوجوانان همچنان روبه‌افزایش است و این نشان می‌دهد که برای مقابله با این روند، نیازمند اقدام‌های جدی‌تر و فرهنگ‌سازی هستیم.
