به گزارش اصفهان زیبا؛ در عصر سرعت و فشارهای روزمره، سلامت روان به موضوعی حیاتی در جوامع بدل شده است.
سینما به‌عنوان آیینه‌ای از زندگی انسانی، توانسته است مفاهیم روان‌شناختی را به شیوه‌ای قابل لمس به نمایش بگذارد. از اضطراب و افسردگی گرفته تا اختلالات کمتر شناخته‌شده‌ای چون میسوفونیا، هرکدام در لایه‌ای از آثار سینمایی بازتاب یافته‌اند.
میسوفونیا یا «صدابیزاری» اختلالی است که فرد نسبت به صداهایی خاص مانند جویدن یا ضربه زدن با واکنش شدید عصبی مواجه می‌شود. این واکنش می‌تواند با عصبانیت، انزجار یا اضطراب شدید همراه باشد.
گرچه علت دقیق آن ناشناخته است، اما نقش عوامل ژنتیکی و عملکرد غیرعادی مغز در بروز آن اثبات شده است. درمان‌هایی چون نویز سفید، هدفون حذف‌کننده صدا و درمان شناختی-رفتاری می‌توانند به کاهش علائم و سلامت فرد کمک کنند.
نقش فیلم‌سازان در طراحی روایت‌های حسی و روان‌محور
سینماگران با بهره‌گیری از طراحی صدا، نور و مونتاژ می‌توانند تجربه ذهنی مبتلایان به اختلالات روانی را قابل درک سازند.
در مورد میسوفونیا، استفاده از صداهای محرک به‌گونه‌ای که برای مخاطب نیز ناخوشایند باشد، ابزار مؤثری در القای حس اختلال خواهد بود. این رویکرد، علاوه بر همدلی، موجب درک بهتر و پذیرش بیشتر اختلالات روان‌شناختی در جامعه می‌شود.
فیلم‌هایی با بهره‌گیری از صدا برای خلق تجربه روانی متفاوت
گرچه تاکنون فیلمی اختصاصی درباره میسوفونیا ساخته نشده، اما آثاری مانند Sound of Metal با نمایش تجربه ناشنوایی و A Quiet Place با استفاده از سکوت و صداهای ناگهانی، تأثیری مشابه در بیننده ایجاد می‌کنند.
این فیلم‌ها نشان می‌دهند که چگونه صدا یا حذف آن می‌تواند مخاطب را به اضطرابی نزدیک به آن‌چه در اختلالات صوتی تجربه می‌شود، نزدیک کند.
جمع‌بندی
بازنمایی اختلالاتی مانند میسوفونیا در سینما، راهی برای گفت‌وگو، شناخت، و همدلی با افراد مبتلاست.
چنین پرداخت‌هایی نه‌تنها آگاهی عمومی را افزایش می‌دهند، بلکه به مخاطب فرصتی برای درک عمیق‌تر تجربه‌های درونی دیگران می‌دهند. شاید در آینده‌ای نه‌چندان دور، شاهد فیلمی باشیم که مستقیم به دنیای پیچیده میسوفونیا بپردازد.
