
تابستان اصفهان با تبلیغات رنگارنگ «ستارهسازی تضمینی» آموزشگاه های سینمایی گرم میشود، اما پشت این وعدههای فریبنده، واقعیتی تلخ نهفته است.

سینمای جنگ ایران، بهرغم ظرفیتهای فراوانش، همچنان درگیر کلیشههایی است که گاهی حتی ارزشهای انسانی و هنری را زیر سایه شعارهای تهیشده از عمق، قربانی میکند.

همزمان با دهه کرامت، کانون فرهنگی «راه امام و شهدا» استان اصفهان با اجرای برنامهای منحصربه فرد، گامی در راستای زنده نگهداشتن یاد شهدا برداشت.

در قلب فلات ایران، شهری باشکوه از تاریخ و هنر ایستاده است؛ اصفهان، نگین نیمهجان جهان، که نهتنها در گنبدهای فیروزهای و پلهای سربهفلککشیدهاش، بلکه در سینما و خاطرههای هنریاش نیز نفس میکشد.

در آستانه روز هنر انقلاب اسلامی، نمایش رادیویی «برفهای دره بید» با روایتی حماسی از مقاومت مردم روستای دره بید در منطقه کرون اصفهان اجرا شد.


«ولی آدمها اصلاً متوجه نمیشوند؛ آدمها هیچوقت متوجه هیچچیزی نمیشوند» …

من به رسول صدرعاملی آفرین میگویم. او حرفهایی را که کموبیش خیلیشان باب میل و سلیقه و عقیده من نبودند …

برائت از کافران سنت دیرینه ماست. فیلم امیرمهدی پوروزیری دست روی اتفاقات سال 1347 و جریان بازی ایران و اسرائیل گذاشته و سعی در ساخت مفهومی فرامتن و تهاتر میان دیدگاهها داشته است …

فیلم «موسی کلیمالله» بر اساس داستان تولد حضرت موسی (ع) ساخته شده است.

دو جور میتوان سراغش رفت؛ یکی به لحاظ نگاه رئالیستی به موضوعی اجتماعی و یکی به لحاظ وجه دراماتیک.

به نظرم میرسید کارگردان قصه را کشته بود. فیلم موضوع ملتهب و جذابی دارد.