بیست و هشتم مهرماه سال 1397 اساتید و هنرمندان پیشکسوت عرصه موسیقی در یکی از خانههای قاجاری خیابان ابن سینا جمع شدند تا گشایش عمارت هنرمند را با مرور تاریخ موسیقی و آواز اصفهان در این خانه رقم بزنند. از آن زمان عمارت هنرمند به نام آشنایی برای اصفهان تبدیل شده است؛ نامی که میزبان و محفلی برای هنرمندان رشتههای مختلف است. کافی است اندکی در کوچهپسکوچههای خیابان ابن سینا گذر کنیم تا به عمارت هنرمند برسیم، عمارتی که با نام مدیرش نیز عجین شده است، اگرچه او خود را خدمتگزار هنرمندان میداند. در این گزارش، فرید صلواتی از فعالیتها و چگونگی مدیریت بر عمارتی میگویـد که سه سال در آن و با آن زیست.
رضا عماد پیشکسوت تئاتر در اصفهان تجربه حضور در حدود 40 نمایش و چند سریال و سالها همکاری با تئاتر سپاهان را دارد. او نوشتن متن و کارگردانی را هم تجربه کرده است. «چوب دستهای ورزیل»، «پهلوان اکبر میمیرد»، «داش آکل»، «پشت آب انبار خرابه» و «آخرشب اول صبح» برخی از مهمترین اجراهای عماد در صحنه تئاتر است.
روشهای مختلف و متنوعی برای پرداختن به تاریخ هنر و بررسی نسبت آن با تاریخ اجتماعی-سیاسی وجود دارد. عدهای از نظریهپردازان هنر با دست گذاشتن بر روی کیفیات موضوعی و محتوایی به سراغ آثار هنری میروند و سوژههای بازنماییشده در آثار یک هنرمند یا یک دوران خاص را در بافت تغییرات اجتماعی یا سیاسی زمانه آنها بررسی میکنند.
در بیشتر کتابهای مهم تاریخ هنر، تعداد هنرمندان زن، در مقایسه با هنرمندان مرد، ناچیز و انگشتشمار است و تاریخنگاران هنر وقتی درباره مفاهیمی مانند هنرمند، نابغه و استاد حرف میزنند، بهصورت پیشفرض منظورشان مردان است. در کتاب تاریخ هنر ارنست گامبریچ که شاید معروفترین کتاب تاریخ هنر باشد، بهندرت به نام زنان برمیخوریم و تحولات و آفرینشهای هنری بهصورت دست و دلبازانهای به مردان اختصاص یافته است. در دوران معاصر، بهرغم موفقیتهای چشمگیر زنان در استیفای حقوق خود، همچنان ردپای تبعیضهای مختلف جنسیتی در نهادها، فضاها و تاریخنگاریهای هنری بهوفور به چشم میخورد.