در روزهای گذشته خبری در فضای مجازی دستبهدست میشد که با حاشیههای زیادی روبهرو شد، خبری که البته چندان جدید نبود و از قانونی قدیمی حکایت داشت.
خبر تلخ بود و البته تکراری؛ باز هم جانفدایان عرصه نظم و امنیت، جان خود را در مسیر امنیت مردم فدا کردند و شهادت نصیبشان شد.
دو روز است که میلاد از تایباد آمده است. صورت استخوانیاش زرد، حلقههای چشمش گود افتاده و کاملا ساکت است. فکر میکنم میلاد در این دوسه ماهی که نبوده، چقدر تغییر کرده است؛ هم میشناسمش، هم نه.
درحالیکه دوره خدمت وظیفه عمومی در اغلب کشورهای دنیا لغو شده است یا مدت زمان کوتاهی دارد، گذراندن آن برای مردان ایرانزمین طی دورههای ضرورت، احتیاط و ذخیره اول و دوم یک اجبار است.
هفته گذشته لایحهای تحتعنوان «مهارتورزی و اشتغالپذیری کارکنان وظیفه نیروهای مسلح» تقدیم مجلس شورای اسلامی شد.
سردارتقی مهری با تلاش مسئولین دولت و نیروهای مسلح ،حقوق سربازان وظیفه با اولویت سربازان در حال خدمت در مناطق عملیاتی و کمتر توسعه یافته از اسفند ماه سال ۱۴۰۰ افزایش یافت. وی گفت: براین اساس میانگین حقوق سربازان از یک میلیون و پانصد هزار تومان در بهمن ماه سال ۱۴۰۰ به یک میلیون و هفتصد و […]
تا قبل از ورود به پادگان، تصور محمد از دوران سربازی و خدمت چیز دیگری بود؛ هر چند از دوستان و آشناهایش بسیار شنیده بود که حضور در پادگان و گذراندن دوره خدمت با سختیهای زیادی روبهروست؛ اما باز هم با خودش میگفت این دوره هم موقتی است و مثل خیلی وقتهای دیگر زود میگذرد و فقط خاطرهاش باقی میماند. پس از ورود به پادگان، ولی اوضاع فرق کرد و تازه حساب کار دستش آمد! محمد که حالا بهتازگی دوران خدمت سربازیاش را تمام کرده است، میگوید: «به نظر من، دوره آموزشی از همه سختتر است؛ چون فرد از خانوادهاش دور است و هیچ پناهی ندارد.
اینکه ما در نظامهایی نابرابر زندگی میکنیم چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد. تقریبا میتوان گفت سازوکار اجتماعی و اقتصادی در تمام دنیا بهشدت نابرابر و بهطور عامدانه بر تقسیم غیرعادلانه مزایا بنیان نهاده شده است؛ اما این پرسش همیشه مطرح بوده است که چرا ما به نابرابری معترضیم اما به نابرابری جنسیتی خیر؟