یکی از توصیفهای مهیب قیامت کبرا در قرآن «وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ» است؛ یعنی سوگند به آن زمینی که پر از شکاف است. تصور کنیم در، دیوار، بام، کف، جرز، ستون، ازاره، مقرنس و قطاربندیها، مملو از ترک شده باشند!
آنچه برخی متخصصان درباره فرونشست اصفهان گفتهاند، زنگ خطری است برای آنکه مسئله جدیتر گرفته شود و پدیده فرونشست زمین را قطعا باید تهدیدی برای میراث و ابنیه تاریخی وگرانقدر اصفهان دانست.
چند سالی است که اصفهان، دچار پدیده فرونشست شده است؛ البته بر سر میزان فرونشست و تأثیرش بر بناها، بهخصوص بناهای تاریخی، اختلافنظرهایی وجود دارد؛ اما زنگ خطری برای مردم و بهخصوص مسئولان است که فکر جدی برای این مسئله بکنند.
بیآبی و خشکی زایندهرود در دو دهه اخیر، حالا میراث تاریخی اصفهان را هم تحتتأثیر خود قرار داده و باعث شده است این ابنیه تاریخی با فرونشست درگیر شوند. ردپای ترک بر برخی از این آثار، بهخوبی بیانگر این مسئله هستند و زنگ هشدار را به صدا درآوردهاند.
تیر فرونشست زمین، بالاخره به پیکر ابنیه تاریخی اصفهان نیز رسید و آنها هم از گزند این پدیده در امان نماندند. حالا، مدتهاست که زمینشناسان در رابطه با گسترش فرونشست در اصفهان و نفوذ آن به آثار باستانی، هشدار میدهند و از اثرات مخرب آن میگویند.