بهدرستی از فساد بهعنوان یکی از موذیانهترین پدیدههای اجتماعی نام برده میشود. آنچه اعتماد به نهادهای عمومی را در میان مردم از بین میبرد و مانع توسعه اقتصادی کشور نیز خواهد شد و تأثیر نامتناسبی نیز بر برخورداری از حقوق شهروندی، بهویژه برای افرادی که به طبقات پایین اقتصادی کشور و گروههای به حاشیه رانده یا محروم (اقلیتها، افراد دارای معلولیت، پناهندگان، مهاجران و زندانیان و البته زنان، کودکان و افرادی که در فقر زندگی میکنند و دسترسی آنها به حقوق اولیه اجتماعی مانند مراقبتهای بهداشتی، مسکن و آموزش سخت است) میگذارد.
هزینههای مسئولیت اجتماعی شرکتها و بنگاههای اقتصادی چندان شفاف نیست. اگر این هزینهها شفاف نباشد، وارد چرخههای غیرقانونی شده و به ازای ورود هزینه مسئولیت اجتماعی به حوزههای سیاسی و… فسادهای چند هزار میلیارد تومانی رقم میخورد.
در حالی که رتبه اعلامی شاخص فساد ایران در سال گذشته از بین 180 کشور جهان، 147 است، اخبار موجود از فساد اقتصادی سازمانهای دولتی و خصوصی سراسر کشور در فضای مجازی رو به افزایش و بهنوعی سلامت اداری در این فضا به چالش کشیده شده است.
طی سالهای اخیر موضوع گزارشگری فساد و تخلف، از طریق عموم مردم که به اصطلاح «سوتزنی» تعریف شده، از جمله مباحثی است که بسیاری از کارشناسان، نهادهای حقوقی و قضایی، مجلس و دستگاههای اجرایی آن را بهعنوان ابزاری کارآمد در مبارزه با فساد در جامعه توصیه میکنند.
تابهحال چقدر از آسیبهای انقلاب اسلامی شنیدهاید؟ اگر قرار باشد الان تعدادی از این آسیبها را روی کاغذ بیاورید، به کدام موارد اشاره میکنید؟ پرداختن به چه آفاتی از منظر شما دارای اولویت است؟
امروزه مصرف، تنها بهعنوان حلقه پایانی زنجیره تولید و توزیع مورد توجه قرار نمیگیرد، بلکه مصرف و مصرفکننده هدفی برای کسب درآمد و تولید ثروت بهشمار آمده و بر اساس آن، تولید و توزیع برنامهریزی میشود. از این رو به جای کالا، مصرف تبلیغ میشود و به جای در نظرگرفتن نیاز واقعی مصرفکننده، نیاز به مصرف برنامهریزی میشود.